Λατρεύω τα αβοκάντο! Εκτός του ότι είναι εξαιρετικά εύγεστα, είναι και ένα φρούτο με πολλαπλές χρήσεις. Συν το ότι είναι πάρα πολύ υγιεινά – μια από τις καλύτερες πηγές φυσικών ελαίων και πολλών βιταμινών.
Στη Χιλή, όπου πέρασα πολλά από τα παιδικά μου χρόνια, τα αβοκάντο – εκεί τα λένε «πάλτα» – είναι άφθονα και τα χρησιμοποιούν σε πολλές τοπικές συνταγές, όπως σαλάτες, σάντουιτς ακόμα και στα χοτ ντογκ. Πάντα μου έκανε εντύπωση το πως με το να βάλεις λίγες φέτες αβοκάντο σε μια σαλάτα, ή μια στρώση από γκουάκαμόλε σε ένα μπιφτέκι ή ένα σάντουιτς, αυτό πράγματι τα μετουσίωνε – μετατρέποντας στην πραγματικότητα ένα «απλό φαγητό» σε κάτι το θεσπέσιο. Τουλάχιστον έτσι νοιώθω εγώ η ίδια γι’ αυτό. Το αβοκάντο είναι ένα σταθερό συστατικό στη δίαιτα μου και έχω ανακαλύψει ότι ταιριάζει σχεδόν με το κάθε τι. Ακόμα και από μόνο του είναι ένα σπουδαίο σνακ ή ένα ελαφρύ γεύμα – μισή φέτα πασπαλισμένη με αλάτι και πιπέρι, λίγες σταγόνες λεμόνι και είναι τέλειο.
Σκέπτομαι πως το προσόν του αβοκάντο, όσον αφορά την ικανότητα που έχει να μετατρέπει και να προσθέτει στη γεύση, είναι κατά κάποιο τρόπο το ίδιο με αυτό που προσθέτει στη ζωή μας η καλοσύνη και η συμπόνια. Πολλά από όσα κάνουμε είτε στον τόπο της εργασίας μας ή όταν φροντίζουμε την οικογένειά μας ή με το να είμαστε ενεργοί πολίτες, τα οποία είναι καλά πράγματα, όμορφα πράγματα, γλυκά πράγματα, αναγκαία πράγματα, δεν παύουν όμως να είναι και πράγματα που γίνονται από «συνήθεια».
Ξέρετε πώς είναι όταν βλέπετε την ίδια πινακίδα συνέχεια και αρχίζει να δείχνει σαν μια ταπετσαρία τοίχου και δεν σου κάνει εντύπωση άλλο πια; Μερικές φορές, αυτά που κάνουμε για τους γύρω μας είναι κάπως έτσι. Τα κάνουμε περισσότερο από συνήθεια και οι αποδέκτες δεν είναι ιδιαίτερα ευγνώμονες για αυτά που κάνουμε. Ή, μερικές φορές γι’ αυτά που κάνουν οι άλλοι για μας δεν τους δίνουμε τη δέουσα προσοχή και αναγνώριση. Όπως και να έχει, όταν κάνουμε κάτι περισσότερο και προσθέτουμε λιγάκι «αβοκάντο» όπως για παράδειγμα με το να πούμε λίγες καλοσυνάτες λέξεις ή να δείξουμε εκτίμηση, αυτό κάνει τη μεγάλη διαφορά.
