Η ζωή συχνά παρομοιάζεται με ένα σχολείο και αυτός είναι ένας καλός παραλληλισμός. Ο Θεός επιτρέπει να συμβούν όλων των ειδών οι καταστάσεις για να μας δοκιμάσει και να δει πώς θα αντιδράσουμε σ’ αυτές, να μας διδάξει μαθήματα και να μας βοηθήσει να μεγαλώσουμε πνευματικά. Επιθυμία Του είναι, βέβαια, μέσα απ’ όλες αυτές τις καταστάσεις, να δείξουμε κι εμείς θέληση, να αφομοιώσουμε τα μαθήματα, να μάθουμε απ’ αυτά και να ζήσουμε στο μέγιστο των δυνατοτήτων μας. Με λίγα λόγια, οι δοκιμασίες της ζωής είναι σχεδιασμένες απ’ Αυτόν στο να μας βοηθήσουν να γίνουμε οι άνθρωποι που Αυτός γνωρίζει ό,τι μπορούμε να γίνουμε.
Ένα απ’ τα πράγματα που χρησιμοποιεί ο Θεός για να μας ωθήσει, είναι οι ανθρώπινες αδυναμίες μας, επειδή ο καθένας από εμάς έχει και κάποιες. Μεταξύ πολλών άλλων, οι αδυναμίες μας και οι αποτυχίες, μας διδάσκουν ταπεινότητα, υπομονή και άλλες αρετές. Μας μαθαίνουν τη δύναμη της προσευχής, που μας βοηθάει να έρθουμε κοντύτερα στον Θεό και να εξαρτόμαστε περισσότερο απ’ Αυτόν και μας βοηθάνε επίσης να κατανοούμε καλύτερα τους άλλους, με αποτέλεσμα να μπορούμε να τους βοηθήσουμε δίνοντάς τους κουράγιο για τα προβλήματα και τις δοκιμασίες που αντιμετωπίζουν.
Εννοείται ότι πρέπει να μαθαίνουμε από τις αδυναμίες μας και τα ελαττώματά μας, καθώς επίσης και από τα λάθη μας και τις λάθος επιλογές. Το πρώτο βήμα είναι να αναγνωρίσουμε το πρόβλημα και το επόμενο βήμα είναι να αποφασίσουμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτό, ώστε να ξεπεράσουμε αυτή την αδυναμία, με τη βοήθεια του Θεού. Ο Θεός θέλει να σας βοηθήσει να ξεπεράσετε τις αδυναμίες σας και θα σας βοηθήσει αν Του το ζητήσετε.
Γι’ αυτό λοιπόν, την επόμενη φορά που θα βρεθείτε αντιμέτωποι με κάποια προσωπική αδυναμία, δείτε την σαν μια πρόκληση. Επιλέξτε να μάθετε απ’ αυτήν και πολύ σύντομα θα αρχίσετε να αριστεύετε στο σχολείο της ζωής.
Καλλιεργώντας χαρακτήρα
Ο Θεός μας δημιούργησε «σύμφωνα με τη δική Του εικόνα» (Γένεση 1:26), όμως δεν τελείωσε ακόμα μαζί μας. Η διαδικασία συνεχίζεται. Εκ γενετής, όλοι μας μοιραζόμαστε κάποια βασικά στοιχεία της δικής Του φύσης – είμαστε αιώνιες, πνευματικές υπάρξεις με τη δυνατότητα να σκεφτόμαστε λογικά, να αγαπάμε και να διακρίνουμε το σωστό απ’ το λάθος – όμως η ανάπτυξη ενός θεοσεβούς χαρακτήρα είναι μια εφ’ όρου ζωής διαδικασία. Είναι επίσης και ένα μεγάλο μέρος του λόγου του γιατί είμαστε εδώ. Σε τι θα πρέπει να επιδιώξουμε να μοιάσουμε; Τα παρακάτω κείμενα απ’ τη Βίβλο μας δίνουν κάποιες ιδέες:
Ο καρπός, όμως, του Πνεύματος είναι: Αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, καλοσύνη, αγαθοσύνη, πίστη, πραότητα, εγκράτεια (Γαλάτες 5:22-23).
Η Επί του Όρους Ομιλία χρησιμεύει επίσης ως ένας οδηγός, καθώς ο Ιησούς επισημαίνει ως ευλογημένους εκείνους που είναι ελεήμονες, πράοι και ειρηνοποιοί και εκείνοι που πεινούν και διψούν για δικαιοσύνη (Ματθαίος 5:3-9). Το «κεφάλαιο της αγάπης» στη Βίβλο υπογραμμίζει την υπεροχή της αγάπης: «Η αγάπη είναι υπομονετική και ευγενική… Η αγάπη τα πάντα ανέχεται, τα πάντα πιστεύει, τα πάντα ελπίζει, τα πάντα υπομένει» (Κορινθίους Α’ 13:4-7).