Η ημέρα των ευχαριστιών είναι μια γιορτή που τηρείται στις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Καναδά, τη Λιβερία, τη Γρανάδα και τη Σάντα Λουσία, όμως και πάρα πολλοί άλλοι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, φαίνεται να έχουν μάθει γι’ αυτήν, από διάφορες ταινίες, την τηλεόραση κτλ. Στη Γερμανία γιορτάζουν κάτι παρόμοιο που λέγεται Erntedankfest όπου ευχαριστούν τον Θεό για μια καλή σοδειά, ενώ στην Ιαπωνία έχουν την Kinro Kansha no Hi, μια μέρα κατά την οποία γιορτάζουν την εργασία, την παραγωγή και οι πολίτες εκφράζουν ευγνωμοσύνη ο ένας στον άλλον.
Οι περισσότεροι λαοί και οι θρησκείες δίνουν σημασία στο να ευχαριστούν τον Δημιουργό. Οι ντόπιοι Ιθαγενείς της Αμερικής είχαν ιδιαίτερες τελετές ευχαριστίας για τη συγκομιδή του καλαμποκιού, την άφιξη ορισμένων ψαριών καθώς και τις φάλαινες, για το πρώτο χιόνι και για την άφιξη της νέας τους χρονιάς.
Όταν τα παιδιά μου μεγάλωναν, συνήθιζα να φοράω την ενδυμασία των Αποίκων, ενώ τα παιδιά ντύνονταν ως Ιθαγενείς Ινδιάνοι και μετά παίζαμε θέατρο την ιστορία των πρώτων Ευχαριστιών.
Το 1620, μετά από ένα εξαιρετικά δύσκολο ταξίδι, οι 102 επιβάτες του πλοίου Μαίηφλαουρ, έφθασαν στο Ακρωτήρι Κοντ της Μασαχουσέτης. Οι επιβάτες και το πλήρωμα, ήταν ένα μείγμα από θρησκευτικούς αποσχιστές, μισθωμένους υπηρέτες και άλλους. Μια και άργησαν να αναχωρήσουν από την Ευρώπη, έφθασαν χειμώνα εκεί, με αποτέλεσμα να τους έχουν απομείνει πολύ λίγες προμήθειες. Οι μισοί σχεδόν απ’ τους επιβάτες και το πλήρωμα πέθαναν την πρώτη χρονιά από ασθένειες και υποσιτισμό.
Την επόμενη χρονιά, χάρη στη βοήθεια που τους πρόσφεραν οι ντόπιοι Ιθαγενείς Ουαμπανόκα, έμαθαν να φυτεύουν καλλιέργειες χρησιμοποιώντας ψάρια ως λίπασμα, με αποτέλεσμα να έχουν καλές σοδειές και αρκετό φαγητό. Ήταν τόσο ευγνώμονες που επέζησαν, ώστε αποφάσισαν να το γιορτάσουν για να δείξουν την ευγνωμοσύνη τους στον Θεό. Οι Ουαμπανόκα γιόρτασαν και αυτοί μαζί τους και έφεραν πέντε ζαρκάδια στη γιορτή. Τις χρονιές που ακολούθησαν, συνέχισαν αυτή την πρακτική και το 1623, ο Κυβερνήτης Ουίλιαμ Μπράντφορντ, εξέδωσε μια επίσημη διακήρυξη ώστε οι άνδρες, οι γυναίκες και τα παιδιά, να συγκεντρωθούν στις 29 Νοεμβρίου, ημέρα Πέμπτη για να «αποδώσουν Ευχαριστίες στον Παντοδύναμο Θεό για όλες Του τις ευλογίες».
Ο Τζορτζ Ουάσιγκτον, ο πρώτος πρόεδρος της Αμερικής, θέσπισε την πρώτη εθνική γιορτή των ευχαριστιών στις 26 Νοεμβρίου το 1789, να γιορτάζεται ως «μία ημέρα δημόσιας ευχαριστίας και προσευχής όπου όλοι να αναγνωρίζουν με ευγνωμοσύνη τις πάμπολες ευλογίες του Παντοδύναμου Θεού». Στις μέρες που ζούμε, αυτή η γιορτή, είναι μια καλή ευκαιρία να συναντιόνται οικογένειες πέρα απ’ όλους τους διαχωρισμούς που φέρνουν ένταση στην κοινωνία μας και να κάνει ανθρώπους με διαφορετικές γνώμες και πεποιθήσεις να κάθονται μαζί στο ίδιο τραπέζι.
Η Ραμόνα Πήτερς είναι η Υπεύθυνη για την Ιστορική Διατήρηση της Φυλής Μάσπι Ουαμπανόκα. Να τι έχει να πει για τα θετικά αυτής της γιορτής: «Μια εκ βάθους καρδιάς Ημέρα των Ευχαριστιών είναι πολύ σημαντική για εμένα ως άτομο. Είναι πολύ σημαντικό να προσφέρουμε ευχαριστίες. Για εμένα, είναι μια υπαρξιακή υπόθεση και με κάνει να θέλω να ζω με μια διάθεση ευγνωμοσύνης».
Πριν 40 χρόνια ζούσα στην Μπογκόρ της Ινδονησίας και είμαστε πολύ σφιχτά οικονομικά και σίγουρα μια γιορτή Ευχαριστιών με κολοκυθόπιτες και σάλτσα κράνμπερι δεν ήταν στα σχέδιά μας, όμως προσευχήθηκα για ένα ξεχωριστό δείπνο. Εκείνη την ημέρα, ένας γείτονας εμφανίστηκε στην πόρτα μας και μας έδωσε μια χήνα που την είχε πατήσει ένα αυτοκίνητο ακριβώς στον λαιμό και μπορέσαμε να την μαγειρέψουμε και να ετοιμάσουμε ένα μεγαλόπρεπο δείπνο και να το μοιραστούμε και με άλλους.
Και κάποια μέρα, θα απολαύσουμε μια φανταστική γιορτή που ονομάζεται ο Γαμήλιος Δείπνος του Αρνίου με τον Ιησού και ανθρώπους από κάθε φυλή και κουλτούρα. 1 Ένα μεγάλο μέρος της ευγνωμοσύνης που θα νοιώθουμε, είναι όταν αντιληφθούμε πόσο μεγάλη είναι η αγάπη Του για εμάς, παρ’ όλα τα λάθη μας και τα ελαττώματά μας. Είναι αυτό το ευτυχισμένο τέλος στο μυαλό μου και η χαρά του οδοιπορικού προς τα εκεί που με κάνουν να δίνω ευχαριστίες στον Θεό.
- Δείτε Αποκάλυψη 19:7-10. ↑