Unë dhe trupi im kemi qenë në luftë për aq kohë sa mbaj mend. “E kolmja dhe joshësja” ishte në modë kur isha adoleshente, por në atë kohë, isha e dobët si një shufër fasuleje. Por në kohën kur erdhi në stil “e dobta”, unë kisha shtuar shumë peshë. Dhe kjo ka vazhduar për vite me radhë. Unë kurrë nuk duket se kam trupin që përputhet me “idealin” e promovuar. Kur isha më e vogël, doja të dukesha më e pjekur; tani që jam më e madhe, dua të dukem më e re!
Gjatë gjithë jetës sime, i thosha vetes fjalë dekurajuese sa herë që kaloja para një pasqyre: “Flokët e mi nuk rrinë kurrë të krehur mirë!” “Ky fustan më duket i tmerrshëm.” Nuk isha vërtet e vetëdijshme që po bëja këtë bisedë të brendshme me imazhin tim në pasqyrë, por thjesht i hidhja një shigjetë mendore vetes kalimthi.
Nja dy vjet më parë, kur po qaja për paraqitjen time në pasqyrë, më erdhi një mendim: Zoti ka nevojë për gjyshet! Dhe më kuptoi se dukem ashtu siç duhet për moshën time dhe për jetën që jetoj. Të rinjve u pëlqen të më takojnë mua dhe bashkëshortin tim, një çift të martuar dhe të lumtur për më shumë se 40 vite dhe që janë në paqe me Zotin, veten dhe njerëzit e tjerë. Me sa duket, fytyrat tona të mbushura dhe rrudhat e buzëqeshjes na bëjnë të dukemi mjaft gazmor!
Kështu që ishte koha të merresha me grindjen që kisha me imazhin tim në pasqyrë. Vendosa që në vend që ta shaja, t’i bëja një kompliment “vetes” sa herë që kaloja. “Më pëlqejnë ata flokë të thinjur!” “Sa buzëqeshje e bukur!” “Më pëlqejnë vathët!” Më në fund munda të përmirësoja humorin dhe të qeshja mirë! Sidomos sa herë që e shikoja veten me rrobat e mia të pista të kopshtit dhe duhej të kërkoja vërtet një kompliment! Por zbulimi erdhi dhe një zakon i keq i përjetshëm më në fund u thye!
Në vend që të kërkoj në vende të tjera për një model për të ndjekur, po mësoj të shikoj vetëm te Zoti kultivoj shpirtin tim dhe vetveten time të brendshme “të ngjashme me shëmbëlltyrën e Birit të tij”.1 Unë e kuptoj që do të thotë të “ecësh ashtu siç eci Ai” 2 dhe të lë dritën e Tij të shkëlqejë përmes meje.3
Kur relaksohem, buzëqesh dhe qesh mirë, kjo i bën të gjitha rrudhat në fytyrën time të kërcejnë. Jam e lumtur që jam gjyshja që i duhet Zotit dhe shpresoj të shpërndaj pak nga dashuria dhe drita e Tij në këtë botë të pështjelluar. Jam i lumtur që jam unë, ashtu siç jam, ashtu siç më krijoi Ai.