Τι συμβαίνει τις φορές που η ζωή φαίνεται να κυλάει ήρεμα και όλα δείχνουν ξεκάθαρα για το πού πάνε τα πράγματα, κάνεις πρόοδο … και τότε, εντελώς ξαφνικά, όλα αλλάζουν και εσύ αιφνιδιάζεσαι! Συμβαίνει το εντελώς αναπάντεχο. Κάτι που σε εξαναγκάζει να αλλάξεις και σε ωθεί προς μια διαφορετική κατεύθυνση και το όλο σκηνικό αλλάζει παντελώς.
Αυτές οι στιγμές «αιφνιδιασμού» με τρομάζουν κάπως. Όταν δεν ελέγχω μια κατάσταση νοιώθω σαν να βρίσκομαι σε κατακόρυφη πτώση. Δεν μου αρέσει καθόλου! Και είναι αυτές τις στιγμές όταν και τα πιο καλομελετημένα μου σχέδια καταρρέουν γύρω μου λες και είναι άχρηστα ερείπια που μέσα στο νου μου ακούγεται μια φωνή που λέει, «Ο άνθρωπος σχεδιάζει, όμως είναι ο Θεός που διατάζει».
Έχω την επιλογή είτε «να ακολουθήσω τη ροή» ή να προσπαθήσω να πιέσω και να οδηγήσω τα πράγματα πίσω στα αγαπημένα μου σχέδια. Αν και στην πραγματικότητα αυτό δεν θα το έλεγα και τόσο θέμα επιλογής αλλά περισσότερο κάποιο είδος νοοτροπίας. Τις μισές φορές, το αποτέλεσμα είναι προφανές και το να συνεχίζω να πιέζω με τα δικά μου σχέδια, απλά παρατείνει το αναπόφευκτο. Παρ’ όλα αυτά, το να ενδίδεις δεν είναι εύκολο.
Είναι όπως ένας καλός χορός σάλσα. Όταν δύο άτομα χορεύουν μαζί για πολύ καιρό, μαθαίνουν να «διαβάζουν» ο ένας τον άλλον και μπορούν να χορέψουν τέλεια, αυτοσχεδιάζοντας και με τέλειο συγχρονισμό. Συνήθως στον χορό σάλσα, ο άντρας έχει τον κύριο λόγο και η γυναίκα συντονίζεται στις παραμικρές του κινήσεις και οδηγίες, παραδιδόμενη στις δικές του κινήσεις. Όταν το ζευγάρι είναι συγχρονισμένο, οι κινήσεις τους γίνονται μια επέκταση του καθενός τους και αυτό είναι κάτι το εκπληκτικό! Όμως όταν το ζευγάρι δεν έχει συγχρονισμό, το θέαμα δεν είναι και τόσο όμορφο. Πατάνε ο ένας τα πόδια του άλλου, μερικές φορές πέφτουν, και στην καλύτερη περίπτωση, τους λείπει η χάρη που υποτίθεται ότι προσφέρει ο χορός αυτός.
Μερικές φορές αντιλαμβάνομαι τη ζωή μου σαν έναν χορό. Όταν αυτοί οι «αιφνιδιασμοί» μπαίνουν στο παιχνίδι, μπορώ σχεδόν να ακούω τον Ιησού να μου λέει, Έλα. Χορεύουμε μαζί για τόσο πολύ καιρό, ξέρεις πώς να ακολουθείς. Άσε Εμένα να οδηγήσω και θα κάνω αυτόν τον χορό υπέροχο.
Ξέρω μέσα στην καρδιά μου πως αν Τον αφήσω να πάρει τον έλεγχο, ούτε θα γλιστρήσω, ούτε θα πέσω. Όμως το να παραδοθώ στη δική Του καθοδήγηση μπορεί να είναι δύσκολο. Συνήθως η αιτία είναι επειδή εγώ η ίδια έχω εργαστεί σκληρά κάνοντας εξάσκηση στην προηγούμενη ρουτίνα μου και μαθαίνοντας το κάθε βήμα και δεν θέλω να αλλάξω. Μερικές φορές προσπαθώ να καθοδηγήσω εγώ. Και όπως καταλαβαίνετε, τα αποτελέσματα είναι κάπως … αξιολύπητα.
Το να ενδίδω δεν είναι η πρώτη μου συνηθισμένη αντίδραση. Είναι στην ανθρώπινη φύση μας να προσκολλόμαστε σε μια ορισμένη έκβαση. Μας αρέσει να νομίζουμε πως εμείς έχουμε το πάνω χέρι. Εργαζόμαστε σκληρά στα σχέδια μας και μας είναι δύσκολο να αναλογιστούμε πως όλα μπορούν να χαθούν από ένα γεγονός το οποίο θα ακυρώσει τα σχέδια μας.
