Πρόσφατα διάβασα τη νουβέλα του C. S. Lewis’ The Screwtape Letters, (Η Τακτική του Διαβόλου στην Ελληνική έκδοση), η οποία αναφέρεται σε μια μυθοπλαστική αλληλογραφία ανάμεσα σε ένα ανώτερο διάβολο που ονομάζεται Screwtape και ένα νεώτερο διάβολο που ονομάζεται Wormwood. Οι επιστολές αυτές περιλαμβάνουν συναρπαστική διορατικότητα στις στρατηγικές του Διαβόλου στην προσπάθειά του να σαμποτάρει την πνευματική μου ανάπτυξη, τη σχέση μου με τον Θεό και τους άλλους. Μια από τις επιστολές εξερευνά τα σκαμπανεβάσματα της ανθρώπινης εμπειρίας, αυτό που εγώ αποκαλώ «βουνοκορφές και κοιλάδες».
Σε αυτή την επιστολή, οι διάβολοι συζητάνε την περίοδο από «ξεραΐλα και βαρεμάρα» που βιώνει το άτομο επίβλεψης του Wormwood. Ο Screwtape προειδοποιεί ότι ο Θεός προτίθεται να αξιοποιήσει αυτή τη χρονική περίοδο για να ενδυναμώσει την πίστη του νεαρού και συμβουλεύει τον Wormwood να βεβαιωθεί ότι ο νεαρός δεν θα ενημερωθεί για την κανονικότητα των κοιλάδων, αντιθέτως να πειστεί πως τα νωθρά συναισθήματα κατάθλιψης είναι μια μόνιμη υπόθεση. Καθώς διάβαζα το κομμάτι αυτό, αναλογίστηκα την προσωπική μου υπόθεση όσον αφορά τις κορφές και τις κοιλάδες και το τι έχω μάθει από τις κοιλάδες μου.
Σίγουρα έχω απολαύσει τις «βουνοκορφές» στη ζωή μου: Εποχές επιτυχίας στην εργασία μου, πρόοδο στις μελέτες μου, φιλίες, υγεία, χαρούμενη επικοινωνία με τον Ιησού και έμπνευση στη μελέτη της Βίβλου. Έχω όμως βιώσει και «κοιλάδες», όπως εκείνη που βρέθηκα και πάλεψα πρόσφατα. Ξεκίνησε με μια μείζονα καθυστέρηση στην εργασία μου, και στη συνέχεια με προβλήματα στις μελέτες μου, συγκρούσεις και δυσκολία στην επικοινωνία με αγαπημένους μου και τελικά και μια ασθένεια. Βρήκα τον εαυτό μου πολύ πεσμένο, χωρίς να νοιώθω την έμπνευση ούτε τη Βίβλο να διαβάσω ούτε να προσευχηθώ.
Η κοιλάδα μου έδειχνε να απλώνεται ατελείωτη και να με καταπίνει μέσα στο σκοτεινό κενό της και να με σκεπάζει με απόγνωση. Ένοιωσα λες και ο Θεός είχε πάρει τις βαλίτσες Του και είχε εξαφανιστεί. Τον εκλιπάρησα να παραμείνει κοντά μου, να με βοηθήσει να ξεπεράσω τα προβλήματα μου και να μου επιτρέψει να νοιώσω την παρουσία Του, όμως Εκείνος έδειχνε απόμακρος και σιωπηλός. Τι συμβαίνει; Που έσφαλλα; Αναρωτήθηκα απεγνωσμένα.
Δοκίμασα να χρησιμοποιήσω τη θέλησή μου και προσπάθεια ώστε να αναδημιουργήσω τον ενθουσιασμό και την πνευματική έκσταση που είχα απολαύσει στις βουνοκορφές μου, όμως αυτό με άφησε περισσότερο εξουθενωμένη και απογοητευμένη. Τελικά αντιλήφτηκα πως η πίστη δεν μπορεί να μετρηθεί με συναισθήματα, επειδή όπως λέει και ο Παύλος, «Περπατάμε με βάση την πίστη, όχι με βάση τα όσα βλέπουμε». 1 Με το να εστιάζω στα ασταθή και συχνά αρνητικά συναισθήματα με έκανε να βουτήξω ακόμα πιο βαθειά μέσα στις αμφιβολίες μου και έκανε τις δοκιμασίες πιο δύσκολες.
Με το να διαβάσω τη νουβέλα The Screwtape Letters επιβεβαίωσε αυτό που είχα ανακαλύψει στην κοιλάδα μου. Αυτά που πέρναγα, δεν ήταν ενδείξεις για το ότι είχα απογοητεύσει τον Θεό ή ότι Αυτός με είχε εγκαταλείψει. Μάλλον ήταν φυσιολογικές καταστάσεις αν και οδυνηρές, μιας ανθρώπινης εμπειρίας μέσα σε έναν έκπτωτο κόσμο. Ένοιωθα ότι θα παρέμενα δυστυχισμένη για πάντα, όμως ανακάλυψα πως όλες οι κοιλάδες έχουν ένα τέλος στην ώρα του Θεού και εγώ αναβίωσα με ανανεωμένη πίστη μέσα από τη δική Του χάρη και αγάπη.
- Κορινθίους Β’ 5:7 ↑