Κάθε χρόνο, όταν έρχεται το Πάσχα, η σκέψη για το τι πέρασε ο Ιησούς για εμάς, με συγκλονίζει. Υπέφερε τόση ταλαιπωρία, οδύνη και πόνο τις ώρες εκείνες, πριν την απαίσια εκτέλεσή Του, χωρίς να αναφερθώ στην πνευματική καταπόνηση, αφού γνώριζε τι θα Του συμβεί. Ναι, αν και γνώριζε γιατί Του συνέβαιναν όλα αυτά, είναι ξεκάθαρο πως δεν έπαυε να είναι τρομακτικά δύσκολο. Και είναι γεγονός ότι ο Ιησούς ζήτησε να εξαιρεθεί απ’ τον σταυρό. 1

Θα μπορούσε να το αναβάλλει, να τα παρατήσει ή ακόμα και να καλέσει αγγέλους απ’ τον Ουρανό για να Τον σώσουν. 2 Γιατί όμως δεν το έκανε; Επειδή αντί να θέλει να δώσει ένα τέλος στη φυσική οδύνη και το πνευματικό βασανιστήριο, επιθυμία Του ήταν να σώσει εμάς.

Αγάπησε χωρίς προκαταλήψεις. Όταν ένας Ρωμαίος εκατόνταρχος – ένας συμμέτοχος στο Ρωμαϊκό στρατιωτικό καθεστώς καταπίεσης – ήλθε στον Ιησού, αιτώντας θεραπεία για τον υπηρέτη του, ο Ιησούς μετά χαράς τον θεράπευσε. Αγάπησε τον εκατόνταρχο και τον υπηρέτη του, όπως οποιονδήποτε άλλον. 3 Η Σαμαρείτιδα που συνάντησε στο πηγάδι ήταν μέλος μιας αλλότριας κουλτούρας, μιας την οποία οι Εβραίοι έκαναν οτιδήποτε μπορούσαν για να αποφύγουν – συν το ότι ήταν και γυναίκα. Όμως ο Ιησούς είδε μια πονεμένη καρδιά και της έδειξε ότι ήταν μια ξεχωριστή ύπαρξη για τον Θεό. 4

Στην προσπάθεια Του να δείξει συμπόνια, ξέφευγε απ’ τα κοινωνικά πρότυπα. Αποδέχονταν τον καθένα, ακόμα και αν αυτό ζημίωνε την υπόληψή Του. Μια γυναίκα (που περιγράφεται και ως μια αρκετά γνωστή αμαρτωλή) ήλθε κάποτε στον Ιησού ενώ Αυτός έτρωγε και άρχισε να κλαίει νοιώθοντας μετανοημένη. Με τα δάκρυά της έπλυνε τα πόδια Του και μετά άρχισε να τα στεγνώνει με τα μαλλιά της. Οι θρησκευτικοί ηγέτες και όσοι συνέτρωγαν με τον Χριστό ένοιωσαν φρίκη, που ο Ιησούς άφηνε να Τον αγγίζει μια τέτοια γυναίκα. Ο Ιησούς τους είπε μια παραβολή για το πώς μια ομάδα από οφειλέτες είχαν συγχωρεθεί για τις οφειλές τους και τους ρώτησε, «Ποιος, λοιπόν, απ’ αυτούς, θα αγαπήσει περισσότερο τον συγχωρητικό πιστωτή τους;» Όταν αυτοί απάντησαν ότι υποτίθεται ότι είναι εκείνοι που τους χαρίστηκαν τα περισσότερα, ο Ιησούς απλά είπε, «Σωστά κρίνατε» Κατόπιν στράφηκε προς την γυναίκα και μπροστά σε όλους της είπε, «Οι αμαρτίες σου είναι συγχωρημένες». Και αυτό ήταν όλο. 5

Θεράπευε τους ασθενείς ακόμα και τη μέρα του Σαββάτου – όταν ο Εβραϊκός θρησκευτικός νόμος απαγόρευε την εργασία την ημέρα εκείνη – και εξήγησε γιατί το έκανε. 6 Δείπνησε με τον Ζακχαίο, έναν τελώνη τον οποίο όλοι μισούσαν. 7  Συμπεριφέρθηκε με ευγένεια στους λεπρούς που όλοι απεχθάνονταν και τους θεράπευσε. 8

