Το ξεκίνημα μιας νέας χρονιάς είναι σαν το ξεκίνημα ενός νέου εγχειρήματος. Για κάμποσο καιρό τώρα, δουλεύω σταθερά πάνω σε κάτι το οποίο είχα ονειρευτεί εδώ και καιρό: Να δημιουργήσω μια επιχείρηση που να μου δίνει την ευκαιρία να έχω κάποιο εισόδημα κάνοντας κάτι το οποίο αγαπώ, και την ίδια στιγμή να κάνω μια διαφορά στον κόσμο. Είναι μια διαδικασία που γίνεται βήμα-βήμα η οποία απαιτεί πολλή εκμάθηση και διάφορα πράγματα που με έκαναν να νιώθω ότι έπεφτα στα βαθειά – όπως το να επενδύσω σε κάποια εκπαίδευση, να κάνω μια δύσκολη μετακόμιση με την κόρη μου, να ξεκινήσω τη δική μου επιχείρηση και ούτω καθεξής.
Υπάρχουν μέρες που είμαι ενθουσιασμένη και κοιτάζω μπροστά στο μέλλον με εμπιστοσύνη και άλλες μέρες που η πραγματικότητα από όσα πρέπει να κάνω με κάνει και αναρωτιέμαι τι στο καλό σκεπτόμουν όταν ξεκίνησα. Η διαδικασία του να κάνω τολμηρά βήματα για να μάθω και να κάνω κάτι καινούργιο μου έχει δώσει ώθηση και με έχει κάνει να υπερβώ τα όρια μου με τρόπους που δεν ήξερα ότι μπορούσαν να γίνουν και μου έχει παρουσιάσει πολλές περισσότερες ευκαιρίες για προσωπική ανάπτυξη από ό,τι περίμενα.
Πριν λίγες μέρες, διάβαζα ένα βιβλίο που μιλούσε για τα παιδιά του Ισραήλ και τα στάδια από τα οποία πέρασαν, πρώτα σαν σκλάβοι στην Αίγυπτο, κατόπιν καθώς περιπλανιόντουσαν στην έρημο και τελικά όταν τα κατάφεραν να εισέλθουν στη Γη της Επαγγελίας. Οι παραλληλισμοί με το δικό μου τωρινό οδοιπορικό μου έκαναν εντύπωση.
Όταν τα παιδιά του Ισραήλ ήταν σκλάβοι στην Αίγυπτο, εμφανίστηκε ο Μωυσής με το μήνυμα ότι ο Θεός ήθελε να τους απελευθερώσει και να τους πάει σε μια γη που έρεε γάλα και μέλι. Στη συνέχεια ο Θεός έκανε θαύματα για να τους βγάλει από την Αίγυπτο για να αρχίσουν το ταξίδι τους και ακόμη διάνοιξε την Ερυθρά Θάλασσα για να περάσουν.
Στο ταξίδι τους, ο Θεός τους έδωσε φαγητό με το να βρέχει μάννα από τον ουρανό. 1 Τους προστάτευσε από την κάψα του ήλιου με ένα σύννεφο την ημέρα και τους έδωσε μία στήλη από φωτιά για φωτισμό και ζεστασιά στη διάρκεια της νύχτας. 2
Όταν φτάσανε στη Γη της Επαγγελίας, έστειλαν ανιχνευτές, οι οποίοι όταν επέστρεψαν ανέφεραν ότι η γη ήταν όμορφη, εύφορη και έρεε γάλα και μέλι. Ήταν η γη τους. Τους την είχε υποσχεθεί ο Θεός. Είχαν παραταχθεί και ήταν έτοιμοι να εισέλθουν. Τι τους εμπόδιζε; Οι ανιχνευτές ανέφεραν επίσης ότι ο τόπος κατοικούνταν από γίγαντες! 3
Τα παιδιά του Ισραήλ ήταν φοβισμένα. Ποιος δεν θα ήταν, αν ερχόταν αντιμέτωπος με γίγαντες, σωστά; Όμως αντί να αναλάβουν δράση αν και φοβισμένοι, άφησαν τους φόβους τους να τους κυριεύσουν και να καταστρέψουν την πίστη τους στις υποσχέσεις του Θεού. Έτσι αντί να περάσουν μέσα από την έρημο γρήγορα όπως είχε την πρόθεση ο Θεός, έπρεπε να περιπλανηθούν εκεί για άλλα 40 χρόνια. Βέβαια, ο Θεός συνέχισε να τους φροντίζει και να προμηθεύει για τις ανάγκες τους όλο αυτόν τον καιρό, δεν τους εγκατέλειψε ούτε τους παράτησε, αλλά μέχρι να πεθάνει όλη η γενιά που είχε αμφιβάλλει, έμειναν κολλημένοι στην έρημο.
Πώς ταιριάζει αυτό σε μένα;
Λοιπόν, άφησα την Αίγυπτο – την προηγούμενη κατάστασή μου όπου ήμουν άνετη αλλά ανεκπλήρωτη – και είμαι στην έρημο εδώ και αρκετό καιρό τώρα – κάνοντας σχέδια, ξεκαθαρίζοντας το όραμά μου, κάνοντας ετοιμασίες και μαθαίνοντας πολλά. Ο Θεός συνεχίζει να με φροντίζει, αλλά δεν θέλω να παραμείνω εδώ για πολύ.
Αυτή τη στιγμή, νοιώθω σαν να βρίσκομαι στα σύνορα της Γης της Επαγγελίας. Μπορώ και τη βλέπω και είμαι έτοιμη για να μπω. Και ξέρετε τι συμβαίνει; Έχω τρομοκρατηθεί από τους γίγαντες! Να μπω χορεύοντας στη Γη της Επαγγελίας – όχι, δεν πρόκειται να γίνει κατ’ αυτόν τον τρόπο! Υπάρχουν ένα σωρό γίγαντες εκεί και θα χρειαστεί να δώσω μάχες – με τις ιδέες που έχω για τον εαυτό μου και με κρατάνε ασήμαντη, με τα βήματα που πρέπει να κάνω και με φοβίζουν, με την προσωπική βελτίωση που απαιτείται με σκοπό να πραγματοποιηθεί το όραμά μου.
Το να διαβάζω για το πώς τα παιδιά του Ισραήλ περιπλανήθηκαν στην έρημο για δεκαετίες επειδή δεν είχαν την πίστη να αντιμετωπίσουν εκείνους τους γίγαντες με κάνει να σκεφτώ σοβαρά. Άραγε θέλω να περιμένω, πιθανώς για πολύ καιρό, ή έχω την πίστη στον Θεό ώστε να προελάσω και να κατακτήσω τη δική μου γη της επαγγελίας;
Η τελική συμβουλή του Μωυσή στα παιδιά του Ισραήλ είναι κάτι το οποίο μπορώ να εφαρμόσω και στη δική μου περίπτωση επίσης: “Γίνεστε ανδρείοι και έχετε θάρρος, μη φοβάστε ούτε να δειλιάζετε από μπροστά τους· επειδή, ο Κύριος ο Θεός σου, Αυτός είναι που πορεύεται μαζί σου· δεν θα σε αφήσει ούτε θα σε εγκαταλείψει”. 4 Πόσο υπέροχο είναι να ξέρω ότι δεν είμαι μόνη στο ταξίδι μου.
Ας αντιμετωπίσουμε αυτούς τους γίγαντες!