Πρόσφατα, είχα επισκεφθεί μια κοντινή πόλη και επέστρεφα με το λεωφορείο σπίτι μου. Σαν ταξιδιώτης έχω πολύ εμπειρία και τα πάω καλά στα μακρινά ταξίδια, συνήθως όμως προτιμάω πάντοτε η θέση δίπλα μου να είναι κενή και να μην κάθεται κάποιος άλλος. Είχα αράξει στο κάθισμα μου και το λεωφορείο φαινόταν να είναι γεμάτο, όμως κανένας δεν είχε καθίσει δίπλα μου ακόμα … όμως, να που ένας νέος πλησιάζει και με ρωτάει αν θα μπορούσε να καθίσει δίπλα μου. Του απαντώ «Βεβαίως, παρακαλώ καθίστε», και μου χαμογέλασε λέγοντας, «Σε όλη μου τη ζωή κανείς δεν μου απάντησε με ένα ‘παρακαλώ καθίστε’. Ακούγεται τόσο όμορφο». Η ίδια προσπαθώ πάντα να φέρομαι ευγενικά στους ξένους – γιατί και οι ξένοι μου έχουν φερθεί ευγενικά πολλές φορές – και όταν θυμάμαι αυτό το περιστατικό, μου δίνει χαρά.
Κάθισε δίπλα μου, πιάσαμε συζήτηση για λίγο και είχαμε μια ευχάριστη συνομιλία πριν φορέσουμε τα ακουστικά μας για να χαλαρώσουμε. Ήταν τόσο «ζεστά και όμορφα» – πολύ καλύτερα από το να νοιώθεις άβολα προσπαθώντας να αποφύγεις να ακουμπάς τον άλλον δίπλα σου σε εκείνα τα στενά καθίσματα. Δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Το ταξίδι ήταν τόσο καλό όπως και ένα αβοκάντο.
Ίσως να έχετε ακούσει για την «Αρχή του Παρέτο». Είναι επίσης γνωστή ως η αρχή 80/20. Η όλη έννοια είναι πως το 80% της αποτελεσματικότητας κάποιου προέρχεται από το 20% των προσπαθειών του. Αυτό το σκεφτόμουνα σε σχέση, με τι νομίζετε – το αβοκάντο. Νοιώθω, πως αυτή είναι μια εντελώς προσωπική γνώμη, πως ενώ αποτελούν συνήθως το 20% ή και λιγότερο από το περιεχόμενο ενός γεύματος, πολύ εύκολα αξίζουν το 80% της νοστιμιάς. Και για να το ταιριάξουμε με την ευγένεια στην πράξη, νομίζω πως είναι σωστό να αναφέρουμε πως όταν κάνουμε κάτι για να βοηθήσουμε κάποιον από «συνήθεια», αν προσθέταμε λίγες λέξεις και κάποια ζεστασιά, τότε αυτό το 20% της προσπάθειας εύκολα θα κατέληγε να είναι το 80% από αυτό που θα θυμάται το άλλο πρόσωπο για αυτήν την συνδιαλλαγή.
* * *
Το 1906, ο Ιταλός οικονομολόγος Vilfredo Pareto πρόσεξε πως το 80% της γης της Ιταλίας κατεχόταν από το 20% του πληθυσμού, κατόπιν πως το 80% από τα μπιζέλια στον κήπο του προέρχονταν από το 20% από τις μπιζελιές. Η Αρχή του Παρέτο – πως γενικά το 80% από τα αποτελέσματα προέρχεται από 20% των αιτιών – έχει παρατηρηθεί και έχει μελετηθεί στις πωλήσεις και στο μάρκετινγκ, τη διαχείριση, την τεχνολογία, την οικονομία και σε άλλα πεδία.
«Είμαστε φτιαγμένοι με τέτοιο τρόπο, ώστε οι απλές πράξεις ευγένειας όπως το να βοηθάμε ή να εκφράζουμε ευγνωμοσύνη να έχουν μια θετική επίδραση στη διάθεσή μας. Το μυστικό για μια ευτυχισμένη ζωή, φαίνεται να είναι μια καλή ζωή: Μια ζωή με καλό-συντηρημένες σχέσεις, εργασιακή πρόκληση και διασυνδέσεις με τη κοινότητα». — Paul Bloom (γεννημένος το 1963), καθηγητής ψυχολογίας και γνωσιακής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ.