«Συγχώρεσε σε μας τα σφάλματά μας, όπως κι εμείς συγχωρούμε αυτούς που σφάλλουν σε μας». 1 Την πρώτη φορά που άκουσα αυτό το εδάφιο της Βίβλου, πόνεσε η καρδιά μου και ένοιωσα τόση ντροπή. Γιατί; Επειδή ήξερα ότι υπήρχαν άνθρωποι που δεν τους είχα συγχωρέσει. Όμως εγώ η ίδια, ήθελα απ’ τον Θεό να με συγχωρέσει, για πράγματα που είχα κάνει και είχαν πληγώσει κάποιον άλλον.
Δεν ήθελα να με συγχωρέσει ο Θεός με τον τρόπο που εγώ είχα συγχωρέσει τους άλλους, επειδή ήξερα ότι δεν είχα συγχωρέσει τους άλλους! Όμως ήθελα να με συγχωρέσει ο Θεός, επειδή Αυτός είναι φιλεύσπλαχνος, επειδή το χρειαζόμουν πραγματικά και επειδή ένοιωθα άσχημα για ό,τι είχα κάνει. Όμως ένοιωθα πως οι άλλοι δεν ένοιωθαν άσχημα για ό,τι είχαν κάνει σε μένα. Κι αυτό δεν ήταν δίκαιο! Ή κάπως έτσι το έβλεπα εγώ.
Στριφογυρίζοντας στο κάθισμά μου και ενώ προσευχόμουν είπα στον Θεό ότι αυτό δεν ήταν δίκαιο. Μετά Αυτός μίλησε στην καρδιά μου και είπε, Δεν ήταν δίκιο και αυτό που έκαναν και σε Μένα, αναφερόμενος στον θάνατό Του πάνω στον σταυρό.
Λυπάμαι γι’ αυτό, αποκρίθηκα εγώ. Όμως Εσύ είσαι Θεός και μπορείς να κάνεις το αδύνατο. Εγώ είμαι μια αδύναμη γυναίκα που μερικές φορές κάνει ανοησίες.
Λοιπόν, σε δημιούργησα καθ’ ομοίωση δική Μου, έτσι δεν είναι; Γι’ αυτό έχεις ό,τι χρειάζεσαι για να κάνεις αυτό που χρειάζεται να κάνεις. Αυτό το γνωρίζω, επειδή στο έδωσα Εγώ.
Λοιπόν … τότε Εσύ είσαι Αυτός μέσα μου που πρέπει να τους συγχωρέσει, επειδή εγώ δεν νοιώθω αρκετά δυνατή να το κάνω. Εσύ είσαι η δύναμή μου, Κύριε. Σε παρακαλώ βοήθησέ με να τους συγχωρέσω, με τη χάρη Σου.
Και από τότε Αυτός με βοηθά να συγχωρέσω όποτε χρειαστεί! Η συγχώρεση δεν είναι εύκολη, όμως μπορεί να επιτευχθεί με τη δική Του βοήθεια.
Έχω ανακαλύψει πως η συγχώρεση είναι μια συνεχής διαδικασία και ο Θεός με την αγάπη Του και το έλεος Του, μου έχει δώσει μερικά σύνεργα ώστε να με διευκολύνει στην πορεία μου. Μερικά απ’ τα σύνεργα αυτά είναι αστεία, μερικά βαθυστόχαστα και μερικά θέλουν και λίγο σκέψη – όπως το να βλέπω τα πράγματα από μια διαφορετική προοπτική, ίσως με τον τρόπο που τα βλέπει ο Θεός.
Ένα αστείο σύνεργο είναι μια αίσθηση του χιούμορ. Η Βίβλος αναφέρει, «Η καρδιά που ευφραίνεται, δίνει ευεξία σαν γιατρικό». 2 Όπως ακριβώς το σωστό φάρμακο μπορεί να βοηθήσει να ανακουφίσει τους πόνους μας και να μας γιατρέψει από τραύματα και αρρώστιες, έτσι και η χαρούμενη καρδιά – μια καλή αίσθηση του χιούμορ – μπορεί να μας ανακουφίσει και να απαλύνει τον πόνο στην καρδιά μας και τον νου μας όταν κάποιοι μας έχουν πληγώσει, είτε αυτό έχει γίνει σκόπιμα είτε όχι.
Μια φορά όταν εργαζόμουνα με νέους συνεργάτες, δεν μπορούσα να κάνω τα πράγματα όπως ήθελαν αυτοί. Θύμωνα μαζί τους και ένοιωθα οίκτο για τον εαυτό μου. Πήγα να προσευχηθώ και ενώ άρχισα να λέω στον Θεό, Λοιπόν, αν δεν τους αρέσω … και πριν τελειώσω την πρότασή μου, μια απαλή φωνή είπε μέσα στην καρδιά μου, θα φάω τις τηγανιτές πατάτες τους! Τι είπε λέει;!
Αυτό με έκανε να γελάσω! Επειδή από το πουθενά, μου θύμισε ένα αστείο που έλεγα συχνά με τον εκλιπόντα σύζυγό μου. Πριν χρόνια, όταν πρωτομάθαινε Ισπανικά, έτυχε να πάει με μερικούς φίλους του να γευματίσουν μαζί. Καθώς τελείωναν το φαγητό, είπε σε κάποιον με σπαστά Ισπανικά, «Αν δεν σου αρέσω, θα φάω τις τηγανιτές πατάτες σου!» Οι φίλοι του ξαφνιάστηκαν! Μετά άρχισαν να γελάνε, επειδή αυτό που ήθελε να τους πει ήταν, «Αν δεν σου αρέσουν οι τηγανιτές πατάτες σου, θα τις φάω εγώ».
Τέλος πάντων, εκείνο το αστείο με βοήθησε να ξελαφρώσω κάπως, ώστε να μπορέσω να συγχωρέσω τους συνεργάτες μου στη νέα μου δουλειά και να πάψω να παίρνω τον εαυτό μου τόσο σοβαρά.
Ένα άλλο σύνεργο είναι αυτό που αποκαλώ «10 Πράγματα να Συγχωρεθούν». Πηγάζει απ’ αυτό το ανέκδοτο:
Στην επέτειο των 50 ετών έγγαμου βίου, η γιαγιά μου αποκάλυψε το μυστικό ενός τόσο μακροχρόνιου και ευτυχισμένου γάμου. «Τη μέρα που παντρεύτηκα, αποφάσισα να επιλέξω δέκα απ’ τα ελαττώματα του συζύγου μου, τα οποία, για χάρη του γάμου μας, θα τα παρέβλεπα», εξήγησε αυτή. Ένας προσκεκλημένος την ρώτησε να αναφέρει μερικά απ’ τα ελαττώματα που είχε ο σύζυγός της. «Για να πω την αλήθεια», είπε αυτή, «Ποτέ μου δεν συνέταξα αυτή τη λίστα. Όμως όταν ο σύζυγός μου έκανε κάτι που με νευρίαζε αφάνταστα, έλεγα μέσα μου, ‘Τυχερούλη μου, ευτυχώς και είναι ένα από τα δέκα’». 3
Ένα άλλο σύνεργο προέρχεται από μια ιστορία που αποδίδεται στην Κόρι τεν Μπουμ, όπου αυτή παρομοιάζει τη συγχώρεση με την απεικόνιση μιας μεγάλης καμπάνας εκκλησίας. Όσον αφορά τα δύσκολα συναισθήματα που συνοδεύουν τη διαδικασία της συγχώρεσης – όπως η μνησικακία, τα πληγωμένα συναισθήματα, η ενθύμηση των οδυνηρών στιγμών ξανά και ξανά, κτλ. – λέει ότι η διαδικασία της συγχώρεσης είναι όπως όταν αφήνεις από το χέρι σου το σχοινί που τραβά την καμπάνα. Λέμε ότι συγχωράμε και ξεχνάμε, όμως τα άσχημα συναισθήματα δεν χάνονται αμέσως. Αφού αφήσουμε το σχοινί, η καμπάνα συνεχίζει να ηχεί για κάποια ώρα, όμως όλο και λιγότερο, όλο και πιο ήσυχα, μέχρι που στο τέλος σταματά εντελώς.
Ο όλος κύκλος της συγχώρεσης ίσως απαιτήσει κάποιο χρόνο για να ολοκληρωθεί, όμως στο τέλος μας αποφέρει γαλήνη και ανακούφιση ψυχής.