Ήταν μια από εκείνες τις μέρες που οτιδήποτε μπορούσε να με κάνει να θυμώσω. Ήμουν στενοχωρημένη, ευέξαπτη, με ενοχλούσε το παραμικρό και δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέπτομαι αρνητικά αποτελέσματα και τις επιπτώσεις τους. Όμως όπως και να ‘χει, η μέρα έπρεπε να συνεχίσει. Έπρεπε να πάω στη δουλειά μου, υπήρχαν καταληκτικές ημερομηνίες και μέρος της δουλειάς μου ήταν να συναντάω ανθρώπους και να τους ενθαρρύνω. Μήπως κι εσείς είχατε αντιμετωπίσατε κάτι παρόμοιο;
Ήταν τότε που αποφάσισα πως κάτι έπρεπε να αλλάξει στον τρόπο που σκεφτόμουνα. Θυμάμαι τον Joseph Grenny στο YouTube που έδειχνε στους θεατές τους μερικές από τις χειρότερες παραγκουπόλεις στο Ναϊρόμπι της Κένυα, όπου νεαρές κοπέλες εξαναγκάζονταν στην εκπόρνευση στον αγώνα τους να επιβιώσουν. Στη συνέχεια εξηγούσε πως μια επιτυχημένη φιλανθρωπική ομάδα κατάφερνε να αλλάξει τη ζωή τους προς το καλύτερο.
Αναφέρει έξη σημαντικές επιρροές στην ψυχή μας και τη συμπεριφορά μας: Προσωπικό κίνητρο (κάνε το ανεπιθύμητο επιθυμητό), προσωπική ικανότητα ή δεξιότητα (ξεπέρασε τα όρια σου), κοινωνικό κίνητρο (χαλιναγώγησε την πίεση από τους γύρω σου), κοινωνική ικανότητα (αναζήτησε ισχύ στους αριθμούς), δομικό κίνητρο (σχεδίασε ανταμοιβές και απαίτησε υπευθυνότητα) και δομική ικανότητα (άλλαξε το περιβάλλον). 1
Η φιλανθρωπική αυτή ομάδα στην Κένυα χρησιμοποιεί όλες αυτές τις πηγές επιρροής για να βοηθήσει να αλλάξουν οι ζωές αμέτρητων γυναικών στις παραγκουπόλεις. Αναλογιζόμενη την ομιλία αυτή, αποφάσισα πως, εκτός από το να εφαρμόζω αυτές τις αρχές στη δική μου εργασία (που είχε επίσης να κάνει με φιλανθρωπίες και θετική επιρροή), θα μπορούσα να τις εφαρμόσω η ίδια στην αναζήτησή μου για αλλαγή τρόπου σκέψης.
Μια και με είχε κουράσει ο αρνητικός τρόπος σκεπτικού, υπήρχε το κίνητρο για αλλαγή.
Για τη δεξιότητα τώρα. Ανακάλυψα ότι το να αφιερώνομαι σε μια δραστηριότητα – όπως το να βοηθάω ή να ακούω κάποιον, να απασχολούμαι σε ένα δημιουργικό εγχείρημα ή να γράφω ένα ημερολόγιο ευγνωμοσύνης – είχε τη δύναμη να ξεδιαλύνει τη στιγμιαία αρνητικότητα, τους βαρείς συναισθηματισμούς και τα σύννεφα από τον νου μου. Για παράδειγμα, τη Μέρα των Χριστουγέννων, αντί να βουλιάξω μέσα στο σκεπτικό για το τι δεν είχα, πήγα να βοηθήσω εθελοντικά σε ένα τοπικό καταφύγιο για άστεγους. Κατέληξα να συναντήσω και να ακούσω άτομα από πέντε διαφορετικές χώρες με ένα πολύπαθο παρελθόν και οι ιστορίες τους ράγισαν την καρδιά μου. Δεν θα ήταν υπερβολή να αναφέρω πως αυτή η Μέρα των Χριστουγέννων ήταν η καλύτερή μου τα τελευταία δέκα χρόνια.
