Rodzice, którzy troszczą się o postępy swoich dzieci na każdym etapie ich rozwoju, a są nimi prawie wszyscy rodzice, muszą zdawać sobie sprawę, jak ważną rolę odgrywa w tym procesie obraz samego siebie u dziecka. Dzieci, które mają pozytywne odczucia na swój temat, które wierzą, że mogą osiągnąć sukces, mają na to o wiele większe szanse.

Dzieci wyrabiają sobie pierwsze zdanie o sobie i swoich możliwościach w kontekście swojego domu. Rodzice mogą codziennie znajdować okazje, by rozwijać w dzieciach wiarę w siebie, co w dłuższej perspektywie pomoże im wyrosnąć na dobrze przystosowanych, wszechstronnych dorosłych.

Rozwiązywanie problemów

Rodzice często ze zdumieniem odkrywają, jak zdolne i zaradne są ich dzieci w rozwiązywaniu własnych problemów, przy niewielkiej pomocy. Wszystkie dzieci napotykają problemy i to właśnie poprzez radzenie sobie z nimi uczą się umiejętności rozwiązywania problemów, które są niezbędne do osiągnięcia sukcesu w późniejszym życiu. Pomoc dzieciom w nauce rozwiązywania własnych problemów wymaga czasu i cierpliwości, ale jest to mądra inwestycja, która przyniesie duże korzyści, gdy dzieci będą starsze, ich problemy staną się bardziej złożone, a stawka będzie wyższa.

Jedną z tendencji rodziców jest zbyt szybkie rozwiązywanie problemów lub udzielanie odpowiedzi. To może zaspokoić natychmiastową potrzebę, ale utrudnia proces uczenia się. To tak jak w powiedzeniu “Daj człowiekowi rybę, a nakarmisz go na jeden dzień; naucz człowieka łowić ryby, a nakarmisz go na całe życie”.

Tak właśnie Bóg pracuje z nami. Mógłby rozwiązać wszystkie nasze problemy jednym pstryknięciem palców, ale zamiast tego oczekuje od nas, że wszystko przemyślimy, rozważymy nasze opcje i zrobimy to, co możemy, zanim On wkroczy i zrobi to, czego nie możemy. Angażuje nas w pracę nad rozwiązaniem i prowadzi nas krok po kroku, nie po to, by utrudnić nam życie, ale by pomóc nam wzrastać z tego doświadczenia.

Kwestie związane z bezpieczeństwem

Niezależnie od tego, jak bardzo rodzice kochają swoje dzieci i starają się zaspokoić ich potrzeby, pojawią się sytuacje, które powodują, że dzieci czują się niepewnie, a niepewność często znajduje odzwierciedlenie w problemach z zachowaniem.

Złe zachowanie musi zostać skorygowane, ale jeśli rodzic nie zrozumie, co je wywołało, korekta może bardziej przeszkodzić niż pomóc. Złe zachowanie jest tylko symptomem, więc rodzice muszą zidentyfikować i pracować nad korzeniem problemu, podstawową przyczyną.

W zależności od wieku i poziomu dojrzałości dziecka, spróbuj pomóc mu dojść do własnych wniosków, podchodząc do sprawy pod kątem rozwiązywania problemów. Dokonując wyraźnego rozróżnienia między problemem a dzieckiem, a następnie angażując dziecko w przekształcenie sytuacji problemowej w sytuację uczenia się, można raczej budować niż podważać poczucie własnej wartości.

Nie wszystkie dzieci zachowują się źle, kiedy czują się niepewnie; niektóre stają się wycofane lub mają słabe osiągnięcia. Niezależnie od tego, jak przejawia się brak pewności siebie, pierwszym krokiem w naprawie problemu jest jego rozpoznanie, a drugim – zajęcie się jego przyczyną z pozytywnego punktu widzenia.

Kultywowanie wzajemnego szacunku

Wzajemny szacunek wzmacnia więź miłości w relacji rodzic-dziecko. Wzbudza również jedność, posłuszeństwo i uznanie.

Szacunek w rodzinie przejawia się poprzez takie rzeczy jak rozwaga, zrozumienie, troska, chęć słuchania i pełna miłości komunikacja. I działa to w obie strony; jeśli chcesz, aby Twoje dzieci okazywały Ci szacunek, okazuj go im.

Dzieci uczą się przez obserwację i naśladują to, co widzą. Jeśli brak szacunku jest problemem, prawdopodobnie zaczął się od rodziców dziecka, rówieśników lub innych wpływów, takich jak telewizja, filmy czy gry komputerowe. Minimalizacja takich negatywnych wpływów to połowa sukcesu; ustalenie jasnych wytycznych dotyczących tego, czego się oczekuje, a następnie konsekwentne podtrzymywanie tych standardów to druga połowa sukcesu.

Sposoby, w jakie można okazać dzieciom szacunek, obejmują:

Traktowanie każdego dziecka jako jednostki indiwidualnej
Wrażliwość na ich uczucia; stawianie się w ich sytuacji
Pytać i sugerować, a nie wydawać polecenia
Zwracanie uwagi na to, co mówią i wysłuchanie ich; nie przedstawianie zbyt szybko swojego punktu widzenia
Poważne rozważanie ich pomysłów; myślenie w kategoriach tego, jak można pomóc ich pomysłom w realizacji

Unikanie nieporozumień

Czasami wydaje się, że dzieci wybierają najgorsze możliwe chwile, aby źle się zachowywać, a czasami jest to nie tyle rzeczywiste niewłaściwe zachowanie, co zachowanie irytujące. Kiedy rodzice są pod presją, zajęci inną pracą lub innymi myślami, nie czują się dobrze lub po prostu nie są w dobrym nastroju, to z pewnością wpłynie na sposób, w jaki oddziałują na swoje dzieci.

Unikaj takich burzących zaufanie nieporozumień, przyłapując się i umieszczając wątpliwe zachowanie w kontekście. “Chętnie usłyszałbym, jak śpiewasz tę piosenkę jeszcze raz, ale w tej chwili muszę się skupić na prowadzeniu samochodu”. “Boli mnie głowa, więc będę musiał poprosić, żebyś tego teraz nie robił”. A jeśli nie złapiesz się w porę, pomocne jest wyjaśnienie i przeprosiny po fakcie. Dając dziecku możliwość bycia częścią rozwiązania swojego problemu, zamienisz potencjalnie szkodliwą sytuację w pozytywną.

Pozytywne wzmocnienie

Pochwała jest najlepszym motywatorem. Dzieci uwielbiają pochwały. Często ważniejsze i bardziej korzystne jest chwalenie dziecka za dobre zachowanie niż besztanie za złe zachowanie.

Bądź konsekwentny, szczery i kreatywny – ale bądź wiarygodny. Na przykład, jeśli dziecko próbuje zrobić coś nowego z fatalnym skutkiem, pochwal wysiłek, a nie wynik. Albo jeśli nieudana próba miała być dla ciebie niespodzianką, pochwal za przemyślność. Zawsze podkreślaj to, co pozytywne, i spraw, by to, co dobre, zostało zapamiętane.

Skieruj swoje dzieci na właściwą drogę, a gdy będą starsze, nie opuszczą jej – Księga Przysłów 22:6