Czy kiedykolwiek czujecie się tak, jakbyście jechali na jednokołowym rowerze po linie do akrobacji, jednocześnie żonglując pięcioma płonącymi pochodniami i będąc popędzanym przez nauczyciela od akrobacji przy pomocy pistoletu laserowego? Ja tak! Życie to balansowanie i żonglowanie, oraz próbowanie utrzymania wszystkich przy życiu, wszystko w tym samym czasie i przez cały czas. Jestem zmęczona i założę się, że wy też jesteście zmęczeni.
Czasami równowaga i zdrowie psychiczne wydają się być iluzją—cudowną i piękną rzeczą, która zawsze jest poza moim zasięgiem. Niedawno, miałam właśnie takie poczucie i myślałam, że postradam zmysły—co sprawiło, że pomyślałam, iż najwyraźniej nie żyję w sposób zgodny z wolą Bożą. A przecież Jego Słowo mówi wiele na temat życia:
„Wszystko ma swój czas, i jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod niebem.”1
„Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię.”2
W Księdze Wyjścia, Bóg wykorzystuje teścia Mojżesza, Jetro, aby powiedzieć mu, że zamęczy się, jeśli będzie wszystko próbował zrobić sam.3 Oczywiście, gdyby Mojżesz był taki jak ja, prawdopodobnie pomyślałby sobie, że łatwiej powiedzieć niż zrobić. Pierwsza rzecz, którą musiałam sobie uzmysłowić to, że aby żonglować właściwie, czasami musimy wypuścić niektóre z piłek.
Podzielę się z wami kilkoma wskazówkami, które pomogły mi zyskać nadzieję na mniej wyczerpującą przyszłość.
Naucz się co „zdrowy ty” potrzebujesz, aby odnosić sukcesy.
W moim przypadku jest to odpowiednia ilość snu, wysiłek fizyczny kilka razy w tygodniu, codzienny czas dla Boga, oraz odrobina czasu dla siebie. Jeśli zbyt często pomijam, którąkolwiek z tych rzeczy, płacę za to swoją cenę.
Postaw na rozwój ponad perfekcję.
Jeśli pragniesz równowagi w życiu, musisz zrezygnować z ciągłego zabiegania o to, aby wszystko i wszyscy, oraz każda sytuacja i każde wydarzenie było doskonałe.
Co tydzień, wyznaczaj odrobinę czasu na dokuczliwe zadania.
Są to drobne rzeczy typu opłacenie rachunków, zadzwonienie do banku, uporządkowanie półki z butami—które piętrzą się w mojej głowie i wywołują niepokój i frustrację, ponieważ nie mogę zabrać się za nie wszystkie naraz. Ale teraz, wygospodarowywuje dwie godziny w każdym tygodniu, aby regularnie i konsekwentnie zajmować się tego rodzaju rzeczami. Robię tyle, ile mogę w tym czasie, a reszta czeka na kolejny wyznaczony dla siebie czas. Wiem, że nie muszę się już martwić tego rodzaju dokuczliwymi zadaniami, ponieważ czas na ich realizację nadejdzie.
To te wskazówki odmieniły moje życie i sprawiły, że lina do akrobacji wydaje się teraz znacznie mniej przerażająca.