Είχα περπατήσει μέχρι το κατάστημα με τα βιολογικά προϊόντα, δέκα τετράγωνα από το σπίτι, για να αγοράσω μερικές βιταμίνες. Αν και μου άρεζε να περπατάω και είχα κάνει τη διαδρομή αυτή πολλές φορές, εκείνη την ημέρα κάτι ήταν διαφορετικό. Ένοιωθα κάπως παράξενα και ήταν και ο λόγος που είχα ξεχάσει να πάρω και τη λίστα μαζί μου.
Στον γυρισμό, σταμάτησα στη διασταύρωση περιμένοντας για το πράσινο. Μετά από λίγα λεπτά, παρατήρησα τον κόσμο να με κοιτάει κάπως περίεργα. Λίγο αργότερα αντιλήφτηκα πως περίμενα για ώρα στη διασταύρωση αυτή αν και το φανάρι είχε αλλάξει αρκετές φορές. Στη συνέχεια ο γυρισμός στο σπίτι, μου φάνηκε ατελείωτος.
Μπήκα στην κουζίνα και άρχισα να ετοιμάζω το δείπνο. Τα παιδιά είχαν γυρίσει από το σχολείο και ήξερα ότι έπρεπε να ετοιμάσω κάτι στα γρήγορα. Όμως όταν κοίταξα στο πάτωμα, πρόσεξα ότι κάτι παράξενο είχε συμβεί. Ήμουν σχεδόν επτά μηνών έγκυος, είχαν σπάσει τα νερά μου, ένοιωθα να έχουν αρχίσει οι πόνοι της γέννας και αυτό δεν μου άρεσε καθόλου.
Ήμασταν σε επικοινωνία με κάποια μαία η οποία ερχόταν τακτικά στο σπίτι μας για να δει πως πάει η εγκυμοσύνη μου. Μόλις ήλθε, επιβεβαίωσε το ότι είχαν σπάσει τα νερά μου και μια και ήταν νωρίς για να συμβεί αυτό, έπρεπε να πάω στο νοσοκομείο αμέσως. Στο νοσοκομείο με έβαλαν σε πλήρη ακινησία στο κρεβάτι, περιμένοντας να γεννηθεί το μωρό μου οκτώ βδομάδες νωρίτερα.
Η βδομάδα αυτή, φάνηκε ατελείωτη. Το να βρίσκομαι στο νοσοκομείο δεν μου άρεσε καθόλου, όμως με διαβεβαίωσαν πως δεν υπήρχε άλλη επιλογή, επειδή τα πράγματα δεν πήγαιναν όπως θα έπρεπε. Αν δεν γεννούσα σύντομα, υπήρχε η περίπτωση μολυσματικής επιπλοκής και τότε θα έπρεπε επειγόντως να γεννήσω με τη βοήθεια τεχνικών συσπάσεων. Τους είπα πως ήδη είχα γεννήσει τρεις φορές χωρίς κανένα πρόβλημα, τρία τέλεια μωρά και αυτό που συνέβαινε τώρα ήταν ανήκουστο. Όμως μου είπαν ότι αν έφευγα από το νοσοκομείο, θα πέθαινε το μωρό και ίσως κι εγώ η ίδια.
Είχαν δίκιο. Μετά από μια ατελείωτη εβδομάδα προσευχής ώστε το μωρό να παραμείνει όσο περισσότερο γινόταν μέσα μου, άρχισα να νοιώθω πολύ άρρωστη. Ξαφνικά έκανα 40C πυρετό και με πήγαν επειγόντως στην αίθουσα τοκετού. Μετά από μερικές σποραδικές συσπάσεις, δυσκολία και παραλίγο καισαρική, γέννησα τον δεύτερο γιο μου.
