Μόλις πρόσφατα αντιλήφθηκα, πόσο λάθος είχα κάνει για την τοποθεσία που ζούσε ο Ιησούς στα παιδικά του και νεαρά του χρόνια. Ανέκαθεν γνώριζα ότι η Γαλιλαία βρισκόταν στα βόρεια του Ισραήλ και αρκετά μακριά απ’ τη μεγάλη πόλη της Ιερουσαλήμ, όμως μόλις πρόσφατα, άρχισα να κατανοώ πόσο απόμακρη ήταν η Γαλιλαία απ’ το καθετί και πώς το γεγονός αυτό, επέδρασε στον Ιησού και τους ακολούθους Του, καθώς επίσης και στους Ιουδαίους των ημερών Του. Αφήστε με να σας εξηγήσω πιο αναλυτικά.
Η Γαλιλαία από μόνη της, ήταν ως επί το πλείστο μια άγονη και λοφώδης περιοχή μακριά απ’ την κεντρική Ιουδαϊκή κουλτούρα και ζωή, κι αυτό για εκατοντάδες χρόνια. Όταν το Ισραήλ διαχωρίστηκε σε δύο βασίλεια μετά το θάνατο του Βασιλιά Σολομώντα, η Γαλιλαία ήταν μέρος του βόρειου βασιλείου, όπου η πλειονότητα είχε σταματήσει να λατρεύει τον ένα και αληθινό Θεό και η οποία τελικά κατακτήθηκε το 721 π.Χ. Όταν συνέβη αυτό, η άρχουσα τάξη και ο αστικός πληθυσμός εξορίστηκαν, όμως φαίνεται ότι οι φτωχοί παρέμειναν εκεί και συνέχισαν να επιβιώνουν.
Αργότερα, γύρω στο 586 π.Χ., και το νότιο βασίλειο κατελήφθη απ’ τους Βαβυλώνιους και όλοι οι κάτοικοί του εξορίστηκαν. Όμως με την πάροδο του χρόνου, τους επετράπη να επιστρέψουν και όταν το έκαναν, ανοικοδόμησαν τον ναό τους και συνέταξαν το Τόρα, τα πρώτα πέντε βιβλία της Βίβλου. Στη συνέχεια εστίασαν την κυβέρνησή τους και τη θρησκεία γύρω απ’ αυτά τα πέντε βιβλία, όμως συνέχισαν να μην έχουν σχέσεις με τον εναπομείναντα πληθυσμό στο βόρειο βασίλειο που διέμενε στην Γαλιλαία.
Με το πέρασμα του χρόνου και οι δύο περιοχές κατελήφθησαν και διοικήθηκαν απ’ την Ελληνική δυναστεία των Σελευκιδών, μέχρις ότου οι Ιουδαίοι που κατοικούσαν γύρω απ’ την Ιερουσαλήμ επαναστάτησαν και κέρδισαν την ανεξαρτησία τους υπό την Ιουδαϊκή δυναστεία των Μακκαβαίων. Όταν οι Μακκαβαίοι ανέλαβαν την εξουσία, άρχισαν να κατακτούν τις γύρω περιοχές και γύρω στο 100 π.Χ. κατέλαβαν και την περιοχή της Γαλιλαίας, όπου και επέβαλαν τους νόμους τους – τους νόμους από τα πρώτα πέντε βιβλία της Βίβλου. Κατ’ αυτό τον τρόπο οι Γαλιλαίοι ενσωματώθηκαν με την Ιουδαϊκή θρησκεία και τρόπο ζωής.
Όπως και να ‘χει όμως, οι Ιουδαίοι της περιοχής γύρω απ’ την Ιερουσαλήμ δεν είχαν και σε μεγάλη υπόληψη τους Γαλιλαίους. Προφανώς όσοι κατοικούσαν στη Γαλιλαία, μιλούσαν και λίγο διαφορετικά, όπως γίνεται προφανές απ’ το σχόλιο για τον Πέτρο, τη νύχτα της δίκης του Ιησού: «Ήσουν και εσύ με τον Ιησού απ’ τη Γαλιλαία … φαίνεται απ’ την ομιλία σου». 1 Ίσως και ο Ιησούς ο Ίδιος να μιλούσε με κάποια προφορά που να ακούγονταν παράξενα στους Ιουδαίους.
Οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι προφανώς είχαν σκεφτεί ως γελοία, την ιδέα ενός προφήτη, πόσο μάλλον του Μεσσία, να προέρχεται απ’ την περιοχή της Γαλιλαίας. Καταφρόνησαν ακόμα κι έναν δικό τους, τον Νικόδημο, που είχε σκεφτεί μια τέτοια πιθανότητα: «Ερεύνησε και δες ότι, προφήτης από τη Γαλιλαία δεν έχει υπάρξει!» 2 Και φαίνεται επίσης, ότι το χωριό του Ιησού δεν είχε και την καλύτερη φήμη. Το Ευαγγέλιο του Ιωάννη αναφέρει έναν απ’ τους αποστόλους του Ιησού, τον Ναθαναήλ, να λέει «Μπορεί να προέλθει κάτι καλό από τη Ναζαρέτ;» 3
Ακόμα κι οι Ρωμαίοι δεν είχαν και τόσο καλή γνώμη για την περιοχή εκείνη. Στο βιβλίο των Πράξεων αναφέρεται πως κάποιος Ιούδας απ’ την Γαλιλαία, πρωτοξεκίνησε μια επανάσταση εκεί, όμως θανατώθηκε και οι ακόλουθοί του διασκορπίστηκαν. 4 Περίπου την ίδια χρονιά που γεννήθηκε ο Ιησούς, οι Ρωμαίοι είχαν καταπνίξει μια άλλη ανταρσία και είχαν καταστρέψει τη Σεπφωρίδα, την πιο σημαντική πόλη της Γαλιλαίας, η οποία βρίσκονταν πολύ κοντά στη Ναζαρέτ.
Ο περισσότερος κόσμος δεν αντιλαμβάνεται ότι το μεγαλύτερο μέρος της υπηρεσίας του Ιησού, έλαβε χώρα στη Γαλιλαία και αναφέρεται πως περιστασιακά μόνον πήγαινε Αυτός στην Ιουδαία. Δεν είναι να απορεί κανείς που οι περισσότεροι από την πολιτιστική και διανοούμενη ελίτ της χώρας Του, Του επιφύλαξαν μια αφιλόξενη υποδοχή. Πολλές φορές αναρωτιέμαι αν κι εγώ θα είχα αποδεχθεί τόσο Αυτόν όσο και τις διδαχές Του, τόσο γρήγορα, αν ζούσα την εποχή εκείνη.
Όμως να που Τον ακολούθησαν. Και όχι μόνον άνθρωποι απ’ την Γαλιλαία, αλλά και Ιουδαίοι απ’ όλη την περιοχή γύρω απ’ την Μεσόγειο. Μόλις 50 μέρες μετά αφότου εκτελέστηκε με τόσο εξευτελιστικό τρόπο στην Ιερουσαλήμ, χιλιάδες Ιουδαίοι συγκεντρώθηκαν στην ίδια πόλη, για να γιορτάσουν μια σημαντική θρησκευτική γιορτή και εκεί αποφάσισαν ότι αυτός ο Γαλιλαίος δεν ήταν απλά ένας προφήτης, αλλά επίσης και ο Μεσσίας που προσδοκούσαν και έτσι πρόθυμα ασπάσθηκαν το νεογέννητο Χριστιανικό κίνημα. Τι ήταν αυτό που τους παρακίνησε να το κάνουν;
Η απάντηση είναι πως ο Θεός τους παρακίνησε, κι αυτό με έναν σημαντικό τρόπο. Έτσι λοιπόν, γεννήθηκε το Χριστιανικό κίνημα και σύντομα δεν ήταν μόνο Ιουδαίοι αλλά και άνθρωποι απ’ όλα τα μυριάδες έθνη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, συν και πολλές άλλες περιοχές που άρχισαν να πιστεύουν στον Θεό από το ασημοχώρι. Χρειάστηκαν 300 χρόνια πριν γίνει αποδεκτό, ή ακόμη και επιθυμητό σε πολλές άλλες περιοχές, το να είσαι Χριστιανός. Όμως αν αναλογιστείτε ότι όλα ξεκίνησαν με κάποιον που κήρυττε για τρία χρόνια σε μια περιοχή άσημη και ασήμαντη, που ανήκε στην πιο προβληματική περιοχή του Ρωμαϊκού κόσμου και εκτελέστηκε στα τριάντα του σαν εγκληματίας, τότε αυτό που συνέβη, είναι πραγματικά εντυπωσιακό.