Όταν ο σύζυγός μου πήγε για κάτι δουλειές του και έλειψε για σχεδόν τρεις μήνες, τότε ανακάλυψα ποιες προκλήσεις αντιμετωπίζουν οι μονογονεϊκές οικογένειες. Ήταν μια μεγάλη αλλαγή και προσαρμογή για μένα το να μπορέσω να φροντίσω μόνη μου, σπίτι, παιδιά συν την καθημερινή μου εργασία. Μαζί με κάποιες άλλες καταστάσεις που παρουσιάστηκαν, επηρεάστηκα και συναισθηματικά, με αποτέλεσμα να μου είναι πολύ δύσκολο να φροντίζω το καθετί. Η κάθε μέρα έδειχνε όλο και πιο δύσκολη. Άρχισα να εξαντλούμαι σωματικά και διανοητικά και μετά ήρθε και το τελικό χτύπημα.
Είχα ετοιμάσει το δείπνο και σε δέκα λεπτά θα έρχονταν τα παιδιά να φάνε, αφού τελείωναν το διάβασμα για το σχολείο. Άκουγα μουσική από τον φορητό μου υπολογιστή ενώ μαγείρευα και αποφάσισα να ρίξω μια ματιά στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο τα δέκα λεπτά που είχαν απομείνει. Πήρα το φορητό μου υπολογιστή από τον πάγκο της κουζίνας και πήγα προς το καθιστικό, όμως καθώς ήμουν βιαστική, δεν έβγαλα την πρίζα και πριν κάνω λίγα βήματα, το απότομο τράνταγμα απ’ το καλώδιο, τράβηξε τον υπολογιστή απ’ τα χέρια μου. Μπορώ ακόμα να δω με το νου μου το όλο σκηνικό σε αργή κίνηση — ο υπολογιστής να πέφτει στο πάτωμα, να αναποδογυρίζει και η οθόνη του να μαυρίζει.
Είχα σοκαριστεί τόσο πολύ εκείνο το απόγευμα, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να κοιμηθώ όλη νύχτα. Όταν κάποια στιγμή ο νους μου σταμάτησε να πανικοβάλετε, άρχισα να αντιλαμβάνομαι πόσο είχα αγχωθεί και σαν αποτέλεσμα πόσο δυστυχισμένη είχα γίνει. Όμως πίστευα πως ο Θεός ήθελα να με βοηθήσει να βγω από το χάλι που είχα και Αυτός σίγουρα το έκανε.
Στην απεγνωσμένη, «διαλυμένη» κατάστασή μου, ο Θεός μπόρεσε να μου υποδείξει τομείς της ζωής μου όπου δεν τα πήγαινα και τόσο καλά — τη σχέση μου με τα μεγαλύτερα παιδιά μου και τη συμπεριφορά μου απέναντι σε μερικούς απ’ τους συνεργάτες μου, για παράδειγμα. Έτσι άρχισα να συλλογίζομαι τα πράγματα και ζήτησα από τον Θεό να με συγχωρέσει, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να ανανεωθεί η πίστη μου και η ελπίδα μου.
Κατόπιν σκέφτηκα τον διαλυμένο φορητό μου υπολογιστή. Όμως αντί να νοιώσω την απόγνωση που ένοιωθα όλο το βράδυ, κάτι έλεγε μέσα μου πως δεν είχε χαθεί το καθετί. Εάν ο Θεός μπορούσε να βοηθήσει εμένα, τότε σίγουρα υπήρχε ελπίδα και για τον υπολογιστή μου.
Το επόμενο πρωί, άνοιξα τον υπολογιστή μου και έκανε επανεκκίνηση. Όμως αν και ο υπολογιστής μου δούλευε κανονικά, μόνο ένα μικρό μέρος της οθόνης έδειχνε να δουλεύει. Η οθόνη του είχε υποστεί φθορά, όμως δεν κόστιζε και τόσο πολύ για να αντικατασταθεί.
Τώρα κάθε φορά που ανοίγω τον φορητό μου υπολογιστή και ανάβει η οθόνη, θυμάμαι την αδιάλειπτη αγάπη και συγχώρεση του Θεού, την ειρήνη που μας δίνει Αυτός και την εσωτερική αλλαγή που μας προσφέρει όταν εμείς ζητάμε απ’ Αυτόν να λύσει τα προβλήματά μας.