Ήταν η μέρα των γενεθλίων μου και έπαιρνα τηλέφωνο για να απαντήσω σε έναν από τους συγγενείς μου, όμως προς έκπληξή μου, δεν αναγνώριζα τη φωνή στην άλλη μεριά του τηλεφώνου. Η γυναίκα με την οποία μιλούσα ακουγόταν κάπως σαν χαμένη και ασθενική, λες και ήταν άρρωστη ή μόλις είχε ξυπνήσει ή για κάποιο λόγο δεν είχε καθόλου δύναμη να μιλήσει. «Μάλλον πήρατε λάθος τηλέφωνο. Δεν υπάρχει κανείς εδώ με το όνομα αυτό» μου είπε αυτή.
Ένοιωσα πως κάτι πολύ σοβαρό την απασχολούσε. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να μην την κουράσω άλλο, έτσι βιάστηκα να τη χαιρετίσω με ευγενικό τρόπο. «Λυπάμαι πολύ για την ενόχληση». Όμως ξαφνικά, ως δια αναλαμπής, αντιλήφτηκα ότι αυτό δεν ήταν τυχαίο, ότι δεν ήταν σύμπτωση, επειδή ο Θεός με είχε φέρει σε επαφή με αυτή τη γυναίκα και θα ήθελε να της προσφέρω λίγη ενθάρρυνση και να της μιλήσω για την αγάπη Του.
Την προηγούμενη μέρα, είχα ξαναδιαβάσει ένα άρθρο που είχα γράψει πριν μερικά χρόνια, όπου περιέγραφα πως μου είχε διαφύγει σχεδόν η ευκαιρία να μιλήσω σε κάποιον για τον Ιησού, επειδή περίμενα για την «κατάλληλη στιγμή», κάτι όμως που δεν έβλεπα να συμβαίνει.
Ένοιωσα τον Θεό να μου λέει, Μην αφήσεις να σου ξεφύγει η ευκαιρία και αυτή τη φορά! Κάνε το τώρα! Μίλησέ της!
Ο νους μου σκεπτόταν πολύ γρήγορα τι να της πω, όμως το μόνο που μου ερχόταν εκτός από το «Ο Θεός να σ’ ευλογεί» (το οποίο μερικές φορές δεν φαίνεται να σημαίνει κάτι για πολλούς) ήταν «Ο Ιησούς σε αγαπά πραγματικά».
Αυτό μου φάνηκε κάπως πολύ απλό. Δεν μπορούσα να σκεφτώ κάτι πιο βαθυστόχαστο; Όμως τίποτα δεν ερχόταν στον νου μου και μια και έπρεπε να πω κάτι, της είπα με συμπονετικό τρόπο, «Ο Θεός να σ’ ευλογεί. Ο Ιησούς σε αγαπά πραγματικά!» Και μετά περίμενα να κλείσει το τηλέφωνο. Όμως το μόνο που άκουγα ήταν ησυχία.
Στο τέλος, με διστακτική και σιγανή φωνή, η γυναίκα αυτή είπε, «Δεν έχεις ιδέα για το πόσο χρειαζόμουν να ακούσω κάτι τέτοιο σήμερα», και άρχισε να κλαίει.
Αυτό ήταν η αρχή μιας συζήτησης που διήρκησε πάνω από μισή ώρα. Μου είπε πως την έλεγαν Σίρλεϊ και ένοιωθε πολύ πόνο και στεναχώρια για τη μεγαλύτερη αδελφή της που ήταν επίσης και η καλύτερη φίλη της, η οποία είχε πεθάνει πρόσφατα και αυτό την είχε αφήσει συγκλονισμένη. Η Σίρλεϊ ήταν 71 και υπέφερε κι η ίδια από κάποια σοβαρά προβλήματα υγείας. Τα άλλα δύο άτομα που συγκατοικούσαν μαζί της είχαν μετακομίσει και δεν είχε ιδέα για το πού θα πήγαινε τώρα, χωρίς τα χρήματα που χρειαζόταν για να το κάνει.
Της είπα ότι δεν είχα εύκολες λύσεις να της προσφέρω για αυτά που αντιμετώπιζε, όμως γνώριζα Εκείνον που μπορούσε να την βοηθήσει. Την ενθάρρυνα να προσβλέψει στον Ιησού και να εμπιστευτεί Αυτόν να την καθοδηγήσει μέσα απ’ το σκοτάδι που βρισκόταν. Της είπα, «Γνωρίζω ότι ο Ιησούς σε αγαπά. Γι’ αυτό σήκωσες το τηλέφωνο σήμερα, επειδή θέλει από σένα να Τον γνωρίσεις κι εσύ επίσης. Νοιάζεται για την κάθε σου ανάγκη και Αυτός θα σε βοηθήσει να ξεπεράσεις τις δυσκολίες που αντιμετωπίζεις».
