Πέρσι τα Χριστούγεννα, μια φίλη από το Ισραήλ, μου έδειξε μια φωτογραφία, όπου τρία σύμβολα εκεί είχαν εκτεθεί κάπου έξω για παρουσίαση, υποθετικά αντιπροσωπεύοντας τις τρεις κύριες μονοθεϊστικές θρησκείες. Ήταν ένα Εβραϊκό επτάφωτο κηροπήγιο, το Ισλαμικό Άστρο με την Ημισέληνο και ένα Χριστουγεννιάτικο δένδρο.
Της εξήγησα πως το Χριστουγεννιάτικο δένδρο δεν είναι στην πραγματικότητα το σύμβολο του Χριστιανισμού. Για τους πιστούς, το σύμβολο των Χριστουγέννων είναι ο Χριστούλης στη φάτνη. Όμως το σύμβολο του Χριστιανισμού είναι ο σταυρός.
Σε πολλά μέρη του κόσμου, οι σταυροί έχουν εξαφανιστεί από τους δημόσιους χώρους και σε μερικές χώρες, οι Χριστιανοί δεν επιτρέπεται να φοράνε πάνω τους ούτε ένα σταυρουδάκι, ως σύμβολο της πίστης τους. Είναι το σύμβολο του σταυρού, τόσο ισχυρό ώστε οι δυνάμεις του σκότους να προσπαθούν να το εξαλείψουν; Σκεφτείτε τους Κόπτες Χριστιανούς , που για εκατοντάδες χρόνια έκαναν τατουάζ τον σταυρό πάνω στο καρπό τους, σαν μια ανεξίτηλη μαρτυρία της πίστης τους, ακόμα και όταν γνώριζαν ότι πιθανόν θα αντιμετώπιζαν στυγνούς διωγμούς.
Δέχθηκα τον Χριστό σαν Σωτήρα μου το 1971 όταν ήμουν 17 ετών και σπούδαζα στο Πανεπιστήμιο του Τέξας. Στην πραγματικότητα δεν είχα καταλάβει και τόσο την έννοια της αμαρτίας, ούτε την ιδέα ότι κάποιος θα μπορούσε να είχε πεθάνει για εμένα πριν 2.000 χρόνια. Το μόνο που γνώριζα ήταν ότι χρειαζόμουν βοήθεια.
Μια Χριστιανή φίλη, είχε απαντήσει σε μερικές απ’ τις ερωτήσεις μου χρησιμοποιώντας εδάφια απ’ τη Βίβλο και κατόπιν με ρώτησε, «Αν πραγματικά θέλεις να γνωρίσεις αν ο Ιησούς είναι Αυτός που είπε ότι ήταν, γιατί δεν Του το ζητάς εσύ η ίδια; Αν δεν σου απαντήσει, δεν θα χάσεις και τίποτα. Αν όμως σου απαντήσει – θα Τον γνωρίσεις προσωπικά εσύ η ίδια».
Μου έδωσε μια γραπτή προσευχή να την επαναλάβω μαζί της. Η προσευχή ζητούσε συγχώρεση για τις αμαρτίες μου και ευχαριστούσε τον Ιησού που είχε πεθάνει πάνω στον σταυρό για μένα. Αυτά τα λόγια δεν τα κατάλαβα και τόσο και της είπα ότι θα προσευχόμουν μόνη μου από μέσα μου. Ίσως φάνηκε κάπως δύσπιστη, για το αν πραγματικά θα προσευχόμουν, όμως έκλεισα τα μάτια μου – και σε αντίθεση με τη σιωπή μου – από μέσα μου προσευχήθηκα ολόψυχα, Ιησού, αν Εσύ είσαι Αυτός που λες Εσύ ότι είσαι, σε παρακαλώ έλα και βοήθησέ με! Και το έκανε! Μέσα σε μια βδομάδα, δεν ήμουν μόνο σίγουρη ότι ο Ιησούς ήταν ο Γιος του Θεού, αλλά και ότι τώρα κατοικούσε μέσα μου και είχε αρχίσει να αλλάζει τη ζωή μου.
Ο Ιησούς πολύ γρήγορα έγινε ο Καλύτερός μου Φίλος και για δεκαετίες τώρα έχουμε ταξιδέψει μαζί σε όλο τον κόσμο. Αγαπώ τις διδαχές Του μέσα στα Ευαγγέλια και έχω βρει ειρήνη και ασφάλεια μέσα απ’ τη γνώση της ανιδιοτελούς Του αγάπης.
Αυτό το Πάσχα, σε κάθε χώρα και κάτω υπό οποιεσδήποτε συνθήκες και περιστάσεις, θα υπάρχουν αδέλφια μας πιστοί που θα συλλογίζονται τον σταυρό και το μήνυμά του. Τι προνόμιο να είμαστε ενωμένοι μαζί τους σ’ αυτό.