Η φύση είναι εκπληκτικά ανθεκτική. Η θερμοκρασία έχει πέσει κάτω απ’ το μηδέν και αν και έχω καλύψει τα φυτά μου με μεγάλη προσοχή, μετά λύπης μου ανακάλυψα πως η παγωνιά είχε ξεκάνει αρκετά απ’ αυτά. Μετά, δύο μέρες αργότερα, καθώς περπατούσα είδα ένα ραδίκι να έχει ξαναζωντανέψει, υπενθυμίζοντάς μου πως πάντα επέρχεται αλλαγή, μερικές φορές ακόμα και αρκετά γρήγορα και η ζωή ξεπετάγεται πάλι.
Η τρίτη Δευτέρα του Ιανουαρίου υποτίθεται ότι είναι μια απ’ τις πιο θλιβερές μέρες της χρονιάς. Οι γιορτές μπορεί και να μην ήταν και τόσο όμορφες όπως προσδοκούσαμε και όπως και να ‘χει, περνάνε πολύ γρήγορα. Στο βόρειο ημισφαίριο ο καιρός γενικά είναι σκοτεινός και δριμύς και μαζί με αυτό, τα φυτά νεκρώνουν ή πέφτουν σε χειμέρια νάρκη και εκεί που ζω εγώ, η γύρις διασκορπίζεται παντού τον χειμώνα, σε μεγάλες ποσότητες. Όμως μετά, σκέπτομαι τα όσα έχω – ζεστές κουβέρτες και ζεστά ροφήματα να με ζεστάνουν και επίσης πόσο εύκολα με παίρνει ο ύπνος το βράδυ όταν έξω κάνει κρύο και είναι σκοτάδι. Φαίνεται πως τον χειμώνα, πάντα υπάρχει περισσότερος χρόνος για να διαβάσω ένα βιβλίο, να ασχοληθώ με καλλιτεχνήματα ή να κάνω έρευνες για θέματα που με ενδιαφέρουν.
Ακόμα κι αν μερικά πράγματα πήγαν στραβά και ίσως να υπήρξαν και κάποιες μεγάλες απώλειες που πόνεσαν πολύ, εγώ μπορώ να μαθαίνω μέσα απ’ όλα αυτά και να συνεχίζω να ωριμάζω. Όπως και τα ραδίκια, μπορώ να περιμένω να δω, έστω και ελάχιστη λιακάδα και να προσπαθήσω να βοηθήσω κάποιους να ξεπεράσουν τον πόνο του χειμώνα. Γνωρίζατε ότι και την πιο σκοτεινή μέρα του χειμώνα, μπορείτε να πάρετε τη ρίζα από ένα κρεμμυδάκι, να τη βάλετε στο νερό και μετά να την τοποθετήσετε στο παράθυρο της κουζίνας κι αυτή θα γίνει ένα νέο και μεγάλο πράσινο κρεμμυδάκι; Αυτό μας διδάσκει πως όλα τα σπασμένα μας κομματάκια μπορούν να ανανεωθούν, ακόμα και στους πιο σκοτεινούς καιρούς.
Για όσο καιρό υπάρχουν λουλούδια ή παγωνιά, λιακάδα ή σύννεφα, ραδίκια ή πράσινα κρεμμυδάκια να μεγαλώνουν στο περβάζι μου, εγώ θα συνεχίσω να νοιώθω την ατελείωτη αγάπη του Θεού για μένα. Για όσο ζω, θα Τον ευχαριστώ για τα ηλιοβασιλέματα, για τη λιακάδα μιας χειμωνιάτικης ημέρας και ακόμα και για τις θύελλες που αναζωογονούν το έδαφος. Θα είμαι ανθεκτική σαν τη φύση που βλέπω παντού γύρω μου, επειδή γνωρίζω ότι είναι μια απεικόνιση του Θείου. Τα ραδίκια και τα πράσινα κρεμμυδάκια μπορούν να με διδάσκουν πως στην πραγματικότητα δεν υπάρχει πραγματικά τίποτα για να πρέπει να στεναχωριέμαι. Η αγάπη του Θεού βρίσκεται παντού γύρω μου αν μόνο εγώ έχω τη θέληση να την ανακαλύψω, να την απολαύσω και να τη μεταδώσω.