Φαντάσου να μπορείς να πας πίσω στον χρόνο και να μπορείς να ξαναζήσεις οποιαδήποτε στιγμή του παρελθόντος σου. Ποιες αποφάσεις θα είχες πάρει διαφορετικά; Ποιες ξεχωριστές στιγμές θα απολάμβανες πάλι; Με ποιόν θα περνούσες περισσότερο χρόνο;
Πρόσφατα είδα μια ταινία με τον τίτλο About Time, 1 όπου οι άνδρες μιας ορισμένης οικογένειας είχαν την ικανότητα να πηγαίνουν πίσω στον χρόνο για να διορθώσουν τα λάθη ή να ξαναζήσουν στιγμές από το παρελθόν τους. Είμαι σίγουρη πως μερικές φορές όλοι μας θα θέλαμε να είχαμε αυτή την ικανότητα. Θα μπορούσαμε να διορθώσουμε οποιαδήποτε σφάλματα, να αλλάξουμε κάποιες επιπόλαιες αποφάσεις ή να ζητήσουμε συγνώμη για κάτι αδέξιο που είπαμε ή κάναμε. Θα μπορούσαμε επίσης να μάθουμε περισσότερα για ενδιαφέροντα άτομα και θέματα και θα είχαμε πολλαπλές ευκαιρίες για να ανακαλύψουμε τι έχει αποτέλεσμα και τι δεν έχει.
Δυστυχώς όμως, έχουμε μια και μοναδική ευκαιρία να ζούμε την κάθε μέρα και μερικές φορές ξεχνάμε πόσο ανεκτίμητη είναι αυτή η κάθε μέρα. Επιτρέπουμε στα καθημερινά προβλήματα και το άγχος να παραμερίσουν τις υπέροχες ευλογίες μας – φιλίες, οικογένεια, εμπειρίες και το γεγονός ότι δημιουργούμε αναμνήσεις που θα διαρκέσουν για πάντα.
Συχνά αυτό που εκτιμάμε περισσότερο έχει να κάνει με το πώς βλέπουμε τα πράγματα. Η λίμνη Βικτώρια στην Ουγκάντα είναι μια μεγάλη και όμορφη λίμνη με γλυκό νερό που χύνεται στο ποταμό Νείλο. Η οικογένειά μου, οι φίλοι μου και εγώ, έχουμε πάει εκεί για μπάνιο, βαρκάδα και τζετ σκι. Μια και το νερό στην Ουγκάντα είναι άφθονο, το έδαφος είναι πολύ πλούσιο και τα φρούτα και τα λαχανικά μεγαλώνουν παντού μόνα τους. Μερικοί φίλοι μας από τη Λιβύη μας είπαν ότι η βενζίνη στη χώρα τους κοστίζει λιγότερο από το νερό. Μας είπαν πως αν είχες ένα σκουτεράκι εκεί, θα μπορούσες να το γεμίσεις δωρεάν, καθώς η πληρωμή για ένα τέτοιο μικρό ποσό βενζίνης δεν αξίζει το χαρτί και το μελάνι πάνω στην απόδειξη. Εντούτοις, η αφθονία του γλυκού νερού της Λίμνης Βικτώρια τους είχε αφήσει αποσβολωμένους. Γι’ αυτούς το νερό άξιζε πολύ περισσότερο από τη βενζίνη!
Αναρωτιόντουσαν γιατί η Ουγκάντα δεν ήταν μια πιο πλούσια χώρα με το να κάνει τεράστιες εξαγωγές γεωργικών προϊόντων. Η απάντηση σ’ αυτό είναι ότι οι άνθρωποι στην Ουγκάντα έχουν ό,τι χρειάζονται και δεν νοιάζονται και τόσο πολύ για να βρούνε τρόπους να αυξήσουν την οικονομία τους με τις εξαγωγές. Επίσης δεν χρειάζεται να αποθηκεύουν τρόφιμα ούτε για τον χειμώνα, καθώς όλο το χρόνο έχουν καλοκαίρι.
Συχνά δεν εκτιμάμε κάτι, όταν αυτό είναι εύκολα προσιτό ή όταν υπάρχει σε αφθονία. Για πολλούς από εμάς, πράγματα όπως ο ηλεκτρισμός ή το τρεχούμενο νερό μπορεί να είναι τόσο προσιτά ώστε να μας είναι δύσκολο να φανταστούμε έστω και λίγες ώρες χωρίς αυτά, πολύ περισσότερο δε μέρες!
