Λίγο πριν το περσινό Πάσχα ένοιωθα άσχημα για τον εαυτό μου, σκεφτόμενος ότι είχα ξεπέσει από τις παραινέσεις του Ευαγγελίου στο να αγαπώ τους άλλους και να ζω μια ανιδιοτελή ζωή. Ένοιωθα πως ενδιαφερόμουν πάρα πολύ για τα υλικά πράγματα και είχα αρχίσει να προσπαθώ σκληρά για να βελτιωθώ.
Τότε ήταν που βίωσα μια περίεργη εμπειρία ενώ γυρνούσα σπίτι με το λεωφορείο γεμάτο κόσμο σε ώρα αιχμής. Όταν η σύζυγός μου κι εγώ ανεβήκαμε σε αυτό, δύο νεαροί ευγενικά μας πρόσφεραν τις θέσεις τους. Η Σάλι κάθισε, εγώ όμως όχι. “Όχι, ευχαριστώ!” τους είπα. “Φαίνεστε να είστε πιο κουρασμένοι από μάς”.
Ένοιωσα αρκετά ικανοποιημένος με τον εαυτό μου και του έδωσα συγχαρητήρια που έκανε μια καλή πράξη, μέχρι που μια κοπέλα που καθόταν δίπλα από εκεί που στεκόμουν εγώ, με άγγιξε στο χέρι και μου είπε κάπως αναστατωμένη: “Κύριε, μπορείτε σας παρακαλώ να πάρετε τη τσάντα σας από πάνω μου; Πάει πέρα-δώθε και με χτυπάει εδώ και ώρα”.
Τη στιγμή που εγώ παινευόμουν για τους καλούς μου τρόπους! Ζήτησα συγνώμη, όμως ένοιωθα απαίσια, όπως πρέπει να είχε νοιώσει και ο Παύλος όταν είπε: “Επειδή δεν κάνω το αγαθό, που θέλω· αλλά το κακό, που δεν θέλω, αυτό κάνω”. 1
Καθώς πλησίαζε το Πάσχα και ετοίμαζα ένα μήνυμα που ήθελα να μοιραστώ με την ομάδα που μελετούσαμε τη Βίβλο, ένοιωσα μια περίεργη κατάκριση για τις ατέλειές μου όταν ο όλος σκοπός του θανάτου του Ιησού πάνω στο σταυρό ήταν να μας σώσει από τις αμαρτίες μας και τις ατέλειες μας και να μας ενδυναμώσει στο να αγαπάμε το Θεό και τους άλλους.
Μια άλλη μέρα, ενώ παρακολουθούσα τα πάθη του Ιησού στην ταινία, Υιός του Θεού, 2 ξαφνικά κατανόησα για άλλη μια φορά μια αρχή την οποία δεν είχα σκεφτεί πολύ για χρόνια: Τη στιγμή του θανάτου Του πάνω στο σταυρό, ο Ιησούς μας αφαίρεσε κάθε αμαρτία. 3 Για πρώτη φορά μετά από χρόνια, είδα πόσο μάταιες ήταν οι προσπάθειές μου να προσεγγίσω ένα απλησίαστο πρότυπο. Ο Ιησούς ήταν εκεί πάνω στο σταυρό λέγοντάς μου: “Πλήρωσα το τίμημα για σένα. Απλά πήγαινε και ζήσε το νέο Μου νόμο όσο καλύτερα μπορείς. Εγώ θα σε βοηθάω και θα είμαι μαζί σου”.
Αυτή η σκηνή με ελευθέρωσε! Βλέπετε με τον καιρό είχα χάσει την απλότητα και την πεποίθηση ότι όλα είναι κατά χάρη και όχι από τα δικά μας έργα ή τις προσπάθειες και ασκήσεις καλοσύνης. 4 Ήταν τόσο υπέροχο να ξαναθυμηθώ ότι μόνο ο Θεός είναι καλός, 5 και ότι εμείς, είμαστε απλώς τα εργαλεία Του.