Το κεντρικό νόημα της διδασκαλίας της Καινής Διαθήκης βρίσκεται σε ένα από τα πιο όμορφα εδάφια της Αγίας Γραφής: «Επειδή τόσο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον μονογενή Του Υιό, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σε Αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή» (Ιωάννης 3:16).
Αυτό το εδάφιο αποκαλύπτει την εκπληκτική αλήθεια, για το ότι ο Δημιουργός του σύμπαντος αγάπησε τόσο πολύ την ανθρώπινη φυλή, ώστε έστειλε τον Υιό Του, τον Ιησού, να γίνει άνθρωπος και να πεθάνει στη θέση μας για τις αμαρτίες που έχουμε διαπράξει, ώστε να μην χρειαστεί εμείς, να υποστούμε την ποινή για αυτές τις αμαρτίες, παρόλο που το αξίζουμε. Έχουμε την ευκαιρία να λάβουμε αιώνια ζωή επειδή ο Ιησούς έχει πληρώσει το τίμημα για τις αμαρτίες μας με τη δική Του θυσία.
Το σχέδιο σωτηρίας του Θεού, το οποίο αποφασίστηκε πριν από τη δημιουργία του κόσμου, έχει τις ρίζες του στην αγάπη του Θεού για την ανθρωπότητα. Δημιούργησε έναν τρόπο για να σωθούμε από την τελική συνέπεια της αμαρτίας — τον πνευματικό θάνατο και τον χωρισμό από τον Θεό στη μετά θάνατον ζωή, που στην Αγία Γραφή ονομάζεται κόλαση.
Μερικοί άνθρωποι έχουν την εντύπωση ότι ο Θεός είναι ένας σκληρός και θυμωμένος Θεός: ότι κρίνει τους ανθρώπους με σκληρό τρόπο, επειδή προσβάλλεται προσωπικά με το ότι αμάρτησαν εναντίον Του, και ως εκ τούτου απαιτεί με εγωιστικό τρόπο να τιμωρηθούν αυτοί. Όμως η πραγματική εικόνα είναι πολύ διαφορετική. Επειδή η φύση του Θεού περιλαμβάνει τις ιδιότητες της αγιότητας, της χρηστότητας, της δικαιοσύνης και της οργής, για να είναι πιστός στη θεϊκή Του φύση, γι’ αυτό πρέπει να κρίνει την αμαρτία.
Η θεϊκή Του φύση περιλαμβάνει επίσης τις ιδιότητες της αγάπης, του ελέους και της χάρης. Η επιθυμία Του ήταν να μην χαθεί κανείς (Πέτρου Β’ 3:9), και για αυτόν τον σκοπό δημιούργησε έναν τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι να μπορούν να λυτρωθούν. Αυτή η λύτρωση έχει τις ρίζες της στην αγάπη Του, επειδή «τόσο αγάπησε τον κόσμο». Το σχέδιο σωτηρίας του Θεού είναι η εκδήλωση του ελέους και της αγάπης Του για την ανθρωπότητα. «Σε αυτό βρίσκεται η αγάπη, όχι ότι εμείς αγαπήσαμε τον Θεό, αλλά ότι Αυτός μας αγάπησε και έστειλε τον Υιό Του να γίνει εξιλέωση για τις αμαρτίες μας» (Ιωάννου Α’ 4:10).
Ο Θεός γνώριζε, πριν δημιουργήσει το σύμπαν, ότι οι ανθρώπινες υπάρξεις που δημιουργήθηκαν με ελεύθερη βούληση, θα αμαρτήσουν, γι’ αυτό δημιούργησε έναν τρόπο να σώσει την ανθρωπότητα από την ποινή της αμαρτίας με το σχέδιο της σωτηρίας Του. Η επιθυμία του Θεού είναι να σώσει τους ανθρώπους, να τους λυτρώσει, να τους συμφιλιώσει μαζί Του. Δεν είχε καμία υποχρέωση να μας σώσει. Θα μπορούσε να αφήσει όλους τους ανθρώπους να υποστούν την ποινή της αμαρτίας, αλλά δεν το έκανε. Λόγω της αγάπης Του για εμάς, ο Θεός δημιούργησε έναν τρόπο να μας λυτρώσει. Ο Θεός είχε το σχέδιο της σωτηρίας από την αρχή, το οποίο τέθηκε σε εφαρμογή ξεκινώντας από την πρώτη αμαρτία του Αδάμ και της Εύας και κορυφώθηκε με τον θάνατο και την ανάσταση του Ιησού.
Εφόσον ο Θεός είναι ο παντογνώστης Δημιουργός, δεν ήταν έκπληξη γι’ Αυτόν το γεγονός ότι οι πρώτες ανθρώπινες υπάρξεις, ο Αδάμ και η Εύα, αμάρτησαν. Γνώριζε ότι θα επέλεγαν από δική τους θέληση να Τον παρακούσουν, και λόγω της προνοητικότητάς Του, είχε ήδη σχεδιάσει το σχέδιο Του για σωτηρία.
Το σχέδιό Του για σωτηρία περιλάμβανε το κάλεσμα ενός λαού, του Ισραήλ, στον οποίο θα αποκάλυπτε τον Εαυτό Του και θα έδινε τις εντολές Του. Μέσα απ’ τα λόγια που έδωσε στο Ισραήλ, ο Θεός αποκάλυψε τη γνώση για τον εαυτό Του, τον μοναδικό αληθινό Θεό, και τον νόμο Του. Το Ισραήλ φύλαξε και μετέδωσε την αποκάλυψή Του από γενιά σε γενιά, διασφαλίζοντας έτσι τη διατήρησή της. Η Παλαιά Διαθήκη δεν περιέχει μόνο προφητείες για τη ζωή και την αποστολή του Μεσσία, αλλά επίσης και πολυάριθμες σκιαγραφήσεις για την σωτηρία που θα επερχόταν μέσω του ενσαρκωμένου Υιού Του.
Το σχέδιο της σωτηρίας του Θεού μέσω του θανάτου και της ανάστασης του Ιησού ήταν το σχέδιό Του για τη λύτρωση των ανθρώπινων υπάρξεων, προτού καν υπάρξουν οι άνθρωποι. Μέσα στην Παλαιά Διαθήκη ο Θεός αρχίζει να αποκαλύπτει το σχέδιό Του και κατόπιν στους καιρούς της Καινής Διαθήκης, όταν ο Ιωάννης ο Βαπτιστής διακηρύττει, «Ιδού, ο Αμνός του Θεού, που παίρνει την αμαρτία του κόσμου» (Ιωάννης 1:29), αρχίζει να αποκαλύπτεται πλήρως το σχέδιό Του.
Η εκπλήρωση του σχεδίου της λύτρωσης του Θεού μέσω του θανάτου του Ιησού, της θυσίας του εαυτού Του στη θέση μας μέσω του δικού Του αίματος που χύθηκε για τις αμαρτίες μας, αναφέρεται επανειλημμένα σε όλη την Καινή Διαθήκη. Είναι ο Λυτρωτής που μας σώζει από τη σκλαβιά της αμαρτίας. Ο θάνατος και η ανάστασή Του είναι η εκπλήρωση του σχεδίου της λύτρωσης του Θεού. Ο Θεός ήταν άγιος, τίμιος και δίκαιος για τα δημιουργήματά Του. Ήταν στοργικός, ελεήμων και φιλεύσπλαχνος. Και εμείς είμαστε οι αποδέκτες της μεγαλύτερης θυσίας που έγινε ποτέ.