Έχοντας μάθει απ’ την Σίρλεϊ ότι η αδελφή της ήταν Χριστιανή, της μίλησα για την μετέπειτα ζωή στον ουρανό. Έδωσα έμφαση στο γεγονός ότι η αδελφή της, την περίμενε εκεί όπου θα ήταν και οι δύο τους μαζί για πάντα. Στο τέλος, προσευχήθηκα γι’ αυτήν και στην προσευχή ανέφερα αρκετά εδάφια απ’ το Ιωάννη 14 όπου ο Ιησούς παρηγορεί τους οπαδούς Του και τους αναφέρει ότι πηγαίνει να ετοιμάσει έναν τόπο γι’ αυτούς. Ζήτησα απ’ τον Κύριο να στηρίξει τη Σίρλεϊ αυτόν τον δύσκολο καιρό που περνούσε, υπενθυμίζοντάς της την υπόσχεσή Του ότι Αυτός ποτέ δεν θα μας αφήσει ούτε θα μας εγκαταλείψει. Της εξήγησα ότι ο Ιησούς της ζητά να προσβλέπει σ’ Αυτόν και να Τον εμπιστεύεται, επειδή μόνον Αυτός έχει τη δύναμη να μετατρέψει σε κάτι καλό, τις άσχημες εμπειρίες που αντιμετωπίζει αυτό τον καιρό.
Στο τέλος της τηλεφωνικής μας επικοινωνίας, η Σίρλεϊ έδειχνε πλήρως ανανεωμένη. Η φωνή της ήταν πιο καθαρή και δυνατή και έδειχνε να έχει επανακτήσει την ελπίδα της και την πίστη ότι υπήρχε λύση στα προβλήματά της.
Αυτό που σε μένα έδειχνε αρχικά, ως ένας ακατάλληλος και σχεδόν άγαρμπος τρόπος να μιλήσω για τον Κύριο, επειδή η προσέγγιση δεν ήταν τόσο «ομαλή» και επιτηδευμένη» όσο θα ήθελα εγώ να ήταν, αποδείχτηκε να είναι αυτό ακριβώς που χρειαζόταν απεγνωσμένα να ακούσει, αυτή η αγαπητή κυρία.
Υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι που αντιμετωπίζουν δυσκολίες, στεναχώριες και διαφορετικών ειδών προβλήματα. Μερικές φορές, φαίνεται σαν να μην υπάρχει διαφυγή μέσα απ’ τις σκοτεινές χαράδρες της λύπης και της απόγνωσης που αντιμετωπίζουν. Και ακόμα και αν εμείς δεν έχουμε μέσα μας τις απαντήσεις για να διορθώσουμε τα προβλήματά τους, όμως έχουμε μια ζώσα και ενεργή σύνδεση μέσω της προσευχής με Εκείνον που γνωρίζει επακριβώς πώς να βοηθήσει τους δικούς Του να ξεπεράσουν τις δυσκολίες τους. Απλά πρέπει να έχουμε την πίστη να Τον εμπιστευτούμε και την αποφασιστικότητα να κάνουμε οτιδήποτε μας δείχνει να κάνουμε.
Μετά απ’ αυτό το τηλεφώνημα ήμουν περίεργη να κατανοήσω πώς όλη αυτή η μυστηριώδης σειρά από γεγονότα μπορούσε να είχε συμβεί. Είχα μήπως πάρει λάθος αριθμό;
Η Σίρλεϊ μου είχε πει ότι κανονικά σχεδόν ποτέ δεν απαντούσε σε τηλεφώνημα από έναν άγνωστο αριθμό. Εκτός αυτού, αισθανόταν πάρα πολύ απελπισμένη για να αντέξει στην ιδέα να μιλήσει με κάποιον. Όμως για κάποιον λόγο το απάντησε.
Αργότερα κάλεσα τον σύζυγο της συγγενούς μου και έτσι μπόρεσα να τη βρω. Μου είπε ότι είχε αλλάξει αριθμό πρόσφατα και είχε ξεχάσει να μου το πει.
Έτσι κατά κάποιο τρόπο, μέσα από τόσα εκατομμύρια τηλεφωνικά νούμερα και άτομα που θα μπορούσα να είχα καλέσει με αυτό το τηλεφωνικό νούμερο, ο Θεός το έκανε ώστε να δοθεί σε ένα απ’ τα παιδιά Του, το οποίο Αυτός γνώριζε ότι χρειαζόταν την επικοινωνία που θα τους προσέφερε. Ήταν η τέλεια στιγμή που ο Θεός γνώριζε ότι θα εκπλήρωνε την ανάγκη της Σίρλεϊ να της υπενθυμίσει την αγάπη Του γι’ αυτήν.
Αυτή η εμπειρία με παροτρύνει να αναζητώ οποιαδήποτε ευκαιρία παρουσιάζεται ώστε να είμαι πιστή στο κάλεσμά μου ως πρέσβειρα του Ιησού – να είμαι το δικό Του όργανο στο να προσεγγίζω και να αγγίζω ζωές. Για ένα πράγμα είμαι σίγουρη, ότι ο Θεός θα χρησιμοποιήσει τον καθέναν από εμάς με απροσδόκητους τρόπους, αν μόνον εμείς είμαστε δεκτικοί στις δικές Του κατευθύνσεις. Οποιαδήποτε προσέγγιση και να επιλέξει Αυτός, είναι μια ευκαιρία να κάνουμε τόσο τις ζωές των άλλων, όσο και τις δικές μας επίσης, πιο εκπληρωμένες και ευλογημένες.