Καθώς μια μέρα είχα πάει για να περπατήσω, είδα ένα παιδί και τον πατέρα του να παίζουν μαζί σε ένα γήπεδο, πετώντας μια μπάλα ο ένας στον άλλον. Σε κάποια στιγμή, ο πατέρας σήκωσε το χέρι του κρατώντας την μπάλα και υπέδειξε την άλλη μακρινή άκρη του γηπέδου.
«Τράβα προς τα εκεί, γιε μου!» του είπε.
Ο πατέρας δεν είχε ρίξει ακόμα την μπάλα, όμως το παιδί είχε αρχίσει να τρέχει, ενώ ο πατέρας του ετοιμαζόταν να του ρίξει την μπάλα. Μετά, ενώ ο γιος κοίταξε για λίγο πίσω προς τον πατέρα του, ο πατέρας έριξε την μπάλα προς το μέρος που έτρεχε ο γιος του. Το αγόρι συνέχισε να τρέχει κοιτώντας προς τα πίσω την μπάλα όπως ερχόταν προς το μέρος του και τότε, με ένα τέλειο συγχρονισμό, το αγόρι πήδηξε, άπλωσε το χέρι του και έπιασε την μπάλα που ερχόταν προς το μέρος του.
Συνηθισμένη ιστορία θα μου πείτε. Πρόσφατα όμως, ο Θεός κατάφερε να μου διδάξει ένα μάθημα μέσα απ’ αυτό το κοινότυπο συμβάν.
Βλέπετε, χρειαζόμουν ένα θαύμα εκείνη τη φορά και περίμενα απ’ τον Θεό να με βοηθήσει. Το ήξερα ότι θα το έκανε, όμως τίποτα δεν συνέβαινε, γι’ αυτό δεν έκανα κι εγώ τίποτα. Όμως αυτό που ήθελε ο Πατέρας μου να κάνω, ήταν να ‘τραβήξω προς τα εκεί’.
Έπρεπε να ξεκινήσω. Ο Θεός είχε προετοιμάσει το θαύμα, όμως όταν είπε «Τράβα προς τα εκεί!» εγώ καθόμουν με σταυρωμένα τα χέρια. Είχα την πίστη, όμως δεν έκανα το μέρος μου.
Πρέπει να κάνουμε πράξη την πίστη μας και να αρχίσουμε να τρέχουμε. Εκείνο το αγόρι είχε αρχίσει να τρέχει πριν ο πατέρας του αρχίσει να ετοιμάζεται να του ρίξει την μπάλα. Και δεν σταμάτησε. Συνέχισε να τρέχει, γνωρίζοντας ότι ο πατέρας του γνώριζε πόσο μακριά έπρεπε να τρέξει όταν έκανε κι αυτό το μέρος του. Το αγόρι εκείνο, με την παιδική του πίστη, ήταν σίγουρο ότι η μπάλα θα ερχόταν προς το μέρος του.
Όμως ήταν η τέλεια πάσα, τη σωστή στιγμή και στο σωστό μέρος, γι’ αυτό το μόνο που είχε να κάνει ήταν να απλώσει το χέρι του, να κάνει εκείνο το άλμα δια πίστεως και να πιάσει την μπάλα με τα δυο του χέρια.
Την επόμενη φορά που θα ζητήσω τη βοήθεια του Θεού, θα θυμάμαι πως μερικές φορές Αυτός μου ζητά να κάνω κι εγώ το μέρος μου όταν μου λέει να «τραβήξω προς τα εκεί».