Historia e jetës së Jezusit fillon me historinë e lindjes së Tij, siç tregohet në Ungjijtë e Mateut dhe Lukës. Dhiata e Vjetër parashikoi ardhjen e Tij, duke zbuluar informacione specifike në lidhje me Shpëtimtarin e premtuar dhe në Ungjijtë gjejmë përmbushjen e parashikimeve në lidhje me jetën, vdekjen dhe ringjalljen e Jezusit, që solli shpëtimin në botë.

Kur shkruajnë tregimet e tyre për lindjen e Jezusit, Mateu dhe Luka paraqesin aspekte të ndryshme dhe përfshijnë ngjarje të ndryshme, duke mbuluar në të njëjtën kohë pjesën më të madhe të të njëjtës tokë dhe duke theksuar të njëjtat pika të rëndësishme. Tregimi i Mateut përqendrohet në Jozefin dhe rolin e tij, ndërsa Luka e tregon historinë nga këndvështrimi i Marisë.

Mateu e përshkruan Jozefin si një njeri “të drejtë”, që do të thotë se ai ishte një hebre i kujdesshëm që respektonte ligjet e Zotit. Ai u fejua me një grua të re të quajtur Maria që “para se të lidhej martesa… mbeti shtatzënë nëpërmjet fuqisë së Frymës së Shenjtë.” 1 Në Palestinën e shekullit të parë, fejesa ishte një periudhë e fejesës gjatë së cilës Maria tashmë konsiderohej gruaja e Jozefit, megjithëse ata nuk kishin filluar ende të jetonin së bashku. Gjatë kësaj periudhe Maria mbeti shtatzënë.

Ungjilli i Lukës na tregon se engjëlli Gabriel u dërgua për t’i thënë Marisë se ajo kishte gjetur hir me Zotin:

Ai erdhi e i tha: “Tungjatjeta, o hirplote, Zoti është me ty; ti je e bekuar ndër gratë! Sepse ti ke gjetur hir te Zot. “Dhe ja, ti do të mbetesh shtatzënë dhe do të lindësh një djalë, dhe do t’ia vesh emrin Jezus. Ai do të jetë i madh dhe do të quhet Biri i Shumë të Lartit; … dhe mbretëria e tij nuk do të ketë kurrë të sosur”. Dhe Maria i tha engjëllit: ”Si do të ndodhë kjo, përderisa unë nuk njoh burrë?” Dhe engjëlli iu përgjigj: ”Fryma e Shenjtë do të vijë mbi ty dhe pushteti i Shumë të Lartit do të të mbulojë me hijen e vet; prandaj i shenjti që do të lindë prej teje do të quhet Bir i Perëndisë”. 2

Kjo ngjizje është si asnjë tjetër përgjatë historisë. Maria mbetet shtatzënë përmes një akti krijues të Zotit. Nuk na thuhet saktësisht se si ndodhi ky akt krijues më shumë se sa na thuhen detajet se si Zoti krijoi botën, përveç asaj se Ai e foli atë dhe e bëri atë të tillë.

Maria jep pëlqimin e saj kur thotë: “Unë jam shërbëtorja e Zotit! Le të ndodhë ashtu siç ke thënë.” 3 Fulton Sheen e përshkruan bukur situatën kështu:

Ajo që quhet Lajmërim ishte në fakt Zoti që kërkonte pëlqimin e lirë të një krijese për ta ndihmuar Atë të përfshihej në njerëzim. … Ajo që Ai bëri, pra, ishte t’i kërkonte një gruaje, që përfaqësonte njerëzimin, lirisht t’i jepte një natyrë njerëzore. 4

Engjëlli i jep Marisë një shenjë se këto gjëra do të ndodhin: ai i thotë se e afërmja e saj e moshuar, Elizabeta, ka ngjizur edhe ajo një djalë. “Maria u ngrit dhe shkoi me nxitim në krahinën malore, në një qytet në Judë” për të vizituar Elizabetën, e cila, ashtu si tha Gabrieli, kishte ngjizur gjithashtu mrekullisht një djalë, megjithëse kishte kaluar moshën e lindjes. 5Pasi qëndroi me Elizabetën për afërsisht tre muaj, Maria kthehet në shtëpi në Nazaret.

