Μήπως είστε ο τύπος ανθρώπου που του αρέσει να μιλάει; Αν ναι, είστε σαν και μένα. Μου αρέσει να μιλάω στους άλλους, είτε προσωπικά, είτε στο τηλέφωνο. Επίσης ενασχολούμαι με πολλούς και διάφορους τρόπους επικοινωνίας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Η ικανότητα να συνομιλούμε και να επικοινωνούμε με τους άλλους είναι Θεόδοτη. Στη προς Εβραίους 13:16 επιστολή λέει, «μην ξεχνάτε να κάνετε το καλό και να μοιράζεστε με τους άλλους».
Απ’ την άλλη, κάποιος σοφός είχε πει κάποτε ότι υπάρχει «ο καιρός να κάνουμε ησυχία και ο καιρός να μιλάμε». 1
Όταν ήμουν μικρός, μιλούσα ασταμάτητα. Συχνά μονοπωλούσα τις συζητήσεις, διέκοπτα τους άλλους με τα σχόλια που έκανα ή κάνοντάς τους ερωτήσεις πριν αυτοί προλάβουν να εκφράσουν πλήρως αυτό που ήθελαν να πουν. Βέβαια με τον καιρό, συνάντησα άτομα που έκαναν το ίδιο και σε μένα, κάνοντάς με να κατανοήσω τι σήμαινε να συμπεριφέρεσαι με παρόμοιο τρόπο. Έτσι από τότε και μετά, έχω προσπαθήσει να μιλάω λιγότερο και να ακούω περισσότερο και αυτό βελτίωσε τα μέγιστα τις σχέσεις μου με τους άλλους.
Η προς Θεσσαλονικείς πρώτη επιστολή 4:11 μας λέει «φιλοτιμείστε να ησυχάζετε» Για εκείνους από εμάς που μας αρέσει να μιλάμε, συχνά απαιτείται «φιλοτιμία» ή προσπάθεια το να κάνουμε ησυχία όταν πρέπει.
Υπήρξαν φορές που βιάστηκα να απαντήσω σε κάτι και στο τέλος το μετάνιωσα. Ένα τέτοιο περιστατικό συνέβη σε μια κοινωνική εκδήλωση όπου βρέθηκα με συνεργάτες μου. Κάποιος με ρώτησε, μεταξύ αστείου και σοβαρού, πόσο καλά τα πήγαινα με κάποιον συνεργάτη. Εκείνο τον καιρό, έτυχε να μην τα πηγαίνω και τόσο καλά με εκείνο το άτομο και είπα τα παράπονά μου δυνατά, νομίζοντας ότι εκείνο το άτομο δεν βρίσκονταν εκεί. Μια και είμαι τυφλός, ως επί το πλείστο, αναγνωρίζω τους άλλους απ’ τη φωνή τους. Έτσι μπορείτε να φανταστείτε το σοκ και τη ντροπή που ένοιωσα, όταν ξαφνικά άκουσα τη φωνή εκείνου για τον οποίο παραπονιόμουν να έρχεται ακριβώς δίπλα μου και να λέει: «Άκουσα την κάθε σου λέξη, Στηβ».
Ένα βιβλικό παράδειγμα είναι αυτό του Ιωσήφ. Πλήρωσε κι αυτός ακριβό τίμημα για την αποτυχία του να κρατήσει το στόμα του κλειστό. Ο Ιωσήφ ήταν ο πιο αγαπημένος γιος του πατέρα του, κάτι που έκανε τους αδελφούς του να ζηλεύουν. Και μαζί μ’ αυτό, είχε και δύο όνειρα που τον παρουσίαζαν να κυβερνά την οικογένειά του και πραγματικά νόμισε ότι ήταν καλή ιδέα να πει στους αδελφούς του τα όνειρα αυτά. 2 Όμως τα αδέλφια του θύμωσαν τόσο πολύ μαζί του, ώστε τον έριξαν μέσα σε έναν λάκκο και μετά τον πούλησαν σαν σκλάβο.
Αν και το να κρατάμε το στόμα μας κλειστό, δεν είναι ότι πιο εύκολο για μερικούς από μας, συχνά είναι το πιο συνετό πράγμα. «Ακόμα κι οι ανόητοι θεωρούνται σοφοί αν ησυχάζουν, και αν κρατούν το στόμα τους κλειστό». 3