Να όμως και κάτι αστείο: Όσον αφορά τον χορό, όλη η ρουτίνα, όλες οι προσεκτικά χορογραφημένες φιγούρες που κάνεις πρόβα ξανά και ξανά, είναι αυτές που επιτρέπουν σε ένα ζευγάρι να εγκαταλείψει τον προσχεδιασμένο χορό και αυθόρμητα να δημιουργήσει κάτι εντελώς καινούργιο. Στη ζωή, όλα τα σχέδια, η εκπαίδευση και το να ακολουθάμε αυτό που πιστεύουμε ότι μας δείχνει ο Θεός να κάνουμε, είναι αυτό που μας προετοιμάζει να αποδεχτούμε τον κάθε αιφνιδιασμό, ό,τι και να συμβεί.
Μια μικρή παρατήρηση όσον αφορά αυτούς τους «αιφνιδιασμούς». Πολλοί από αυτούς που βίωσα, φάνηκαν κάπως «άσχημοι» στην αρχή. Βίωσα εμπειρίες όπως το να μου αρνηθούν βίζα για μια χώρα όπου είχα βρει μια καλή και σίγουρη εργασία. Αιφνιδιάστηκα από συνεργάτες–κλειδιά που μετακόμισαν τη στιγμή που εγώ νόμιζα ότι τα εγχειρήματά μας ήταν έτοιμα να απογειωθούν. Αιφνιδιάστηκα από αρρώστιες, ατυχήματα, εργασίες που δεν πραγματοποιήθηκαν, απώλεια από πελάτες και όταν ένας άσχημος καιρός χαλούσε τα πιο τέλεια προετοιμασμένα σχέδια. Όλα αυτά έχουν φέρει τη ζωή μου σε απρόσμενες κατευθύνσεις. Όμως κανένα από αυτά δεν κατέστρεψε τη ζωή μου. Σε πολλές περιπτώσεις, το μονοπάτι όπου με έφεραν αποδείχθηκε να είναι πολύ καλύτερο από ό,τι είχα σχεδιάσει ή είχα προβλέψει εγώ η ίδια.
Μερικοί από τους πιο εκπληκτικούς ανθρώπους που ξέρω, αναγνωρίζουν πως αυτές οι προβληματικές παρεμβολές είναι μια πρόσκληση για έναν ξεχωριστό χορό. Εμπιστεύονται με τόση βεβαιότητα , που μπορούν να ξεπεράσουν το πρόβλημα και να ακολουθήσουν τη μουσική. Αυτό με εντυπωσιάζει τόσο πολύ και τους βλέπω με τον ίδιο θαυμασμό όπως όταν παρακολουθώ ένα καλά συγχρονισμένο χορευτικό ζευγάρι. Μένω έκπληκτη από το πώς οι γοργές στροφές, οι βουτιές και τα λυγίσματα του χορού στην προσωπική τους ζωή φαίνεται να συμβαίνουν με τόση χάρη και χωρίς προσπάθεια. Η ομορφιά της γαλήνης που έχουν πάνω τους σίγουρα επιβεβαιώνει το ότι η δική τους αντιμετώπιση σε κάποιο «αιφνιδιασμό» έχει καλύτερα αποτελέσματα από τη δική μου.
Τα καλά νέα είναι πως μπορώ να είμαι σίγουρη ότι θα υπάρξουν περισσότεροι αιφνιδιασμοί και θα έχω την ευκαιρία να εξασκηθώ περισσότερο στο να ενδίδω αντί να αντιστέκομαι. Καθώς γράφω αυτό το άρθρο, γνωρίζω ότι στο μέλλον, θα υπάρξουν απρόσμενα συμβάντα και γεγονότα τα οποία εγώ δεν θα μπορώ να έχω προβλέψει. Η προσευχή μου είναι ότι θα χορέψω ακολουθώντας τη μουσική και δεν θα αντισταθώ ούτε θα αντιπαλεύω– τουλάχιστον όχι τόσο ώστε να χαλάσω τον χορό.
Ο Ιησούς θέλει να κάνει τη ζωή σου εξαιρετική και θα χρησιμοποιήσει την κάθε στροφή, αλλαγή, πτώση και ανύψωση για να δημιουργήσει τον πιο όμορφο χορό, αν εσύ κάνεις το δικό σου μέρος.