Πολλές φορές ευχόμουν να είχα ένα τραίνο από λεφτά ώστε να μπορώ να βοηθάω τους άλλους. Γνωρίζω τόσους ανθρώπους που χρειάζονται οικονομική βοήθεια για τον άλφα ή βήτα λόγο και θα ήταν υπέροχο να μπορώ να τους βοηθήσω. Ονειρεύομαι πως μια μέρα ανακαλύπτω ένα μπαούλο γεμάτο μετρητά και βοηθάω τους φίλους, την οικογένεια και πολλούς άλλους και τους βλέπω να ξεπερνάνε τις οικονομικές τους δυσκολίες ώστε να μπορούν να απολαμβάνουν τη ζωή χωρίς το άγχος που φέρνει η έλλειψη μετρητών. Όμως μέχρι και σήμερα κάτι τέτοιο δεν το έχω καταφέρει.
Αν και αυτή η ιδέα του να είμαι αυτό το είδος του ευεργέτη συνεχίζει να είναι ένα απραγματοποίητο όνειρο, έχω αρχίσει να αντιλαμβάνομαι το εξής: Δεν είναι δική μου δουλειά να παίζω τον ρόλο του Θεού.
Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να είμαστε συνεταίροι με τον Θεό στο έργο Του να είναι ο ευγενικός, στοργικός και γενναιόδωρος Θεός που είναι. Όμως είμαστε πολύ μικροί συνέταιροι στην καλύτερη των περιπτώσεων. Για να το πούμε κάπως πιο απλά, έχουμε το δικαίωμα ψήφου, όμως η απόφαση δεν εναπόκειται σε μας. Ο Θεός έχει το σχέδιο Του και μόνο Αυτός γνωρίζει τι θα ήθελε να εκπληρώσει με τον καθένα μας και την οικογένειά του.
Αναλογιζόμουν τα πολλά θαύματα που έκανε ο Ιησούς στη γη και το μόνο που είχε να κάνει με χρήματα ήταν όταν οι μαθητές Του έπρεπε να πληρώσουν κάποιο φόρο. Έστειλε τον Πέτρο να πιάσει ένα ψάρι στου οποίου το στόμα υπήρχε ένα νόμισμα και το οποίο ήταν αρκετό για να πληρωθεί ο φόρος αυτός. 1. Όμως και σε αυτή την περίπτωση, ήταν μόνο για εκείνη την παρούσα ανάγκη και δεν πολλαπλασιάστηκε όπως τα ψωμιά και τα ψάρια. Έβγαλα το συμπέρασμα πως όσο και να στεναχωριέμαι εγώ για τα λεφτά, ο Θεός δεν ανησυχεί καθόλου γι’ αυτά.
Πολλά πράγματα μπορούν να επιτευχθούν με τα χρήματα, όμως τα χρήματα δεν αγοράζουν την ευτυχία. Μελέτες έχουν δείξει ότι ο σεβασμός και η εκτίμηση των άλλων έχουν να κάνουν πολύ περισσότερο στην απόκτηση ευτυχίας απ’ ό,τι το κύρος ή ο πλούτος. Αφού έχουν αποκτηθεί τα αναγκαία, τα υψηλά επίπεδα ευτυχίας και η απόκτηση περισσότερων χρημάτων δεν επαυξάνουν τα συναισθήματα της ικανοποίησης. Και αν ο σεβασμός και η εκτίμηση των άλλων μας κάνουν ευτυχισμένους, τότε δεν θα πρέπει η εκτίμηση και η αγάπη του Θεού για εμάς να μας κάνουν στην πραγματικότητα πιο ευτυχισμένους;
Στην ουσία, το κάνουν. Ο ψαλμωδός είχε γράψει, «Μακάριος ο λαός τού οποίου ο Κύριος είναι ο Θεός του!» 2 Αυτό δεν είναι μια απλή διακήρυξη, αλλά και η συνταγή για την ευτυχία. Όταν είμαστε σωστοί με τον Θεό, είμαστε ευτυχισμένοι.
Πάμε πάλι στον «ρόλο του Θεού». Ακόμη έχω μια συνεχή επιθυμία να μπορώ να βοηθάω σημαντικά τους άλλους με τα οικονομικά, όμως πρέπει να θυμάμαι πως αυτό ίσως και να μην είναι ό,τι καλύτερο για τα άτομα αυτά. Μόνο ο Θεός γνωρίζει και καλύτερα εγώ να κάνω στην άκρη και να αφήσω τον Θεό να παίξει τον ρόλο Του.