Το 2007 η Ολλανδία θέσπισε ένα σχέδιο διακοσίων ετών για να προσαρμοστεί και να προετοιμαστεί για την κλιματική αλλαγή.1 Με τα δύο τρίτα του Ολλανδικού πληθυσμού να ζει κάτω απ’ το επίπεδο της θάλασσας, οι αλλαγές του κλίματος μπορούν να έχουν δραστική και τραγική επίδραση σε αυτό το έθνος – ως εκ τούτου και αυτή η ακραία προφύλαξη. Το σχέδιο απ’ ό,τι κατάλαβα, αποτελείται από την επένδυση 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε έρευνα και κατασκευή καλύτερων οχυρωμάτων κατά μήκος της παραλίας – ενώ το ορόσημο αυτού του σχεδίου προσεγγίζει το έτος 2200. Η αιτία γι’ αυτό το εξειδικευμένο σχέδιο είναι απλό: Λόγω της κλιματικής αλλαγής – και έναν μεγαλύτερο κίνδυνο από πλημμύρες – δεν υπάρχει εγγύηση ότι η Ολλανδία θα συνεχίσει να υφίσταται 200 χρόνια από τώρα, εκτός και αν ληφθούν μέτρα από σήμερα.
Αυτό με έκανε να σκεφθώ για τη σημασία του μακροχρόνιου σχεδιασμού. Είναι εύκολο να παρατηρήσεις όταν κάτι δεν έχει προσχεδιαστεί σωστά – φτωχές περιοχές που δεν αναπτύχθηκαν σωστά, εταιρικά γεγονότα που συνέχεια αναβάλλονται, κουζινικά εργαλεία που χρειάζονται πολύ συντήρηση για να δουλέψουν σωστά. Από την άλλη, οτιδήποτε πάει καλά, που λειτουργεί σωστά και όπως πρέπει – από τα υδραγωγεία έως τα κοινωνικά και ασφαλιστικά συστήματα μέχρι και τα υπολογιστικά προγράμματα – είναι το αποτέλεσμα πολλής προβλεπτικότητας και καλού σχεδιασμού εκ μέρους των υπεύθυνων ανάπτυξης, των εφευρετών και των δημιουργών.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους σχεδιάζουμε, κυρίως όμως για να φέρουμε κάποιο επιθυμητό αποτέλεσμα. Άλλοι προσλαμβάνουν σχεδιαστές γάμων επειδή θέλουνε τον γάμο των ονείρων τους, οι κυβερνήσεις προσλαμβάνουν μηχανικούς που θα κατασκευάσουν ασφαλείς γέφυρες και δημόσιους δρόμους, ώστε οι μεταφορές από το ένα σημείο μιας χώρας μέχρι το άλλο να είναι ασφαλείς και αξιόπιστες. Με τους Ολλανδούς, είναι πολύ εύκολο να φανεί ο απώτερος σκοπός του σχεδιασμού τους: Η επιβίωσή τους ως έθνος.
Όμως υπάρχει και κάποιος άλλος, ο οποίος δεν μπορεί να συγκριθεί με σχέδια και σχεδιαστές. Στις Πράξεις 17:26 ο απόστολος Παύλος αναφέρει ένα σχέδιο που περικλείει οποιοδήποτε σχέδιο έχει γίνει ποτέ. «Και από έναν άνθρωπο [ο Θεός] έκανε κάθε έθνος ανθρώπων, για να κατοικούν επάνω στο πρόσωπο της γης, και διόρισε τους προδιαταγμένους καιρούς, και τα οροθέσια της κατοικίας τους». Με άλλα λόγια, απ’ την αρχή ο Θεός είχε ένα σχέδιο, η πράξη της δημιουργίας δεν έγινε πρόχειρα. Ο Θεός δεν έτυχε να ψάχνει κάτι να κάνει κάποια Κυριακή απόγευμα και μπαμ – δημιούργησε τη γη! Υπάρχει κάποιο σχέδιο που εξελίσσεται καθημερινά πάνω στον πλανήτη γη για την ύπαρξη της ανθρωπότητας.
