Κοίταξα στον μεγάλο καθρέπτη στον τοίχο του γυμναστηρίου καθώς έκανα τις κινήσεις Τάι Τσι και είχα την πιο απροσδόκητη σκέψη. Ποτέ μου δεν ήξερα ότι ήμουν τόσο όμορφη!
Περιμένετε να σας εξηγήσω όμως κάτι. Ίσως όταν ήμουν μωρό, να ήμουν ομορφούλα, όμως όταν πήγα στο νηπιαγωγείο αντιλήφτηκα ότι δεν ήμουν και το πιο όμορφο κοριτσάκι στην τάξη μου. «Όμορφη» σήμαινε ξανθιά ή με γυαλιστερά μαύρα μαλλιά και τα δικά μου ήταν κάπως καστανά και άχαρα. «Όμορφη» σήμαινε μεγάλα μπλε ή σκούρα καφέ μάτια και τα δικά μου ήταν μικρούτσικα και λίγο πρασινωπά. «Όμορφη» σήμαινε λακκάκια και αστραφτερό χαμόγελο και το δικό μου ήταν πάντα κάπως λίγο στρεβλό. Έτσι ήξερα από τότε που ήμουν μικρή ότι ποτέ μου δεν θα ξεχώριζα για την ομορφιά μου.
Καθώς ωρίμαζα, κατάλαβα ότι υπήρχε και κάτι άλλο, που λεγόταν «εσωτερική ομορφιά». Οι καλοί άνθρωποι έδειχναν όμορφοι. Οι κακοί άνθρωποι, ακόμα και αν ήταν ελκυστικοί στο παρουσιαστικό τους, εντούτοις τους έλειπε κάτι από την αληθινή ομορφιά. Ανεξάρτητα από το πόσο τέλεια είναι τα μαλλιά τους ή τα χαρακτηριστικά τους ή το σώμα τους, αν ήταν αγενείς, αυτό συχνά φαινόταν στο πρόσωπό τους. Αποφάσισα έτσι να βάλω τα δυνατά μου ώστε να ξεχωρίσω λόγω της εσωτερικής μου ομορφιάς. Θα προσπαθούσα να είμαι ευγενική. Θα προσπαθούσα να παραμείνω ήρεμη. Θα προσπαθούσα να είμαι τρυφερή και δοτική. Δεν θα ήμουν κακόβουλη.
Όμως ακόμα και τότε, ποτέ μου δεν ένοιωσα όμορφη. Αυτός ήταν ο λόγος που έμεινα άξαφνη με αυτή τη σκέψη στο γυμναστήριο.
Ίσως ήταν επειδή έβλεπα τον εαυτό μου στον μεγάλο καθρέπτη στον τοίχο από κάποια απόσταση. Ίσως επειδή τελικά μάθαινα τις απαλές, γεμάτες χάρη κινήσεις του τάι τσι. Ίσως επειδή αφαιρούσα από τον νου μου την κατάκριση και έβλεπα τον εαυτό μου όπως με έβλεπαν οι άλλοι. Όμως εκείνη τη στιγμή, είδα τον εαυτό μου τόσο όμορφο και αυτό ήταν κάτι που δεν είχε συμβεί για πάρα πολύ καιρό.
Δεν προσπαθούσα να φανώ όμορφη. Δεν σύγκρινα τον εαυτό μου με τους άλλους στο δωμάτιο. Απλά απολάμβανα τον εαυτό μου, απολάμβανα την απαλή μουσική και την κίνηση του σώματος, την ελευθερία και την αίσθηση του κατορθώματος που ένοιωθα καθώς γινόμουν καλή σε κάτι νέο. Όμως αν υπήρχε κάτι νέο που έμαθα από τη σκέψη αυτή, ήταν ότι ευχόμουν να είχα αφήσει τον εαυτό μου να νοιώσει κατ’ αυτό τον τρόπο από πολύ πιο πριν στη ζωή. Εύχομαι να μην είχα συγκρίνει ούτε να είχα κριτικάρει ούτε να είχα κατακρίνει τον εαυτό μου. Εύχομαι να είχα περάσει περισσότερο χρόνο απολαμβάνοντας τη μουσική και νοιώθοντας ευγνώμων που είχα ένα σώμα που μπορούσα να κινηθώ με αυτό. Εύχομαι να είχα περάσει περισσότερο χρόνο προκαλώντας τον εαυτό μου να κάνει κάτι που θα με έκανε να νοιώσω όμορφα.
Ίσως να είδα τον εαυτό μου όπως με έβλεπε ο Θεός εκείνη τη στιγμή, μια ηλικιωμένη γυναίκα που ένοιωθε νέα, μια γυναίκα που ένοιωθε τη χαρά της ανακάλυψης και την ελευθερία της μάθησης, ένα δικό Του παιδί, ευγνώμον για τη ζωή του και για άλλη μια μέρα να δοξάσει τον Θεό.