Το θέμα του να αφήνουμε τον Θεό να εργάζεται διαμέσου μας, μου είναι πολύ προσφιλές, καθώς με ενθαρρύνει πάρα πολύ όταν ο Θεός επιλέγει απρόσμενα άτομα να επιτελέσουν το έργο Του και κατόπιν τα βοηθά όχι μόνον να επιτελέσουν το έργο, αλλά και να το ολοκληρώσουν με έναν εξαίσιο τρόπο!
Ο Μωυσής θρηνούσε για το γεγονός ότι δεν ήταν ένας αρκετά καλός ομιλητής, όμως ο Θεός τον επέλεξε να οδηγήσει τους Ισραηλίτες μακριά απ’ την Αίγυπτο. Το να μιλάς μπροστά σε ένα πλήθος, θεωρείται ο νούμερο ένα φόβος για ένα μέσο άτομο, ενώ ο θάνατος ακολουθεί ως ο δεύτερος. Έτσι ο Μωυσής έπρεπε να επιδείξει ένα μεγάλο σθένος εμπιστοσύνης στον Θεό για να αποδεχθεί ένα τέτοιο δημόσιο έργο που επίσης ήταν και επιφορτισμένο με τόσο πολύ κίνδυνο. Και βέβαια, ο Θεός τον βοήθησε να τα καταφέρει!
Ο Απόστολος Πέτρος φαίνεται ότι ήταν αρκετά θερμόαιμος κάποιες φορές. Συχνά διαφωνούσε με τους άλλους, ενώ απαρνήθηκε τον Ιησού λίγο πριν Αυτός σταυρωθεί. Όμως ο Θεός τον χρησιμοποίησε για να κηρύξει σε χιλιάδες κόσμο μετά από λίγες εβδομάδες μόνον. Ο Θεός συχνά επιλέγει αναπάντεχα άτομα για να επιτελέσει υπέροχα πράγματα διαμέσου τους, ώστε όλοι να γνωρίζουν ότι είναι η δική Του συμμετοχή.
Πριν μερικά χρόνια, έκανα ένα ταξίδι στην Πάιντα της Ουγκάντα, για να διδάξω τη Βίβλο. Πήρα μαζί μου κάποια Χριστιανικά βιβλία και άρθρα που ήθελα να χρησιμοποιήσω. Ένα άρθρο που διάβασα στους μαθητές πάνω σ’ αυτό το θέμα, ανέφερε ότι «Εμείς μερικές φορές προσπαθούμε πολύ σκληρά, εργαζόμαστε πολύ σκληρά και προσπαθούμε να κάνουμε το καθετί από μόνοι μας. Θα πρέπει να εμβυθίσουμε τους εαυτούς μας μέσα στον Ιησού και να αφήσουμε Αυτόν να φωτίσει το μονοπάτι, επειδή αν προσπαθήσουμε να τα καταφέρουμε εμείς οι ίδιοι από μόνοι μας, σύντομα θα καταρρεύσουμε».
Όταν θυμάμαι να αφιερώνω χρόνο στο Θεό καθημερινά και να Τον ρωτάω πως να ενεργώ, τότε τα πράγματα πάνε πιο καλά, κυλάνε πιο ομαλά και το άγχος ελαχιστοποιείται.