Όμως υπάρχει και κάτι ακόμα πιο εντυπωσιακό και αυτό σε προσωπικό επίπεδο για σένα και εμένα: Η κάθε ανθρώπινη ύπαρξη πάνω στη γη ήταν μια σκόπιμη πράξη δημιουργίας. Ο Θεός έχει σχέδια για τον καθένα. Ο Βασιλιάς Δαβίδ διαβεβαιώνει, «Το αδιαμόρφωτο του σώματός μου είδαν τα μάτια Σου· και μέσα στο βιβλίο Σου όλα αυτά ήσαν γραμμένα, όπως και οι ημέρες κατά τις οποίες σχηματίζονταν, και ενώ τίποτε απ’ αυτά δεν υπήρχε». 2 Και ο Ιώβ λέει στον Θεό, «Επειδή, οι ημέρες του ανθρώπου είναι προσδιορισμένες, ο αριθμός των μηνών του βρίσκεται σε Σένα, κι Εσύ έβαλες τα όριά του, και δεν μπορεί να τα υπερβεί». 3
Εάν σκοπός των σχεδίων είναι η προετοιμασία για ένα επιθυμητό τέλος και αν ο Θεός έχει σχέδια για σας, αυτό σημαίνει ότι υπάρχει ένα επιθυμητό αποτέλεσμα, κάτι το οποίο είχε Αυτός στον νου Του, όταν σας δημιούργησε – κάτι που ήθελε από εσάς να γίνετε ή να κάνετε. Ίσως εσείς προσωπικά να μη σώσετε τον κόσμο αύριο, ή ποτέ να μην το κάνετε, όμως βάλτε στον νου σας το γεγονός, ότι το όλο φάσμα του σχεδίου δεν εξελίσσεται από την πρώτη μέρα. Πάρτε τον Μωυσή για παράδειγμα.
Φανταστείτε τον Θεό να σχεδιάζει τη ζωή του Μωυσή. Το Πρώτο Κεφάλαιο δεν αναφέρεται στον Μωυσή να χωρίζει την Ερυθρά Θάλασσα. Στην ουσία δεν ξεκινά καν με τον Μωυσή να λαμβάνει τις κατευθυντήριες οδηγίες του Θεού στην καιόμενη βάτο στο Όρος Χωρήβ. Υπάρχουν 80 χρόνια ιστορίας ζωής πρώτα πριν από αυτά τα δύο γεγονότα. Όταν κάποιος μελετά τη ζωή του Μωυσή είναι εύκολο να θαυμάσει τα 40 χρόνια που ο Μωυσής έβοσκε πρόβατα – σκεπτόμαστε πόσο υπομονετικός θα πρέπει να ήταν στο τέλος αυτών των χρόνων. Έχω αρχίσει να αντιλαμβάνομαι πως στην πραγματικότητα ήταν ο Θεός που είχε την υπομονή στην ιστορία αυτή. Φανταστείτε να δημιουργείτε έναν χαρακτήρα και να ξέρετε ότι θα είναι έτοιμοι να κάνουν αυτό που θα θέλατε να κάνουν, 80 χρόνια μετά τη δημιουργία τους. Είμαι σίγουρος πως εγώ ο ίδιος δεν θα είχα την υπομονή που είχε ο Θεός για τον Μωυσή. 4
Νοιώθω παρηγοριά όταν αντιλαμβάνομαι τον Θεό ως έναν σχεδιαστή. Και να γιατί: Ακόμα και αν εσείς νοιώθετε πως τίποτα δεν συμβαίνει για εσάς αυτή τη στιγμή και σας είναι δύσκολο να περιμένετε, ο λόγος μπορεί να είναι ότι βρίσκεστε στη σελίδα 200 στο βιβλίο της ζωής σας και οι ηρωικές στιγμές βρίσκονται στην σελίδα 492. Ή ίσως το δικό σας «θεσπέσιο» να είναι μια ζωή γεμάτη με μέρες που ζήσατε καλά και προς δόξα Θεού. Όπως και να έχει, αυτό που έχει σημασία όσον αφορά τα σχέδια του Θεού είναι ότι ακόμα και όταν τίποτα δεν φαίνεται να συμβαίνει επιφανειακά, Αυτός έχει πολύ λεπτομερή σχέδια που εξελίσσονται. Δουλεύει ακόμα και τις συνηθισμένες μέρες όταν το πιο εκπληκτικό πράγμα που σας συμβαίνει είναι το να γνωρίσει η γάτα σας μια άλλη γάτα. Αυτός συνεχίζει να εργάζεται στη ζωή σας ενώ εσείς τραβάτε προς τη σελίδα 492 του βιβλίου σας και παραπέρα.
Σε μια επιστολή προς τους Ρωμαίους, ο Παύλος επονομάζει τον Θεό «Θεό της υπομονής». 5 Ο Θεός περιγράφεται ως υπομονετικός και μακρόθυμος στη Βίβλο, που είναι και ένα απ’ τα χαρακτηριστικά Του. Ο Θεός περίμενε 80 χρόνια για την υπεροχή του Μωυσή, οι Ολλανδοί έχουν ένα σχέδιο 200 ετών, έτσι λοιπόν όση και αν είναι η δική μας προσμονή, αν ο Θεός πιστεύει ότι αξίζουμε την προσμονή, τότε θα πρέπει να το κάνουμε κι εμείς.