Κατόπιν χρειαζόμουνα κάποιο κοινωνικό στήριγμα και κίνητρο. Εκείνο τον καιρό, δεν υπήρχε κάποιος στη ζωή μου να μπορώ να μοιραστώ το πρόγραμμά μου για αλλαγή ώστε να με στηρίξει. Όμως ο Ιησούς ήταν πάντα δίπλα μου, Αυτός με άκουγε και με στήριζε στις προσπάθειές μου. Έτσι αποφάσισα πως μια καθημερινή επικοινωνία μαζί Του θα μου προσέφερε την αναγκαία ενθάρρυνση μέχρι που Αυτός θα έφερνε άτομα στη ζωή μου να εκπληρώσουν αυτήν την ανάγκη.
Η επόμενη πηγή επιρροής ήταν ένα επιπλέον ερέθισμα. Τι θα μπορούσα να κάνω απ’ αυτή την άποψη; Αποφάσισα ώστε μια φορά την βδομάδα, αν ήταν καλή η εβδομάδα, όσον αφορούσε τις αναγκαίες αλλαγές και αν ένοιωθα ότι έκανα κάτι γι’ αυτές τις αλλαγές, θα αντάμειβα τον εαυτό μου με το να κάνω κάτι που μου άρεζε – έναν επιπλέον περίπατο, ένα επιδόρπιο ή αφιερώνοντας χρόνο σε μια δραστηριότητα που μου άρεζε, κτλ.
Η τελευταία πηγή επιρροής ήταν το φυσικό μου περιβάλλον. Μου αρέσει πάρα πολύ να διαβάζω και συχνά ανακαλύπτω αξιομνημόνευτα γνωμικά. Γι’ αυτό έχω κρεμάσει έναν πίνακα σε σχήμα καρδιάς πάνω στον τοίχο και με μια κιμωλία γράφω ένα γνωμικό πάνω σ’ αυτόν. Αφού το απομνημονεύσω, μετά το σβήνω ώστε να γράψω ένα νέο. Επίσης σε ένα μέρος του τοίχου κρεμάω περισσότερα ενθαρρυντικά γνωμικά, φωτογραφίες ή σημειώματα από φίλους τα οποία έχουν τη δύναμη να σε παροτρύνουν.
Έτσι να λοιπόν οι δικές μου έξη πηγές επιρροής! Τώρα δοκίμαζα την όλη μέθοδο και σύντομα θα ανακάλυπτα αν επρόκειτο να αλλάξει κάτι. Το οδοιπορικό μου είναι περιπετειώδες και γεμάτο ανταμοιβές, καθώς προσπαθώ να αναδημιουργήσω τον εαυτό μου και να αλλάξω μερικές από τις συνήθειες που έχω αποκτήσει τα τελευταία τριάντα χρόνια. Βέβαια έχουν υπάρξει αψιμαχίες και ίσως και μερικές περιστασιακές βουτιές στη μελαγχολία του παρελθόντος μου, εντούτοις, σε γενικές γραμμές η κατεύθυνση της αλλαγής τραβά σταθερά προς τα μπροστά.
Κάτι που έμαθα πρόσφατα από μια εκπαιδευτική σειρά που παρακολούθησα, ήταν ότι ακόμα και αν μια δίαιτα διατροφής έχει βαθμό εφαρμογής 60-70% τον περισσότερο καιρό, αυτό σημαίνει επιτυχία, επειδή σαν ατελείς υπάρξεις που είμαστε, ποτέ μας δεν θα φθάσουμε στο 100% αυτού που θα θέλαμε. Αν όμως επιμείνουμε και δεν τα παρατήσουμε, συνήθως θα φθάσουμε στον προορισμό μας, ακόμα και αν απαιτηθεί περισσότερος χρόνος απ’ ό,τι σχεδιάσαμε αρχικά.
Είμαι πεπεισμένη πως δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορούμε να αλλάξουμε προς το καλύτερο, είτε πρόκειται για το περιβάλλον μας ή τις ίδιες μας τις νοοτροπίες, με λίγη αποφασιστικότητα, λίγη δεξιότητα και με τη βοήθεια του Θεού!