Αυτός ο συλλογισμός με έκανε να σκεφτώ για τον χρόνο. Είναι κάτι το οποίο δεν εκτιμάς πραγματικά εκτός και αν φθάνει στο τέλος του. Είναι τις στιγμές που η εργασία και η ζωή συμπιέζουν τόσο ασφυκτικά το πρόγραμμά μας και όταν οι αρρώστιες ή τα ατυχήματα απειλούν να αφαιρέσουν τη ζωή μας που δίνουμε τη δέουσα προσοχή στο πόσο πολύτιμος είναι ο χρόνος μας.
Στη ταινία About Time, ο πατέρας συμβουλεύει τον γιο του να ζει την κάθε του μέρα διπλά. Του προτείνει όπως την πρώτη φορά να τη ζει με όλη της την πίεση και ανησυχίες που τον εμποδίζουν να παρατηρεί πόσο γλυκός θα μπορούσε να είναι ο κόσμος, ενώ τη δεύτερη φορά να βρίσκει τον χρόνο να σταματά και να παρατηρεί – να αγαπά τους άλλους γύρω του και να απολαμβάνει το καθετί όμορφο.
Βέβαια δεν έχουμε την πολυτέλεια να ταξιδεύουμε πίσω στον χρόνο, όμως μπορούμε να ζούμε την κάθε μέρα την πρώτη φορά σαν να είχαμε επιλέξει να επιστρέψουμε και να παρατηρήσουμε όλα τα υπέροχα πράγματα μέσα σε αυτήν.
Δεν ξέρω ποιος σκέφτηκε την παρακάτω αναλογία, όμως είναι μια σπουδαία υπενθύμιση για το πόσο ανεκτίμητος είναι ο χρόνος μας πάνω στη γη. Υπόθεσε πως κάθε μέρα έμπαιναν στον τραπεζικό σου λογαριασμό 86.400$, με την προϋπόθεση ότι δεν μπορούσες να κρατήσεις τίποτα απ’ αυτά. Κάθε βράδυ, η τράπεζα θα σου ακύρωνε οτιδήποτε ποσό δεν είχες ξοδέψει εσύ στη διάρκεια της ημέρας.
Το γεγονός είναι, ότι κάθε πρωί μας προσφέρονται 86.400 δευτερόλεπτα, 1.440 λεπτά, ή 24 ώρες. Κάθε βράδυ, η τράπεζα του χρόνου ξεγράφει σαν απώλεια οποιονδήποτε απ’ αυτό τον χρόνο απέτυχες να επενδύσεις εσύ. Δεν μεταφέρει το υπόλοιπο. Δεν επιτρέπει υπεραναλήψεις. Κάθε μέρα, η τράπεζα του χρόνου, σου ανοίγει έναν καινούργιο λογαριασμό και κάθε βράδυ, εξαφανίζει το υπόλοιπο της ημέρας. Αν εσύ δεν κατάφερες να χρησιμοποιήσεις τις καταθέσεις της ημέρας, δική σου η απώλεια.
Ίσως τώρα να σκεφτείς εσύ: Θα πάρω τα 86.400 σε χρήμα και όχι σε δευτερόλεπτα, παρακαλώ. Όμως τι αξία μπορεί να έχουν τα χρήματα αυτά αν εσύ δεν έχεις τον χρόνο να τα ξοδέψεις;
Ο Ιησούς είχε πει μια σύντομη ιστορία για έναν ανόητο πλούσιο που αποθήκευσε όλο του τον πλούτο σε αποθήκες και όταν αυτές δεν χωρούσαν άλλο πια, αποφάσισε να κτίσει μεγαλύτερες αποθήκες για να κρατήσει όλα τα πλούτη για τον εαυτό του. Όμως την ίδια νύχτα πέθανε και αντιλήφτηκε πως δεν μπορούσε να πάρει τίποτα μαζί του! 2
Όπως είχε πει και η Μητέρα Τερέζα, «Το χθες πέρασε. Το αύριο δεν ήλθε ακόμα. Έχουμε μόνο το σήμερα. Ας ξεκινήσουμε».