Σήμερα έμαθα κάτι ξεχωριστό. Για μια στιγμή, μπόρεσα να δω για λίγο μεσ’ το μυαλουδάκι του παιδιού μου, όταν δεν ήξερε ότι εγώ την παρακολουθούσα και είδα ένα μέρος του εαυτού της που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα ήταν προφανές. Έδειχνε περισσότερο αγριεμένη απ’ ό,τι είναι κανονικά και είδα πόσο πιο διαφορετικά είχε ερμηνεύσει μερικές απ’ τις εμπειρίες που είχε βιώσει απ’ ό,τι νόμιζα εγώ.
Πιθανόν η κόρη μου να είχε προσπαθήσει να μου πει αυτά που περνούσε, αρκετές φορές, όμως εγώ δεν της είχα δώσει τη δέουσα προσοχή. Βλέπετε εγώ επέμενα να τη βλέπω όπως ήθελα να την βλέπω και να ακούω αυτά που μου έλεγε μέσα απ’ το φίλτρο της δικής μου κατανόησης και σύμφωνα με τις δικές μου προσδοκίες γι’ αυτήν. Απ’ ό,τι φαίνεται, υπάρχουν πολλά πράγματα, τα οποία εγώ δεν γνωρίζω και δεν καταλαβαίνω.
Γιατί να είναι τόσο άβολο να αντιλαμβανόμαστε κάτι, το οποίο δεν το γνωρίζουμε; Γιατί να νομίζουμε ότι πρέπει να γνωρίζουμε πάντα κάτι; Οι Ψαλμοί μας λένε ότι ο Θεός «την ψυχή που διψούσε τη χόρτασε, και την ψυχή που πεινούσε τη γέμισε από αγαθά». 1 Όσοι λαχταρούσαν κα πεινούσαν για αλήθεια και τη δική Του καλοσύνη, δέχθηκαν τα λόγια της αλήθειας Του και πήραν τη δύναμη να αλλάξουν τον κόσμο γύρω τους!
Αυτό ισχύει πνευματικά, ισχύει όμως και με τις σχέσεις αλλά και διανοητικά. Αν νομίζουμε πως γνωρίζουμε κάτι, μπορεί και να μας ξεφύγει αυτό που υφίσταται στην πραγματικότητα. Βλέπουμε μόνο εκείνο που είμαστε συνηθισμένοι να βλέπουμε και να ακούμε εκείνο που είμαστε συνηθισμένοι να ακούμε, εκτός και αν μάθουμε να βαδίζουμε πιο σιγά, να παρατηρούμε και να αφήνουμε πίσω μας τους προϊδεασμούς μας.
Στο βιβλίο των Παροιμιών διαβάζουμε το εξής: «Η σοφία είναι το πρώτιστο· απόκτησε σοφία· και περισσότερο από κάθε απόκτησή σου, απόκτησε σύνεση». 2 Μπορώ να καταφέρω πολλά. Μπορώ να πάω σε πολλά μέρη. Μπορώ να αποκτήσω υπάρχοντα, όμως αυτό που έχει περισσότερη αξία στη ζωή είναι το να αποκτώ σοφία και κατανόηση.
Και κάτι ακόμα χειρότερο, επειδή μου ξεφεύγουν πράγματα, για παράδειγμα το να καταλαβαίνω πραγματικά το παιδί μου, σε περίπτωση που νομίζω πως τα ξέρω ήδη όλα και τα βλέπω ήδη όλα. Για πολύ καιρό, αυτό το συναίσθημα του να μη γνωρίζω, με τρόμαζε. Προτιμούσα να παραμένω στα γνωστά μου νερά, αντί να κολυμπώ προς οτιδήποτε το άγνωστο. Όμως έχω φθάσει στο σημείο να αναγνωρίζω τι δεν γνωρίζω και εκεί να μαθαίνω και να λέω, «Εδώ είμαι. Δίδαξέ με!»