Στην Αγγλική γλώσσα, η λέξη «αγάπη» εμπεριέχει μια σειρά από έννοιες και συναισθήματα, όμως οι αρχαίοι Έλληνες είχαν πιάσει το βαθύτερο νόημα της λέξης αυτής. Είχαν τέσσερεις διαφορετικές λέξεις, οι οποίες στα Αγγλικά αποδίδονται με τη λέξη «αγάπη»:

Καταρχάς, η λέξη ‘στοργή’. Η λέξη αυτή, είναι πολύ δύσκολο να αποδοθεί στα Αγγλικά με τη λέξη “affection”, ειδικότερα όταν πρόκειται για το είδος της στοργής που υφίσταται ανάμεσα σε οικογένειες. Θα μπορούσε επίσης να αποδοθεί ως και το «ανέχομαι» (στα Αγγλικά «put up with») κατά κάποιο τρόπο – και όπως γνωρίζουμε οι περισσότεροι από μας, είναι το είδος της αγάπης που πολλοί από εμάς νοιώθαμε για τα μικρότερα αδέλφια μας όταν μεγαλώναμε.

Μια άλλη λέξη, η λέξη ‘φιλία’ αναφερόταν σε ένα γενικότερο είδος αγάπης, μιας αγάπης ενάρετης και χωρίς πάθος – το είδος που εμπνέει πιστότητα. Σήμερα, το ισοδύναμό της στα Αγγλικά είναι “friendship”.

Η λέξη ‘έρως’ αναφερόταν σε μια αγάπη γεμάτη πάθος, το είδος της αγάπης που υπάρχει σε έναν υγιή γάμο ή μια πολύ στενή σχέση. Ο Σωκράτης έκανε μια περίφημη συζήτηση με τους μαθητές του για την έννοια του ‘έρως’, η οποία καταγράφηκε στο Συμπόσιο του Πλάτωνα. Ο Πλάτωνας πήγε λίγο πιο πέρα, ερμηνεύοντας ότι το ‘έρως’ δεν ήταν τόσο η αγάπη για ένα άτομο, αλλά η αγάπη της ομορφιάς μέσα σε αυτό το άτομο. Από εκεί δε, προέρχεται και αυτό που ονομάζουμε πλατωνική σχέση, μια σχέση αγάπης χωρίς σεξουαλικές προεκτάσεις.

Η Σεπτουατζίντα – Ελληνική μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης των Εβδομήκοντα που ολοκληρώθηκε πριν την εποχή του Ιησού – χρησιμοποιούσε συχνά, το ρήμα ‘αγαπώ’ για να περιγράψει κάθε είδους αγάπης, από το έλεος του Θεού μέχρι και το ερωτικό πάθος. Και ήταν εκεί, σε αυτή τη μετάφραση, που το παράγωγο ουσιαστικό ‘αγάπη’, η τέταρτη λέξη, έκανε και την πρώτη της εμφάνιση στην Ελληνική φιλολογία για να περιγράψει ένα βαθύτερο είδος αγάπης, όπως αυτή αναφέρεται στο Άσμα Ασμάτων του Σολομώντα με το σκεπτικό ότι είναι ένας συμβολισμός της σχέσης ανάμεσα στον Θεό και τους πιστούς.

Οι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης χρησιμοποίησαν τη λέξη ‘αγάπη’ περίπου 250 φορές για να περιγράψουν αυτή την ανώτατη ιδανική μορφή της αγάπης. Επιπροσθέτως στην Αγγλική γλώσσα στη θέση της λέξης «αγάπη» – όπως στο «ο Θεός αγάπη εστί» – οι μεταφραστές της Βίβλου του Βασιλιά Ιακώβου, μερικές φορές επιλέγουν τη λέξη «charity» όπως αναφέρεται στην επιστολή Κορινθίους Α’ 13 και στα Ελληνικά αποδίδεται, ως φιλανθρωπία. Και αυτό μάλλον έγινε για να ενισχύσει την ιδέα πως η ‘αγάπη’ είναι αφιλοκερδής, δοτική και ανιδιοτελής.

Τώρα ξέρουμε τι να επιδιώκουμε.