Μερικές απ’ τις πιο σημαντικές στιγμές μου με τον Θεό υπήρξαν όταν εγώ έπλενα τα πιάτα. Για πολλά χρόνια, είχα τη συνήθεια να διαβάζω κάτι απ’ τον Λόγο κάθε πρωί και να προσεύχομαι. Όμως όπως και να έχει, η ώρα περνάει και πρέπει να σηκωθώ και να αρχίσω τις δουλειές πριν καν τελειώσω με την προσευχή. Παραφράζοντας λιγάκι τον ύμνο διαφορετικά που λέει, «Θα παρέμενα στον κήπο μαζί Του, όμως η μέρα μου έχει αρχίσει». 1
Έτσι λέω στον Θεό, Μπορούμε να το τελειώσουμε λίγο αργότερα και μετά πάω τα πιάτα απ’ την τραπεζαρία στην κουζίνα. Δεν μου αρέσει και τόσο να πλένω πιάτα γι’ αυτό βάζω λίγη μουσική ή ακούω κάτι στο κινητό μου καθώς καθαρίζω στην κουζίνα, αλλά συχνά μου αρέσει να εργάζομαι όταν έχει ησυχία και αφήνω το νου μου να ταξιδεύει. Απορροφώμαι από γεγονότα και αναρωτιέμαι πώς και γιατί συνέβησαν ορισμένα πράγματα. Σκέπτομαι την κόρη μου και την οικογένειά της και άλλα αγαπημένα μας πρόσωπα και πολύ σύντομα οι σκέψεις μου μετατρέπονται σε απλές προσευχές.
Μερικές φορές μια νέα σκέψη έρχεται στον νου μου, κάτι το οποίο δεν αντιλήφθηκα ποτέ πριν. Ίσως είναι κάποιος νέος τρόπος για να δω μια κατάσταση ή να πάρω λίγη ενθάρρυνση, μια ιδέα ή μια λύση για κάποιο πρόβλημα που αντιμετωπίζω. Μερικές φορές δεν είναι καν κάποια ορισμένη σκέψη, αλλά μια γαλήνη μέσα στην καρδιά μου και ένα αίσθημα εμπιστοσύνης και ευγνωμοσύνης.
Όταν συμβαίνει αυτό, μου είναι προφανές ότι δεν είναι κάτι που προέρχεται από εμένα. Πιστεύω ότι η έμπνευση πηγάζει από τη σιγανή φωνή του Θεού που μιλά μέσα στην ψυχή μου. Όπως είχε πει και ο Μπίλι Γκράχαμ, «Μπορώ να σας πω ότι ο Θεός είναι ζωντανός επειδή μίλησα μαζί Του σήμερα το πρωί».
- «Μέσα στον Κήπο», απ’ τον Charles Miles, 1913 ↑