Para disa vitesh pata një përvojë të hidhur. Po i vinte fundi një jave shumë të ngjeshur dhe isha tashmë i rraskapitur, kur vajza ime telefonoi nga Kili duke shpjeguar se si ajo dhe familja e saj i kishin shpëtuar një tërmeti duke u fshehur nën kornizën e derës së hyrjes së tyre. Pastaj mora vesh se një nga nipërit e mi kishte dhimbje në kraharor për shkak të artritit reumatoid dhe mjekët kishin frikë për jetën e tij. Të gjitha këto mendime vërshuan në mendjen time kur u shtriva të merrja një sy gjumë atë të shtunë dhe kur u zgjova, kujtesa ime ishte zhdukur!
Pata fat që tre nga fëmijët e mi të rritur kishin ardhur për vizitë në atë kohë dhe u kujdesën për mua. Isha e vetëdijshme dhe koherente, kështu që spitali më sugjeroi të prisja një ditë për të parë se si do të shkonin gjërat. Isha e tmerruar se nuk do ta rikuperoja kujtesën, por s’harrova të lutesha dhe u luta shumë herë që të shërohesha. Pas darkës, vajza ime sugjeroi që të pushoj dhe të dëgjoj audiot e mia frymëzuese të krishtera.
Një nga audiot quahej “Krishti i pandryshueshëm”. Në të, Virginia Brandt Berg tregon për një kryq që u ndërtua nga lundërtari portugez Vasco da Gama në Macau në shekullin e 16-të. Ishte shumë i madh dhe i vendosur në një nga muret e një katedraleje prej guri. Katedralja u shkatërrua përfundimisht nga koha dhe tajfunet, por muri me kryqin e madh ishte ende në këmbë në 1825, kur, disa njerëz thonë, guvernatori i ardhshëm anglez i Hong Kongut, Sir John Bowring, kaloi atje. Pamja e kryqit madhështor që i tejkalonte epokat e frymëzoi atë të shkruante një poemë të quajtur “In the Cross of Christ I Glory (Në Kryqin e Krishtit Unë Shkëlqej)”, e cila më vonë u shndërrua në një himn. Audio përfundoi me një himn tjetër të quajtur “Abide with Me” (1847).
Mund ta përfytyroja atë kryq të madh duke shndritur në breg. Historia e vërtetë dhe himnet më rikthyen qetësinë që më duhej. U ndieva e qetë dhe e gëzuar dhe shpejt më zuri gjumi. Kur u zgjova të nesërmen në mëngjes, kujtesa ime ishte kthyer në normalitet!
Situatat për të cilat shqetësohesha që atëherë janë zgjidhur. Familja e vajzës sime është mirë, po ashtu edhe nipi im. Kam mësuar të mos e teproj mundimin dhe të mos lejoj më që meraku të më pushtojë. Mbi të gjitha, kam mësuar të kapem pas kryqit që shkëlqen nga paqja dhe gëzimi në çdo kohë, veçanërisht në ato të vështirat!