Μια φορά διάβασα μια ιστορία για έναν δύτη μαργαριταριών στην Ινδία ο οποίος αρνιόταν να πειστεί από έναν φίλο του ξένο Χριστιανό απόστολο, για το ότι η σωτηρία μπορούσε να είναι τόσο απλή, αρκεί να αποδεχθεί κάποιος τον Ιησού ως σωτήρα του, επειδή πίστευε ότι απαιτείτο μεγάλη θυσία και προσωπικό κόστος για να σωθεί κάποιος.
Αυτό που τον έκανε να αλλάξει γνώμη ήταν όταν προσπάθησε να δώσει στον Χριστιανό απόστολο σαν δώρο εκείνο το μαργαριτάρι που για να το βρει ο γιος του, έχασε τη ζωή του, ενώ ο Χριστιανός απόστολος θέλησε να του το πληρώσει. Ο δύτης ένοιωσε προσβεβλημένος ότι κάτι το οποίο θεωρούσε ως ανεκτίμητο θα μπορούσε να πέσει τόσο χαμηλά στο επίπεδο μιας χρηματικής συναλλαγής. Και τότε ήταν η ευκαιρία που χρησιμοποίησε ο Χριστιανός απόστολος για να του εξηγήσει, πως όπως ακριβώς ο δύτης αυτός ποτέ του δεν θα μπορούσε να πουλήσει το μαργαριτάρι για ένα χρηματικό ποσό, έτσι κι ο Θεός μόνον μέσω του Υιού Του Ιησού μπορεί να προσφέρει σωτηρία σαν ένα δώρο, μια και κόστισε τα πάντα για να την φέρει σε εμάς. 1
Η ιστορία αυτή μου θύμισε άλλη μια ιστορία, που είπε ο Ιησούς, για κάποιον που έψαχνε θησαυρούς και ο οποίος ανακάλυψε ένα μαργαριτάρι προς πώληση, που ήταν τόσο ανεκτίμητο ώστε στο τέλος κατέληξε να πουλήσει όλη του την περιουσία, ό,τι είχε και δεν είχε για να μπορέσει να το αγοράσει. 2 Ο Ιησούς είπε πως αυτή είναι μια απεικόνιση για το πώς είναι η βασιλεία του Θεού για εκείνους που θέλουν να γίνουν μέλη της. Δεν μας έλεγε ότι μας ζητά να πληρώσουμε γι’ αυτήν, αλλά μάλλον ότι θα πρέπει να την εκτιμήσουμε τόσο πολύ που τίποτα άλλο να μην μπορεί να συγκριθεί μαζί της.
Το Πάσχα είναι μια καλή ευκαιρία να συλλογιστούμε το πόσο κόστισε στον Ιησού να πληρώσει για τις αμαρτίες μας, όταν επέτρεψε να Tον λοιδορήσουν, να Τον μαστιγώσουν, να Τον βασανίσουν και να Τον ταπεινώσουν, πριν Αυτός σταυρωθεί και πεθάνει ώστε να συγχωρεθούμε για τις αμαρτίες μας και να μπορέσουμε να εισέλθουμε στην επουράνια βασιλεία Του.
Αν και ποτέ μας δεν θα μπορέσουμε να ξεπληρώσουμε τη θυσία που έκανε ο Ιησούς για εμάς, αξίζει να βρούμε τον χρόνο να σκεφτούμε για το πώς μπορούμε να δείξουμε την ευγνωμοσύνη μας με το να αγαπάμε τον Θεό και τους γύρω μας, με όλη μας την καρδιά, όλη μας την ψυχή, όλο μας τον νου και όλη μας τη δύναμη. 3 Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε δεκτικοί και έτοιμοι όταν παρουσιάζεται η ευκαιρία και επίσης πρόθυμοι να δημιουργήσουμε τις ευκαιρίες εκείνες, ώστε να το κάνουμε πράξη. Είθε όλοι μας να είμαστε όργανα της αγάπης του Θεού και της δικής Του ειρήνης για όσους το χρειάζονται.