Ο Τεντ και η Ντόροθυ ήταν ένα νεαρό ζευγάρι που αγόρασε το Γουόλ Ντραγκ, ένα φαρμακείο, σε μια μικρή πόλη στις Δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες, το 1931. Εκείνες τις μέρες, το φαρμακείο ήταν το μέρος όπου μπορούσες να αγοράσεις σχεδόν οτιδήποτε, ποτά, τρόφιμα και πολλών ειδών άλλα προϊόντα, γι’ αυτό υπήρχαν μεγάλες προοπτικές. Δυστυχώς όμως, η πόλη εκείνη, είχε μόνο 326 κατοίκους και όλοι τους ήταν φτωχοί. Οι δουλειές δεν πήγαιναν καλά και ίσα-ίσα τα κατάφερναν. Όμως πίστευαν ότι ήταν το κάλεσμά τους να βρίσκονται εκεί: Να δημιουργούν φιλίες, να παρέχουν ιατρική φροντίδα και να γίνουν μέρος εκείνης της κοινότητας.

Πήραν την απόφαση να μείνουν εκεί για πέντε χρόνια και, αν το κατάστημά τους αυτό δεν τα πήγαινε καλά μέχρι τότε, θα έκαναν κάτι άλλο. Στο τέλος, ένα απόγευμα και αφότου είχαν περάσει τα πέντε χρόνια, η Ντόροθυ προσπαθούσε να βάλει την κόρη της για ύπνο, κάτι που ήταν αδύνατο με όλη την κίνηση και τη φασαρία στον δρόμο. Ήταν τότε που της ήρθε η εξής ιδέα: Μα τι χρειάζονται όλοι αυτοί οι ταξιδιώτες περισσότερο απ’ όλα; Μια και έχει τόση πολύ ζέστη, πρέπει να διψάνε πολύ, γιατί λοιπόν δεν βάζουμε μερικές πινακίδες να λένε, ότι προσφέρουμε δωρεάν κρύο νερό για να πιούνε;

Τη σκέψη τους αυτή την έκαναν πράξη και προς έκπληξή τους, έφερε αποτέλεσμα! Ο κόσμος ερχόταν να πιεί κρύο νερό, όμως συγχρόνως αγόραζαν και άλλα είδη προϊόντων που χρειάζονταν από το κατάστημά τους. Ο Τεντ αναφέρει, «Από τότε και μετά, είχαμε πάντα πελάτες. Το επόμενο καλοκαίρι, προσλάβαμε οκτώ κοπέλες να μας βοηθάνε και λίγα χρόνια αργότερα, σε μια και μόνο ζεστή καλοκαιρινή μέρα, μπορεί να είχαμε ακόμα και 20.000 πελάτες».

Από το ταπεινό της ξεκίνημα, η επιχείρηση μετατράπηκε σε τουριστική ατραξιόν, με ένα ξενοδοχείο, ένα εκκλησάκι για τους περαστικούς, ένα μουσείο τέχνης, ζωντανές παραστάσεις και ένα δεινόσαυρο μήκους 25 μέτρων και πολλά άλλα. Τα τελευταία χρόνια, το μαγαζί αυτό με την επωνυμία Γουόλ Ντραγκ, είχε έσοδα 10 εκατομμυρίων δολαρίων και προσέλκυσε δύο εκατομμύρια επισκέπτες, και αυτό σε μια απομονωμένη μικρή πόλη της οποίας ο πληθυσμός ποτέ δεν ξεπέρασε τους 800 ανθρώπους.

Ο κυβερνήτης της πολιτείας σχολιάζοντας την επιτυχία του Τεντ, είχε να πει τα εξής: «Είναι ένας άνθρωπος που υπέθεσε ότι το δωρεάν κρύο νερό θα μετατρεπόταν σε μια εκπληκτική επιτυχία σε μια πόλη κτισμένη στη μέση του πουθενά».

Τώρα την επιχείρηση αυτή, την έχει αναλάβει ο γιος τους, και αν και στο πέρασμα των χρόνων, το κατάστημά τους έχει αντιμετωπίσει αρκετές προκλήσεις, δεν έπαψαν να αντιμετωπίζουν την κάθε μία με το ίδιο πνεύμα δημιουργικότητας και φιλοξενίας, πράγματα τα οποία τους απέφεραν επιτυχία απ’ το ξεκίνημα.

Και ναι, συνεχίζουν να προσφέρουν κρύο νερό, επειδή οι άνθρωποι συνεχίζουν να διψάνε.