Εάν υπάρχει κάτι το οποίο μας υπενθυμίζει το Πάσχα, είναι ότι η «σωτηρία» – το υπέροχο δώρο του Θεού της ειρήνης με Αυτόν σε αυτή τη ζωή και τη μετέπειτα ζωή – δεν είναι κάτι το οποίο κατορθώνουμε εμείς με αυτά που κάνουμε. Είναι κάτι το οποίο ήδη έχει επιτευχθεί για χάρη μας. Ο Ιησούς πέθανε πάνω στον σταυρό για τις αμαρτίες μας· αναστήθηκε ξανά την τρίτη μέρα. Αυτός το έκανε, όχι εμείς.
«Σήμερα θα είσαι μαζί Μου στον παράδεισο», είπε στον ληστή καθώς πέθαινε πάνω στον σταυρό δίπλα στον δικό Του. 1 Δεν υπήρχε τίποτα που μπορούσε να κάνει εκείνος ο ληστής στην κατάσταση που ήταν, για το παρελθόν του και οπωσδήποτε όχι για το μέλλον του, καθώς τον εκτελούσαν για τα κακουργήματά του. Όμως υπήρχε κάτι το οποίο μπορούσε να σκεφτεί και να πει. «Κύριε, θυμήσου με, όταν έρθεις στη βασιλεία Σου». 2 Το μόνο που χρειαζόταν ήταν μια έκφραση πίστης.
Αυτό είναι ένα μάθημα για μας. Πόσο εύκολο είναι να είμαστε απασχολημένοι για το Θεό σε καλούς σκοπούς, κάνοντας το καλό στους άλλους. Μπορούμε να γεμίσουμε τις μέρες μας με καλές πράξεις, ευγενικά λόγια, πράξεις γενναιοδωρίας. Όμως αυτό δεν είναι αρκετό για να μας συμφιλιώσει με τον Θεό, επειδή όπως ακριβώς έχουμε τις καλές μας στιγμές, έχουμε επίσης και τις κακές – τις φορές που οι πράξεις μας δεν είναι σοφές ούτε μετρημένες, που τα λόγια μας δεν είναι τόσο ευγενικά όσο θα έπρεπε, που σκεφτόμαστε εγωιστικά τις δικές μας ανάγκες λίγο περισσότερο από κάποιου άλλου. Θυμώνουμε, δεν συγχωρούμε, δυσανασχετούμε.
Κανένας μας δεν μπορεί να τα καταφέρει, όσο και να προσπαθήσει. Αν η συμφιλίωση με τον Θεό εξαρτιόταν από τα πράγματα που κάνουμε εμείς, δεν θα μπορούσαμε να την αποκτήσουμε. Γι’ αυτό καμιά από τις καλές μας πράξεις ή τις καλύτερες προσπάθειές μας δεν θα μας κερδίσουν μια θέση δίπλα Του. 3
Αυτό που είναι υπέροχο είναι ότι εμείς δεν χρειάζεται να τα καταφέρουμε. Ο Γιος του Θεού πήρε τη μορφή ανθρώπου, έζησε ανάμεσά μας, μας άκουσε, μας παρακολούθησε, μας άγγιξε, μας θεράπευσε. Η αγάπη Του για εμάς ήταν τόσο μεγάλη που αν και ήξερε το τι επρόκειτο να υποφέρει, άφησε τον Εαυτό Του να συλληφθεί, να δαρθεί και να μαστιγωθεί και τελικά να καρφωθεί στον σταυρό. Και όμως ακόμα και εκεί η αγάπη Του βασίλεψε. Συγχώρεσε εκείνους που Τον σταύρωσαν, κανόνισε για τη φροντίδα της μητέρας Του ενώ αυτή θρηνούσε και έδωσε κουράγιο στον ληστή με την υπόσχεσή Του: «Σήμερα θα είσαι μαζί Μου στον παράδεισο». Αυτός το έκανε, όχι εμείς.
Ανεξάρτητα από τους φόβους μας και τις ανησυχίες μας, ανεξάρτητα από τις τύψεις μας και τις ενοχές μας, ανεξάρτητα από τις δικές μας ελλείψεις, όταν εμείς προσευχόμαστε, «Θυμήσου με, Κύριε», Αυτός το κάνει. Ας βάλουμε τις έγνοιες μας και τις μέριμνες στην άκρη και ας είμαστε μαζί Του σήμερα.