Κοιτάξτε από κοντά τη φωτογραφία με τις δύο κιθάρες. Αν παίζατε κιθάρα, ποια θα διαλέγατε για να παίξετε; Πιθανόν την επάνω με τα ίσια τάστα (τα λεπτά μεταλλικά μέρη κατά μήκος του μπράτσου της κιθάρας πάνω στα οποία πιέζονται οι χορδές) σωστά; Λοιπόν, ίσως να εκπλαγείτε όταν ακούσετε ότι η κάτω κιθάρα είναι αυτή που μερικοί καλοί κιθαριστές λένε ότι έχει τον καλύτερο ήχο. Ακούγεται κάπως παράξενο, έτσι;
Έμπειροι κιθαρίστες γνωρίζουν ότι είναι σχεδόν αδύνατον να κουρδίσεις ακόμα και τις πιο ποιοτικές κιθάρες σε σημείο ώστε να αποδώσουν τον τέλειο ήχο σε κάθε νότα και χορδή παντού σε όλο το τάστο της κιθάρας. Αυτό γίνεται λόγω του τρόπου που κατασκευάζονται οι κιθάρες εδώ και εκατοντάδες χρόνια.
Στις κανονικές κιθάρες, τα παραδοσιακά ίσια τάστα που είναι τοποθετημένα κατά μήκος του μπράτσου της κιθάρας δεν μπορούν να αποδώσουν τον τέλειο ήχο. Αυτό σημαίνει ότι αν κουρδίσεις μια κιθάρα να ακούγεται τέλεια στη συγχορδία Μι, ίσως να ακούγεται φάλτσα όταν παιχτεί η συγχορδία Σολ, ή όταν ξαναπαίζετε τη συγχορδία Μι πιο ψηλά στο μπράτσο της κιθάρας. Αυτό αληθεύει και για τις άλλες συγχορδίες και νότες επίσης. Αυτό είναι κάτι που ενοχλεί τους κιθαρίστες και ένας λόγος που συχνά πρέπει να κουρδίσουν ξανά την κιθάρα ανάμεσα στα τραγούδια.
Μερικοί κιθαρίστες κουρδίζουν μερικές χορδές όχι επακριβώς, για να βρουν τη χρυσή τομή, έτσι ώστε ανεξάρτητα από τι νότα ή συγχορδία παίζουν, ο ήχος να είναι κάπως αρκετά κοντά στο τέλειο για να ακούγεται γενικά καλός. Άλλοι κάνουν το κούρδισμα να ταιριάζει σε ορισμένες ακολουθίες συγχορδιών, οι οποίες αν παίζονταν σε άλλες ακολουθίες θα ακούγονταν φάλτσα.
Ένας κατασκευαστής κιθάρων ήταν τόσο ενοχλημένος με το να πρέπει να αντιμετωπίζει διαρκώς αυτή την έμφυτη αδυναμία στις κιθάρες ώστε αποφάσισε να δημιουργήσει μια κιθάρα που θα εξουδετέρωνε πλήρως το πρόβλημα αυτό. Αυτό που κατασκεύασε ήταν «μία κιθάρα με τη δική της ιδιοσυγκρασία» και με στρεβλά τάστα. Προσάρμοσε τα τάστα με το να μετρήσει επακριβώς τη θέση όπου έπρεπε να παιχτεί η κάθε νότα με σκοπό να παράγει τον τέλειο ήχο παντού σε όλο το μήκος του μπράτσου της κιθάρας, οποιοδήποτε ακόρντο και να παιζόταν. Αυτό, θα μπορούσε να πει κάποιος, έκανε τα τάστα να φαίνονται κάπως στρεβλωμένα ή κακοβαλμένα. Εντούτοις, το αποτέλεσμα σύμφωνα με τους χρήστες, είναι μια κιθάρα που κυριολεκτικά «τραγουδάει».
Τώρα θα μου πείτε, τι σημασία έχουν όλα αυτά για μας; Από πρώτης όψεως, φαίνεται ότι μόνο κάποιος ανίκανος ή αδαής θα είχε κατασκευάσει μια τέτοια κιθάρα με ανομοιόμορφα τάστα. Και όμως η κιθάρα αυτή αποδίδει έναν εκπληκτικά πιο αρμονικό ήχο απ’ τις άλλες, τις όπως αποκαλούνται κανονικές κιθάρες. Δεν συμβαίνει κάτι παρόμοιο και με μας; Η Βίβλος αναφέρει ότι κάτι που φαίνεται να είναι σωστό και ορθό για τον φυσικό άνθρωπο μπορεί να μην είναι κατάλληλο για χρήση για τον Θεό. Στην ουσία, το αντίθετο μπορεί να αληθεύει.
Με όλες μας τις αδυναμίες και τα λάθη μας, ίσως να νοιώθουμε ατελείς και στρεβλωμένοι όπως τα τάστα μιας κιθάρας με τη δική της ιδιοσυγκρασία. Όμως στα χέρια του Αρχιμουσικού, μπορούμε να αποδώσουμε όμορφες μελωδίες γι’ Αυτόν. Όταν θεωρούμε τους εαυτούς μας καλούς και «ευθείς» σύμφωνα με τη δική μας δικαιοσύνη, όπως οι κανονικές κιθάρες με τα τέλεια και ίσια, όμως ατελή τάστα, ο ήχος μας μπορεί στην πραγματικότητα να ακούγεται χωρίς αρμονία και ασύμφωνος, με αποτέλεσμα η μελωδία να μην είναι και τόσο ελκυστική.
Ο Θεός επιτρέπει να είμαστε τόσο ατελείς όσο είμαστε, για κάποιο σκοπό, ώστε να είμαστε πιο χρήσιμοι στο να βοηθάμε τους γύρω μας και Αυτός να εξυμνείται για την αρμονία μας με τη δική Του μελωδία.