Pas kthimit të saj, përballet me problemin e qartë se ajo është tre muajsh shtatzënë dhe Jozefi e di se ai nuk është babai. Ne mund të imagjinojmë vetëm lëndimin, dhimbjen, trishtimin, tradhtinë dhe zemërimin që Jozefi duhet të ketë ndjerë ndërsa “mendonte për këto gjëra.” 6

Nëse Jozefi e akuzonte Marinë se kishte kryer shkelje kurore, ligji i Mozaikut deklaronte se ajo mund të vritej me gurë. 7 Por Jozefi, “nuk donte ta poshtëronte botërisht, vendosi ta linte fshehtas.” 8

Nuk ishte e mundur të kishte një divorc krejtësisht të fshehtë, pasi shkrimi ose certifikata e divorcit duhej të dorëzohej në prani të dy dëshmitarëve dhe pavarësisht se çfarë arsye do të kishte dhënë Jozefi, të gjithë do të kishin arritur në përfundimin se shkelja e kurorës ishte arsyeja e vërtetë. Duke thënë se Jozefi vendosi ta ndajë në heshtje, Mateu donte të thoshte se Jozefi nuk do ta akuzonte publikisht Marinë për shkelje kurore. Për Jozefin, një njeri i drejtë që respektonte ligjet e Zotit, divorci nga Maria është gjëja e duhur për të bërë, por ai do të jetë i mëshirshëm në mënyrën se si ai shkon rreth saj duke mos dhënë shkeljen e kurorës si arsye.

Por, kur e konsideroi këtë, një engjëll i Zotit iu shfaq në ëndërr dhe i tha: ” Jozef, bir i Davidit, mos ki frikë ta marrësh me vete Marinë si gruan tënde, sepse ç’është ngjizur në të është vepër e Frymës së Shenjtë. Dhe ajo do të lindë një djalë dhe ti do t’i vësh emrin Jezus, sepse ai do të shpëtojë popullin e tij nga mëkatet e tyre”. Kur Jozefi u zgjua, bëri atë që i kishte urdhëruar engjëlli i Zotit dhe mori në shtëpi Marinë, gruan e tij. Por ai nuk e konsumoi martesën e tyre, derisa ajo e lindi djalin. Dhe i vuri emrin Jezus. 9

Mesazhi që iu dha në ëndërr i dha fund mendimeve për ndarje. Engjëlli i thotë atij se fëmija është nga Fryma e Shenjtë, dhe për këtë arsye ai nuk ka nevojë të ketë frikë se ai do të shkelë ligjin e Zotit duke u martuar me të, ashtu si nuk ishte shkelur kurorë. Pastaj Jozefi kryen hapin e dytë të martesës duke marrë Marinë në shtëpinë e tij si gruan e tij, duke marrë kështu përgjegjësinë për Marinë dhe duke u bërë babai i ligjshëm i fëmijës që do të lindë.

Disa muaj pasi Maria u kthye nga vizita e saj me Elizabetën, Maria dhe Jozefi nisën një udhëtim në Betlehem. Na thanë se arsyeja e këtij udhëtimi ishte se Cezar Augustu kishte urdhëruar një regjistrim dhe zakoni hebre i kërkoi Jozefit të udhëtonte për në Betlehem, shtëpinë e tij stërgjyshore, pasi ai ishte nga shtëpia dhe kishte prejardhje nga mbreti David.

Luka përshkruan se si Jozefi shkoi nga Nazareti, në krahinën e Galilesë, në Betlem, një fshat në Jude, gjashtë milje larg Jeruzalemit, për t’u regjistruar dhe Maria e shoqëroi. Ndërsa ata ishin në Betlehem, erdhi koha që ajo të lindte. “Dhe ajo e nxori Birin e saj të parëlindur, e mbështolli me pëlhura rrobash dhe e vuri në një rrogoz, sepse nuk kishte vend për ta në han.”10

Në fushat rreth Betlemit kishte barinj që ruanin delet e tyre.

Dhe papritmas në mes të tyre u shfaq një engjëll i Zotit dhe ata i rrethoi shkëlqimi i lavdisë së Zotit. Ata u tmerruan, por engjëlli i qetësoi. “Mos kini frikë!” tha ai. “Ju sjell lajme të mira që do të sjellin gëzim të madh për të gjithë njerëzit. Shpëtimtari – po, Mesia, Zoti – ka lindur sot në Betlem, qyteti i Davidit. Dhe ju do ta njihni atë me këtë shenjë: Ju do të gjeni një foshnje të mbështjellë me rrip pëlhure, të shtrirë në një grazhd.”11

Kjo ishte hera e tretë që një engjëll u shfaq për të njoftuar se çfarë po bënte Zoti në sjelljen e Jezusit në botë. I pari ishte te Maria, tjetri te Jozefi dhe tani te barinjtë. Në këtë rast, lavdia e Zotit – Shkëlqimi i Zotit në formën e një drite të shkëlqyer – shkëlqeu rreth barinjve.

