Θυμάμαι πολύ έντονα την ημέρα εκείνη που ήμουν νέος γύρω στα είκοσι και καθόμουν στο άνετο σαλόνι του σπιτιού μας, νοιώθοντας μέσα μου ένα κενό και μια ανησυχία που τίποτα απ’ όσα είχαμε ή απ’ όλα τα μαραφέτια στο σπίτι μου δεν μπορούσαν να κατευνάσουν. Εκεί και τότε, ένοιωσα εκείνη τη δυναμική αλήθεια ότι τα υλικά πράγματα δεν μπορούν να μας ικανοποιήσουν πλήρως ή να μας δώσουν ευτυχία. Αντιλήφθηκα ότι το ανθρώπινο πνεύμα μας ποτέ δεν θα ικανοποιηθεί, μέχρι να έλθει σε πλήρη ένωση με το μεγάλο και στοργικό Πνεύμα που το δημιούργησε. Όπως είπε και ο Αυγουστίνος στον Θεό, στην αυτοβιογραφία του Εξομολογήσεις, «Μας έκανες για τον εαυτό Σου και η καρδιά μας ποτέ δεν θα ανακαλύψει γαλήνη, μέχρι να αναπαυτεί σε Σένα».
Συνεχώς βομβαρδιζόμαστε με διαφημίσεις να αγοράσουμε πιο καινούργια και καλύτερα πράγματα. Δεν έχει σημασία αν είμαστε ικανοποιημένοι με αυτά που έχουμε ή αν ήδη έχουμε περισσότερα πράγματα απ’ ό,τι χρειαζόμαστε ή αν απλώς δεν αντέχουμε οικονομικά να αγοράσουμε περισσότερα. Μας λένε ότι τα καλύτερα πράγματα θα κάνουν και τη ζωή μας καλύτερη! Όμως ο καταναλωτισμός εκτός του ότι κάνει τη ζωή μας πιο αγχωτική, επιβαρύνει και με τεράστια πίεση τον πλανήτη μας. Ο Μαχάτμα Γκάντι είχε πει, «Πάνω στη γη, υπάρχουν αρκετά για τις ανάγκες του καθενός, δεν υπάρχουν όμως αρκετά για την απληστία του καθενός».
Ο Θωμάς ο Καμπήσιος (1380-1471) είπε ότι «η ευτυχία του ανθρώπου δεν συνίσταται απ’ την αφθονία των αγαθών αυτού του κόσμου, επειδή μια μέτρια ποσότητα τού είναι αρκετή». Πιο πρόσφατα, ο Χένρι Ντέιβιντ Θόρω (1817-1862) επανέλαβε κάτι παρόμοιο όταν είπε, «Η ζωή μας σιγοξοδεύεται στις λεπτομέρειες. Απλοποιείστε, απλοποιείστε, απλοποιείστε!» Κι εγώ ο ίδιος ανακάλυψα ότι τα πολλά υλικά αγαθά με εμποδίζουν να απολαύσω πλήρως αυτά που έχω και πως οι πιο απλές ευχαριστήσεις της ζωής, που δεν κοστίζουν και πολύ, μας προσφέρουν τη μεγαλύτερη ευτυχία.
Στο βιβλίο του Ησαΐα, ο Θεός λέει, «Ελάτε, αγοράστε κρασί και γάλα, χωρίς χρήματα και χωρίς τιμή. Γιατί ξοδεύετε χρήματα για κάτι άλλο εκτός από ψωμί; Και τον κόπο σας γι’ αυτό που δεν ικανοποιεί;» (Ησαΐα 55:1-2) Δημιουργηθήκαμε ως αιώνιες υπάρξεις, γι’ αυτό και η παροδικότητα του υλισμού μας αφήνει με ένα κενό αίσθημα.
Η σπουδαιότερη και πιο πολύτιμη περιουσία που μπορούμε να αποκτήσουμε, είναι η αιώνια ζωή μέσω της πίστης στον Ιησού Χριστό, τον Υιό του Θεού. Ο Ιησούς είπε, «Εγώ είμαι ο άρτος τής ζωής· όποιος έρχεται σε Μένα, δεν θα πεινάσει· και όποιος πιστεύει σε Μένα, δεν θα διψάσει ποτέ» (Ιωάννη 6:35). Μόνο ο Θεός μπορεί να ικανοποιήσει τη δίψα και την πείνα του πνεύματός μας, επειδή Αυτός μας δημιούργησε με έναν χώρο μέσα στην καρδιά μας που μόνο Αυτός μπορεί να γεμίσει. Απολαμβάνουμε αυτή την ικανοποίηση μέσα στην εσώτερη ύπαρξή μας καθώς εμβαθύνουμε τη σχέση μας μαζί Του.