Ο Ιησούς δεν έμενε ασυγκίνητος  απ’ αυτά που υπέφεραν οι άλλοι.  Όταν πέθανε ο Λάζαρος, ο Ιησούς δάκρυσε συμμεριζόμενος τον πόνο των άλλων. 9  Όταν ο Πέτρος άρχισε να βουλιάζει στα κύματα, ο Ιησούς άπλωσε το χέρι Του και τον έπιασε. 10 Μετά την ανάσταση, ακόμα και όταν ο Πέτρος αρνήθηκε με εμφατικό τρόπο οποιαδήποτε ανάμειξη μαζί Του, ο Ιησούς τον ανέφερε ονομαστικά, κάνοντας του γνωστό ότι η συγχώρεση είναι πάντα διαθέσιμη. 11 Ακόμα και όταν ο Θωμάς αμφέβαλλε την πραγματικότητα της ανάστασης, ο Ιησούς πρόθυμα επέτρεψε στον Θωμά να αγγίξει την απόδειξη μόνος του. 12 Γνώριζε πως μερικές φορές οι μαθητές Του ήταν αδύναμοι και παρασύρονταν απ’ τα συναισθήματά τους. Γνωρίζει επίσης ότι και εμείς είμαστε το ίδιο και όμως συνεχίζει να μας αγαπά. 13

Ο Ιησούς όρθωνε το ανάστημά Του για το δίκιο. Πέταξε τους αργυραμοιβούς έξω απ’ τον ναό και αποκαλούσε υποκριτές και ψεύτες όταν συναντούσε τέτοιους μπροστά Του. Ενώ είχε τόση σοφία, υπομονή και ευγένεια, ωστόσο έκανε επίσης ξεκάθαρο αυτό που γνώριζε ότι ήταν η αλήθεια, ανεξάρτητα απ’ τις συνέπειες. 14

Έτσι αν πραγματικά επιθυμούμε να γίνουμε μιμητές του Χριστού, Αυτός ο Ίδιος ο Ιησούς μας υπέδειξε πώς γίνεται αυτό στο Ματθαίου 22:37-40 όταν είπε «Θα αγαπάς τον Κύριο τον Θεό σου από όλη την καρδιά σου, και από όλη την ψυχή σου, και από όλη τη διάνοιά σου [και] θα αγαπάς τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου».

Αν ο καθένας μας αγαπά τον Θεό με όλη του την καρδιά, ψυχή και νου, φυσικό είναι να προσέχουμε σε ό,τι λέει Αυτός. Δεν θα έχουμε άλλους θεούς πάνω απ’ Αυτόν, ούτε θα λαμβάνουμε το όνομά Του επί ματαίω ούτε θα ξεχνάμε να Του αφιερώνουμε χρόνο. Αν αγαπάμε τους γύρω μας όσο αγαπάμε τους εαυτούς μας, δεν θα πούμε ψέματα, δεν θα κλέψουμε, δεν θα σκοτώσουμε, δεν θα ζηλέψουμε και ούτω καθεξής. Στην πραγματικότητα θα πάρουμε την πρωτοβουλία να κάνουμε καλά πράγματα για τους άλλους. Θα αγαπάμε ανιδιοτελώς, επειδή ανιδιοτελώς έχουμε αγαπηθεί κι εμείς. Θα ορθώνουμε το ανάστημά μας γι’ αυτό που είναι δίκαιο, επειδή ο Θεός και ο Λόγος Του είναι το παράδειγμά μας. Θα βοηθήσουμε τους άλλους, γνωρίζοντας ότι είμαστε όλοι ισάξιοι ενώπιον του Θεού, ακόμα και αν αυτό απαιτεί να πάμε ενάντια σε κοινωνικά αποδεκτά πιστεύω.

Ίσως να υπάρξουν φορές που θα χάσουμε την κατεύθυνσή μας, ίσως να παραβλέψουμε τον Κύριό μας ή ακόμα και να αρνηθούμε τον συσχετισμό μαζί Του.  Όμως, αν επιστρέψουμε σαν τον Άσωτο Υιό και πάμε να Του ζητήσουμε συγχώρεση, ο Πατέρας μας θα τρέξει με ανοικτή αγκαλιά να μας συναντήσει.

Μέσω όλων αυτών που υπέφερε Αυτός, τον θάνατο και τη λαμπρή Του ανάσταση, εκείνο το πρωινό του Πάσχα, μπορούμε και εμείς να ζούμε την κάθε μέρα με πάθος – το πάθος ενός Χριστιανού.

  1. βλ. Λουκά 22:42 ↑
  2. βλ. Ματθαίου 26:53 ↑
  3. βλ. Ματθαίου 8:8-13 ↑
  4. βλ. Ιωάννη 4:7-26 ↑
  5. βλ. Λουκά 7:37-50 ↑
  6. βλ. Ματθαίου 12:10-12 ↑
  7. βλ. Λουκά 19:2-10 ↑
  8. βλ. Λουκά 17:12-19 και Μάρκου 1:40-42 ↑
  9. βλ. Ιωάννη 11:35 ↑
  10. βλ. Ματθαίου 14:30-31 ↑
  11. βλ. Μάρκου 16:7 ↑
  12. βλ. Ιωάννη 20:24-28 ↑
  13. βλ. Ψαλμό 103:14 ↑
  14. βλ. Μάρκου 11:15, Λουκά 11:46, Ιωάννη 8:44 ↑