Το όλο συμβάν διέφερε από τις άλλες μου γέννες και ένοιωθα καταβεβλημένη και όχι και τόσο χαρούμενη. Προσευχόμουν απεγνωσμένα, οι γιατροί μου έδιναν δυνατά φάρμακα και το μωρό μου είχε μεταφερθεί αμέσως στην εντατική. Εκείνη η νύχτα ήταν η πιο δύσκολη νύχτα της ζωής μου – ήμουν μόνη και υπέφερα από μια άσχημη λοίμωξη ενώ με είχαν ενημερώσει ότι το μωρό μου είχε 50/50 πιθανότητες να τα καταφέρει εκείνη τη νύχτα.
Βλέπετε υπάρχουν βαθμίδες απεγνωσμένης προσευχής. Συχνά εγώ η ίδια προσευχόμουν για άλλους, για την προστασία της οικογένειάς μου και όλα τα συνηθισμένα πράγματα. Όμως ποτέ μου δεν προσευχήθηκα τόσο απεγνωσμένα όσο εκείνη τη νύχτα. Ήμουν άρρωστη, αβοήθητη και δεν υπήρχε τίποτα άλλο που μπορούσα να κάνω, εκτός από το να προσεύχομαι. Να κοιμηθώ δεν μπορούσα και ενώ περίμενα για τις ενέσεις που μου έκαναν συνέχεια, προσευχόμουν. Ήταν η πιο ζοφερή νύχτα της ζωής μου και μια δοκιμασία για όσα πίστευα και για όσα είχα αφιερώσει τη ζωή μου.
Πόσο συχνά είχα αναφέρει στους άλλους για τη δύναμη της προσευχής. Πόσο συχνά είχα αναφέρει εδάφια από τη Βίβλο για το πώς η πίστη έχει απολαβές. Να όμως που εκείνη τη νύχτα, τόσο το νεογέννητο μωράκι όσο και η πίστη μου δοκιμάζονταν και το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να διεκδικήσω τις υποσχέσεις του Θεού για θεραπεία, υποσχέσεις τις οποίες είχα απομνημονεύσει και τη μάχη που έδινα να πιστέψω ότι ο Θεός θα γλύτωνε το μωρό μου.
Με το χάραγμα της μέρας μια νοσοκόμα ήλθε να μου πει πως η κατάσταση του μωρού μου είχε σταθεροποιηθεί. Ο πυρετός μου είχε πέσει και ενώ ξεκουραζόμουν, με πήρε ο ύπνος για πρώτη φορά αφότου είχα γεννήσει. Όταν ξύπνησα, μου είπαν πως μπορούσα να πάω στη μονάδα εντατικής για να δω τον γιο μου.
Πήρα το μικροσκοπικό μωρό στα χέρια μου και έκλαψα. Ό Θεός είχε φροντίσει και τους δυο μας, εκείνη τη νύχτα. Είχε δυναμώσει την αδύναμη καρδούλα του και τα πνευμόνια του και το είχε κρατήσει ζωντανό μέσα από μια δύσκολη γέννα. Παραλίγο να πεθάνει, όμως είχε δώσει κι αυτό τον αγώνα του για να ζήσει και ο Κύριος στάθηκε στο πλευρό μας εκείνη την ατελείωτη και δύσκολη νύχτα. Κράτησα αυτό το δωράκι στα χέρια μου γνωρίζοντας ότι όσο σίγουρα μας είχε φροντίσει ο Θεός, τόσο σίγουρα είχε κρατήσει και τον Λόγο Του επίσης ότι δεν θα μας απογοήτευε.
Τα πράγματα δεν πάνε πάντα όπως τα σχεδιάζουμε. Παρουσιάζονται δύσκολες καταστάσεις. Τόσα πράγματα για τα οποία ελπίζουμε, πάνε στραβά. Όμως ένα πράγμα παραμένει σίγουρο. Ο Θεός είναι πάντα στον θρόνο Του και η προσευχή αλλάζει τις καταστάσεις. Οι υποσχέσεις Του παραμένουν δυνατές και επαρκείς, όταν εμείς τις χρειαζόμαστε περισσότερο. Ο Λόγος Του είναι ένα σίγουρο θεμέλιο πάνω στο οποίο μπορούμε να σταθούμε στη διάρκεια μιας ατελείωτης και δύσκολης νύχτας.