Ο Μπιλ και εγώ είμαστε φίλοι από παλιά. Όταν συναντηθήκαμε για καφέ πρόσφατα, μου μίλησε για τις δυσκολίες που περνάει. Η γυναίκα του εμφάνισε μια χρόνια ασθένεια που την έχει καθηλώσει στο κρεβάτι και ο Μπιλ προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με τη φροντίδα της. Στο μεταξύ, είναι πνιγμένος από τις απαιτήσεις της εργασίας του και τον φόβο μήπως χάσει τη δουλειά του. Αυτό έχει ταρακουνήσει την πίστη του. Κι εγώ είχα βρεθεί σε μια παρόμοια κατάσταση πριν λίγο καιρό. Προσευχηθήκαμε μαζί, αλλά αργότερα ένιωσα ότι είχα να του πω κι άλλα, γι’ αυτό έγραψα το παρακάτω γράμμα.
Αγαπητέ Μπιλ,
Χάρηκα που συναντηθήκαμε, αν και λυπήθηκα βέβαια για όλες σου τις δυσκολίες και τα εμπόδια. Πρόσφατα πέρασα κι εγώ κάποιες δυσκολίες στη ζωή μου. Ίσως αυτά που με βοήθησαν να τις ξεπεράσω, να βοηθήσουν κι εσένα επίσης.
Όταν δυσκολευόμουν στην επικοινωνία μου με τον Θεό, αναγκάστηκα να συνειδητοποιήσω ότι έπρεπε να βρω χρόνο να ηρεμήσω – είτε νωρίς το πρωί, όταν μόνο τα πουλιά είναι ξύπνια και κελαηδάνε ή στη μέση της νύχτας, όταν όλη η εξωτερική φασαρία έχει πάψει – καταλαγιάζοντας έτσι τις διανοητικές μου λειτουργίες, για να μπορέσω να ακούσω πιο καθαρά τη φωνή του Θεού ξανά.
Η συζήτηση με έναν έμπιστο φίλο μου για τα προβλήματά μου, με βοήθησε να διαχειριστώ σωστά τις δύσκολες καταστάσεις. Έμαθα να μη φοβάμαι τα δάκρυα.
Το να διαβάζω μια ποικιλία από αναγνώσματα πνευματικής έμπνευσης έκανε θαύματα, καθώς ανακάλυψα κείμενα που με βοήθησαν να καταλάβω πράγματα. Καθώς συνέχιζα να αναζητώ την ελπίδα, στο τέλος αυτή ξεφύτρωσε.
Το να βρίσκω ακόμα και ασήμαντους λόγους για ευγνωμοσύνη, απομάκρυνε τις ενοχλητικές φωνές αρνητικότητας και μιζέριας και με βοήθησε να κρατήσω την πόρτα ανοιχτή για να επανακτήσω την πίστη μου.
Από τότε, δεσμεύτηκα να κάνω τα εξής:
Όποτε πιάνω τον εαυτό μου τόσο εξουθενωμένο ώστε να μη μπορώ να προσευχηθώ, προσεύχομαι όπως και να ‘χει – εμπιστευόμενη τον Θεό ότι θα εισακούσει τη δέησή μου. 1
Όταν νιώθω τόσο εξαντλημένη για να διαβάσω τη Βίβλο, τη διαβάζω όπως και να ‘χει – Ο Λόγος του Θεού είναι ζωντανός και ενεργός. 2
Όταν δεν έχω την υπομονή να βρω την εσωτερική μου γαλήνη, την αναζητώ όπως και να ‘χει – θυμίζοντας στον εαυτό μου ότι ο Θεός γιατρεύει τις συντριμμένες καρδιές. 3
Όταν οι σκέψεις μου είναι γεμάτες αποθάρρυνση και λύπη, κοιτάζω ψηλά όπως και να ‘χει – εμπιστευόμενη ότι η ομίχλη θα διαλυθεί, επειδή ο Θεός γίνεται μισθαποδότης σ’ αυτούς που τον εκζητούν. 4
Τελειώνοντας αυτό το γράμμα, αγαπητέ Μπιλ, σου εύχομαι ό,τι καλύτερο και σου υπόσχομαι ότι θα προσεύχομαι καθημερινά για την κατάστασή σου.
Η φίλη σου,
Ίρις