Ήμουν οκτώ χρονών όταν έχασα τον παππού μου σε ηλικία 65 ετών. Η οικογένειά μου είναι πολύ δεμένη και αυτό ήταν για όλους μας μια μεγάλη απώλεια.
Θυμάμαι να φιλάω το παγωμένο μάγουλο του παππού και να του λέω αντίο. Όμως κάτι μέσα, μου έλεγε ότι αυτό το αντίο δεν ήταν το τελευταίο. Πάντα είχα μια ένθερμη ελπίδα ότι θα τον συναντούσα ξανά μια μέρα. Κάθε φορά που επισκεπτόμασταν το κοιμητήριο, έκλαιγα επειδή δεν μπορούσα να τον δω, να τον αγγίξω, να του μιλήσω· όμως βαθιά μέσα μου υπήρχε πάντα μια βεβαιότητα ότι θα τον έβλεπα ξανά. Εν αναμονή αυτής της μελλοντικής επανένωσης, έκανα σκέψεις όπως: Όταν δω τον παππού ξανά, θα τον ρωτήσω για εκείνη τη φορά που τον κυνηγούσαν οι ληστές με τα όπλα, ή Όταν δω τον παππού ξανά, θα τον μαλώσω που δεν έκανε την εγχείρηση στα νεφρά του εγκαίρως. Όμως, καθώς μεγάλωσα, προσαρμόστηκα στην απουσία του.
Μετά τον θάνατο του παππού, η γιαγιά μου, ήταν η ψυχή της μεγάλης μας οικογένειας και τώρα είχε φύγει και αυτή. Όταν πέθανε πρόσφατα και συγκεντρωθήκαμε για να καθαρίσουμε το σπίτι της, ακούμπησα με το χέρι μου την κουβέρτα πάνω στο κρεβάτι της και δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω. Στην εκκλησία, έπιανα τον εαυτό μου να κοιτάει στο συνηθισμένο κάθισμά της και να ρωτάει τον Ιησού, Γιατί;
Καθώς πέρασαν οι εβδομάδες, ο πόνος μαλάκωσε, δεν ήταν διαρκής, αλλά παρ’ όλα αυτά ήταν πάντα εκεί. Μέχρι που μια μέρα, έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται: Όταν δω τη γιαγιά ξανά, θα της πω πόσο πολύ μας έλειψε. Θα της δώσω εκείνη την αγκαλιά που δεν μπόρεσα να της δώσω στο νοσοκομείο …
Και τότε συνειδητοποίησα ότι η υπόσχεση της αιώνιας ζωής δεν είναι μόνο για τους παιδιάστικους ευσεβείς πόθους ενός οκτάχρονου παιδιού, αλλά ότι μπορεί να φέρει παρηγοριά σε όλη τη διάρκεια της ζωής. Σαν Χριστιανοί, έχουμε την άσβεστη ελπίδα και πίστη πως ο θάνατος δεν είναι το τέλος. Ο Θεός έστειλε τον Γιο Του, τον Ιησού, στη γη ώστε εμείς να μπορούμε να έχουμε αιώνια ζωή μαζί Του. Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι παιδική πίστη να πιστέψουμε στην υπόσχεση του Θεού.
Δεν ξέρω ακριβώς πώς θα συνεχιστούν στον ουρανό οι σχέσεις, που απολαμβάνουμε τόσο πολύ εδώ στη γη, αλλά ξέρω ότι μας περιμένει μια αιώνια ζωή με τον Θεό. Ο θάνατος είναι η πόρτα που περνάμε για να φτάσουμε εκεί.