Dhe menjëherë engjëllit iu bashkua një shumicë e ushtrisë qiellore, që lëvdonte Perëndinë, duke thënë: ”Lavdi Perëndisë në vendet më të larta, dhe paqe mbi tokë njerëzve mbi të cilët qëndron mirëdashja e tij!”. 12

Ndërsa bënin një ofertë në tempull kur Jezusi ishte rreth një muajsh, Jozefi dhe Maria takuan Simeonin, një njeri të drejtë dhe të devotshëm që “priste me padurim që Mesia të vinte dhe të shpëtonte Izraelin. Kur Maria dhe Jozefi erdhën për t’ia paraqitur foshnjën Jezus Zotit siç e kërkonte ligji, Simeoni … mori fëmijën në krahë dhe e lëvdoi Perëndinë, duke thënë … “Unë pashë shpëtimin që ke përgatitur për të gjithë popujt. Ai është një dritë për të zbuluar Perëndinë e kombeve dhe është lavdia e popullit tënd të Izraelit.’”13 Jozefi dhe Maria u mrekulluan, ose u mahnitën, nga fjalët që Simeoni tha për Birin e tyre.14

Mateu përshkruan aspekte të tjera të lindjes së Jezusit, duke përfshirë vizitën e Magëve: “Njerëzit e mençur nga Lindja erdhën në Jeruzalem duke thënë: ‘‘Ku është ai që ka lindur mbret i Judenjve?”. Ne e kemi parë yllin e Tij në lindje dhe kemi ardhur ta adhurojmë. ’”15

Nuk dihet konkretisht se nga ishin njerëzit e mençur, por fakti më i rëndësishëm është se ata erdhën nga jashtë Izraelit. Mateu ilustron se si Zoti po bën një gjë të re duke theksuar faktin se, në lindjen e Jezusit, johebrenjtë tërhiqen nga drita e Birit të Zotit.

Kur të diturit arritën në Betlem, mbasi hynë në shtëpi, panë fëmijën me Marien, nënën e tij, dhe ranë përmbys dhe e adhuruan. Pastaj hapën thesaret e tyre dhe dhuruan: ar, temjan dhe mirrë.”[[[Mateu 2:11 NLT] Nuk na është thënë kurrë se sa Magi kishte, edhe pse tradita thotë se kishte tre, bazuar në tre dhuratat e listuara.

Ndërsa vijmë në fund të historisë së lindjes së Jezusit, mund të shohim përmbushjen e premtimit të Zotit për të dërguar një Mesia për të shpenguar njerëzimin duke filluar të shpaloset. Meqenëse premtimi i Tij duhej të përmbushej brenda botës, Zoti zgjodhi të hyjë në kohën dhe fizikalitetin e botës. Zoti e dërgoi Birin e Tij në kujdesin e dy besimtarëve besnikë, përmbushi profecitë e Dhiatës së Vjetër në lidhje me Shpëtimtarin që po vinte dhe përgatiti skenën për shpëtimin e Tij të premtuar.

Zoti që hyn në botë dhe jeton midis krijimit të Tij me qëllim pajtimin e njerëzimit me Veten përmes vdekjes dhe ringjalljes së Birit të Tij është ngjarja më domethënëse në historinë njerëzore. Ungjijtë na tregojnë se si jeta e Jezusit, nga lindja deri në vdekje dhe më tej, përmbush premtimet e Zotit dhe tregon dashurinë e Tij të madhe për njerëzimin duke bërë të mundur që ne të bëhemi fëmijët e Tij.

  1. Mateu 1:18 NLT↑
  2. Luka 1:28, 30–35 ESV↑
  3. Luka 1:38 CEV↑
  4. Fulton J. Sheen, Life of Christ (New York: Doubleday, 1958), 9–10↑
  5. Shih Luka 1:39 ESV.↑
  6. Mateu 1:20↑
  7. Shih Ligji i Përtërirë 22:20–21.↑
  8. Mateu 1:19 ESV↑
  9. Mateu 1:20–21, 24–25 NIV↑
  10. Luka 2:6–7↑
  11. Luka 2:9–12 NLT↑
  12. Luka 2:13–14↑
  13. Luka 2:25, 27–28, 30–32 NLT↑
  14. Shih Luka 2:33.↑
  15. Mateu 2:1–2↑