Η Βίβλος μας λέει πως βλέπουμε σαν μέσα από ένα τζάμι θαμπά. Αυτό αναφέρεται στην περιορισμένη ικανότητά μας να κατανοούμε πλήρως τις επουράνιες πνευματικές πραγματικότητες, όμως πιστεύω πως η περιορισμένη μας αντίληψη επηρεάζει επίσης την ικανότητά μας να κατανοούμε πλήρως τις καρδιές εκείνων που συναντάμε εδώ και τώρα. Συχνά αποτυχαίνουμε να βλέπουμε τους άλλους όπως τους βλέπει ο Ιησούς, σαν τους αγαπημένους Του για τους οποίους θα είχε πληρώσει οποιοδήποτε τίμημα. Αυτό που βλέπει μέσα τους είναι ένα όμορφο πνεύμα που Αυτός δημιούργησε και βλέπει επίσης και το τι μπορεί να γίνουν μαζί Του.
Πολλές φορές κοιτάμε τους άλλους και βλέπουμε τα ελαττώματα – πράγματα όπως τον θυμό, τον εγωισμό, την περηφάνια – και όχι τη στεναχώρια, τα βάσανα και την απελπισία που τους ταλαιπωρούν. Πολύ συχνά βλέπουμε την εξωτερική εμφάνιση αντί για την τεράστια ανάγκη που έχει ένα μοναχικό και απελπισμένο άτομο που λαχταράει για ελπίδα και υποστήριξη. Συχνά μας διαφεύγει η αιώνια αναλαμπή της ζωής, εκείνο το κομμάτι του Θεού που καίει μέσα τους τόσο σίγουρα όσο λάμπει και στη δική μας καρδιά.
Όταν σκεπτόμαστε την ταπεινή φάτνη στη Βηθλεέμ, ας θυμηθούμε ότι υπάρχει πληθώρα από «φάτνες» που στεγάζουν αμέτρητες ζωές εκεί που κατοικούμε κι εμείς σήμερα. Ο μικρός Χριστούλης μπορεί να λάμψει μέσα από τον καθένα μας για να φωτίσει το σκοτάδι τους, όπως ακριβώς η δική Του έλευση φώτισε εκείνον τον πρώτο στάβλο.
Ο Ιησούς μας ζητά να βλέπουμε το κάθε άτομο σαν μια ψυχή με ανεκτίμητη αξία για την οποία Αυτός πέθανε και την οποία Αυτός ποθεί να ευλογήσει με τη δική Του ειρήνη και σωτηρία. Μας ζητά να πάμε κοντά τους, στη θλίψη τους, τη μελαγχολία και την απελπισία τους ώστε να μπορέσει να φωτίσει με τη δική Του ζωή και αγάπη και τις δικές τους καρδιές.
Αυτός το έκανε και μας έφερε μέσα στη Βασιλεία Του. Η Μαρία κοίταξε πέρα από τις περιστάσεις σ’ εκείνον τον στάβλο στις υποσχέσεις του αγγέλου και είδε το δώρο του Θεού για όλη την ανθρωπότητα να εκπληρώνεται μπροστά της. Η στρατιά των αγγέλων είδε την πραγματικότητα πέρα από το ταπεινό ξεκίνημα του Υιού του Ανθρώπου πάνω στη γη και οι ουρανοί δεν μπόρεσαν να συγκρατήσουν τον ενθουσιασμό τους!
Ας αφήσουμε τη δική Του λαμπρότητα να φωτίσει τη σκοτεινιασμένη άποψη των εγκόσμιων αντιλήψεών μας ώστε να μπορέσουμε να δούμε τις καρδιές εκείνων τους οποίους μας προσκαλεί Αυτός να αγαπήσουμε και να φροντίσουμε. Εκείνος μας κοίταξε πέρα από το κέλυφος της ανθρώπινης φύσης μας και μας προσέγγισε για να μας ελκύσει μέσα στη λαμπρότητα του δικού Του Πνεύματος. Δεν θα πρέπει να κάνουμε κι εμείς ότι μπορούμε για Εκείνον που έδωσε τον Εαυτό Του για όλους εμάς;