Πρόσφατα διάβασα ένα κείμενο από τις Πράξεις, όπου ο Παύλος, στον αποχαιρετιστήριο λόγο του προς την εκκλησία στην Έφεσο, τους μίλησε για γενναιοδωρία και επίσης να εργάζονται σκληρά και πάντα να βοηθάνε τους φτωχούς, επειδή είναι πιο ευλογημένο να δίνεις αντί να λαβαίνεις. 1 Πού να φανταστώ ότι εγώ η ίδια θα έδινα ένα τεστ πάνω στις ίδιες αρχές.
Ήμουν μαζί με τη φίλη μου στο μπαλκόνι, απολαμβάνοντας ένα ποτήρι κρύο χυμό. Συζητούσαμε για τα επιτεύγματα της εβδομάδας και κάναμε σχέδια για τον επόμενο μήνα. Πριν σηκωθεί να φύγει η φίλη μου, που τυχαίνει να είναι και κοινωνική λειτουργός σε μια φτωχή γειτονιά της πόλης, μου ανέφερε για μια επείγουσα κατάσταση που είχε αντιμετωπίσει πρόσφατα.
«Η Μέρσι ήταν ορφανή την περισσότερη ζωή της και τώρα στην ηλικία των 25 είχε διαγνωστεί να έχει καρκίνο. Τα κατάφερνε να επιβιώνει με το να πλένει ρούχα για τους άλλους και τους περισσότερους μήνες δεν είχε αρκετά χρήματα. Χωρίς χρήματα δεν είχε κοινωνική ασφάλιση και τώρα έπρεπε να καταφέρει να πληρώσει για όλα τα ιατρικά έξοδα που είχε. Είχε κάνει έκκληση σε πολλούς ανθρώπους για βοήθεια, όμως ακόμα δεν έχει συγκεντρώσει αρκετά χρήματα για τα φάρμακά της».
Με ένα βλέμμα γεμάτο προσμονή, η φίλη μου σίγησε και δεν είπαμε κουβέντα για λίγη ώρα. Ένοιωσα την ανάγκη να βοηθήσω αυτή την κοπέλα, όμως ήταν το τέλος του μήνα και υπήρχαν λογαριασμοί να πληρωθούν. Χάρηκα που άκουσα το τηλέφωνο της φίλης μου να κτυπάει και ασχολήθηκε με τον συνομιλητή της. Αυτό μου έδωσε την ευκαιρία να ξεδιαλύνω τη σύγκρουση των σκέψεων που ξεδιπλωνόταν μέσα μου με γοργό ρυθμό.
Γιατί τώρα; Σκέφτηκα μέσα μου.
Καθώς αναλογιζόμουν, μου ήρθε η σκέψη: Μα δεν δώσαμε όσο μπορούσαμε αυτό το μήνα; Και αφού πληρώσαμε τους λογαριασμούς, το σχέδιο είναι να αρχίσουμε να αποταμιεύουμε για μερικά απ’ τα επικείμενα έξοδα της οικογένειάς μας.
Μετά εισήρθε η συνείδησή μου στο σκεπτικό: Μα δεν προμήθευσε ο Θεός κάθε φορά που εσύ έδωσες με το παραπάνω σε κάποιον που το είχε ανάγκη;
Ο νους μου: Αυτό αληθεύει, όμως … πρέπει και να αποταμιεύσεις.
Η συνείδησή μου πρόσθεσε κάτι άλλο: Γιατί δεν σκέφτεσαι τις αρχές που δίδαξε ο Ιησούς, το «δίνε σε εκείνους που ζητάνε» και «κάνε στους άλλους όπως θα ήθελες να κάνουν και σε σένα». 2
Ο νους μου: Σωστό είναι αυτό, όμως πρέπει επειγόντως να βρω μια ισορροπία ανάμεσα στο να δίνω και στο να αποταμιεύω.
Η συνείδησή μου όμως δεν έλεγε να τα παρατήσει: «Δωρεάν λάβατε, δωρεάν δώστε». 3
Ο νους μου ανταπάντησε: Δεν πρόκειται για ένα ποτήρι νερό! Μιλάμε για μετρητά, που σε λίγο δεν θα υπάρχουν πια.
Η συνείδησή μου: Σκέψου μια άλλη αρχή που δίδαξε ο Ιησούς: «Καθόσον το αυτό κάνατε σε έναν από τούτους τούς ελάχιστους αδελφούς μου, το κάνατε σε Μένα». 4
Παίρνοντας μια βαθειά ανάσα, κοίταξα κατάματα τη φίλη μου.
«Μπορώ να βοηθήσω».
Η συνείδησή μου είχε νικήσει και με ένα απρόσμενο συναίσθημα γαλήνης, πήρα από τις οικονομικές μου αποταμιεύσεις και έδωσα εκεί που υπήρχε η ανάγκη, εμπιστευόμενη ότι ο Θεός θα συμπλήρωνε το κενό που μόλις είχα δημιουργήσει.
Σχεδόν είχα ξεχάσει το παραπάνω γεγονός μέχρι που συνάντησα έναν παλιό γνώριμο ενώ ψώνιζα λίγες μέρες αργότερα. Πριν χωρίσουμε, έβαλε το χέρι στην τσάντα του και μου έδωσε έναν σφραγισμένο φάκελο λέγοντάς μου, «Ο Θεός έβαλε στην καρδιά μου να σου δώσω αυτό, μετά απ’ όλα όσα έχεις κάνει εσύ για μένα. Είμαι σίγουρος πως ένα γενναιόδωρο άτομο όπως εσύ θα το βάλει σε σωστή χρήση».
Όταν έφθασα σπίτι, άνοιξα τον φάκελο και μέσα του περιείχε ένα γενναιόδωρο ποσό χρημάτων, κάτι που ολοκλήρωσε τον μηνιαίο κύκλο προσφοράς και απολαβής.
Καθώς εμείς δημιουργούμε ένα κενό με το να μοιραζόμαστε και να δίνουμε, αυτό δεν αποφέρει μονάχα οικονομική ευλογία αλλά επίσης ευτυχία και ένα συναίσθημα εκπλήρωσης. Προάγει φιλίες και συντροφικότητα. Μας προφυλάσσει από την ασθένεια της συσσώρευσης και μας διδάσκει τον κύκλο της προσφοράς και της απολαβής. «Δωρεάν λάβατε, δωρεάν δώστε». 5