Όταν πρόσφατα διάβασα πως οι επιστήμονες έμαθαν πώς να κατασκευάζουν πιο αποτελεσματικά στεγανά προϊόντα όπως αδιάβροχα και μέρη αεροπλάνων με το να μελετάνε τις αυλακιές πάνω στα φτερά της πεταλούδας, έμεινα έκπληκτος. Κατάλαβα πως θα μπορούσα και εγώ να μάθω κάτι από τη φύση, γι’ αυτό άρχισα να κάνω μια έρευνα πάνω στα οπωροφόρα δένδρα.
Ανακάλυψα πως κάθε είδος οπωροφόρου δένδρου έχει τις δικές του απαιτήσεις όσον αφορά το έδαφος, την υγρασία, τον φωτισμό και τη γονιμοποίηση. Αυτό μου έδειξε πως το κάθε εγχείρημα πρέπει να το μελετάει κάποιος με βάσει τις ιδιαίτερές του συνθήκες για να δει τι θα φέρει αποτέλεσμα στην κάθε περίσταση. Οπότε θα πρέπει να μάθουμε για το έδαφος, το υπέδαφος και να μελετήσουμε τις συνθήκες στην περιοχή που θα ξεκινήσουμε το εγχείρημά μας. Γι’ αυτό το λόγο οι νέες εταιρίες πληρώνουν μεγάλα ποσά σε συμβούλους που μπορούν να τους βοηθήσουν να αποφανθούν τι θα φέρει αποτέλεσμα στην περιοχή που πρόκειται να επεκταθούν.
Για να φθάσεις στη σοδειά απαιτείται υπομονή – δύο έως πέντε χρόνια από το φύτευμα μέχρι την καρποφορία – και χρειάζεται περίπου ο ίδιος χρόνος για να εδραιώσεις μια νέα επιχείρηση. Αν και το νεαρό δένδρο μεγαλώνει, χρειάζεται προστασία από τους κινδύνους όπως τα επιβλαβή έντομα, τις ακραίες κλιματικές αλλαγές, την ξηρασία, τις πλημύρες, και την πολύ ή λίγη λιακάδα. Η αρχή για το καθετί είναι το πιο δύσκολο μέρος. Στα πρώτα στάδια κάθε προσπάθειας, απαιτείται ιδιαίτερη φροντίδα και προσοχή. Όμως μπορούμε να ενθαρρυνθούμε από το γεγονός ότι τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα καθώς το «δένδρο» μεγαλώνει και δυναμώνει.
Ας συνεχίσουμε τώρα με το ερωτικό θέμα της γονιμοποίησης – την αναπαραγωγή του φυτού. Εδώ πρόκειται για το τι αφήνουμε κληρονομιά στην επόμενη γενιά. Οι περισσότεροι γεωργοί φέρνουν μέλισσες να κάνουν τη δουλειά του διαμοιράσματος της γύρης, όμως υπάρχουν και άλλα έντομα και πουλιά που κάνουν την ίδια δουλειά. Εμείς, όπως το άνθος του λουλουδιού, πρέπει να είμαστε δεκτικοί στις νέες ευκαιρίες. Όταν το λουλούδι ανοίγει το μπουμπούκι δεν είναι σίγουρο ότι θα του γίνει η γονιμοποίηση, όμως όταν παρουσιάζεται η ευκαιρία είναι έτοιμο. Την άνοιξη, το οπωροφόρο δένδρο ανοίγει τους ανθούς του και αυτό γίνεται μια έμπνευση για πικνίκ, ποιήματα και τραγούδια.
Ανακάλυψα πως υπάρχουν δύο είδη οπωροφόρων δέντρων – εκείνα που αυτό-γονιμοποιούνται (όπως οι βερικοκιές) και εκείνα που χρειάζονται εξωτερική βοήθεια για να γονιμοποιηθούν (όπως οι μηλιές). Όμως ακόμα και εκείνα που αυτό-γονιμοποιούνται, αν τους γίνει εξωτερική γονιμοποίηση ο καρπός τους θα είναι γλυκύτερος και πιο υγιής. Αυτό μπορούμε να το παρομοιάσουμε με μας και πώς είναι το να δεχόμαστε βοήθεια από τους άλλους για να κάνουμε το εγχείρημά μας πιο αποτελεσματικό. Εκείνοι που προσπαθούν να κάνουν το κάθε τι μόνοι τους σύντομα καταρρέουν και εξαντλούνται από την προσπάθεια. Χρειάζεται ομαδική προσπάθεια για να γίνουν τα περισσότερα πράγματα πιο αποτελεσματικά.
Οι οπωροπαραγωγοί δίνουν ιδιαίτερη προσοχή σε αυτό το κομμάτι της μεθόδου ανάπτυξης με το να φυτεύουν συμβατά δένδρα δίπλα σε αυτά που θέλουν να γονιμοποιήσουν. Πολλοί παραγωγοί φυτεύουν δίπλα στις μηλιές ξινόμηλα κάπου κοντά, επειδή η γύρη τους είναι αποδεκτή από τις περισσότερες μηλιές. Το ξινόμηλο το ίδιο δεν τρώγεται εύκολα, όμως συνεισφέρει ώστε τα άλλα δένδρα στη γειτονιά να κάνουν πιο γλυκά μήλα. Αυτό σε πρακτική εφαρμογή θα μπορούσε να σημαίνει πως οι καλές ιδέες και τα καρπερά αποτελέσματα συχνά προέρχονται από απρόσμενες πηγές ή άτομα – μερικές φορές σε αντίθεση από ό,τι θα προσμένατε. Ετοιμαστείτε να εκπλαγείτε!
Ένας ηλικιωμένος Γιαπωνέζος γείτονας μου, ζήτησε από μένα και μερικούς φίλους να τον βοηθήσουμε με τις βερικοκιές του. Ήταν γεμάτες μπουμπούκια και είχαν αρχίσει να εμφανίζονται και μικρά φρούτα. «Όταν βλέπετε τρία μπουμπούκια να βγαίνουν στο ίδιο κλαδάκι», μας ορμήνευσε, «κόψτε τα δύο και πέταξέ τα». Αυτό φάνηκε κάπως σπάταλο, όμως το αποτέλεσμα ήταν ένα μεγαλύτερο φρούτο αντί για τρία μικρά. Αυτή την αρχή τη θυμάμαι ακόμα. Μπορεί να προσπαθείς να κάνεις πάρα πολλά ταυτόχρονα. Ενώ όταν επικεντρώνεσαι σε έναν κύριο στόχο έχεις καλύτερα αποτελέσματα.
Για να είμαστε πραγματικά καρπεροί, πρέπει να είμαστε σαν ένα δένδρο φυτεμένο δίπλα σε ποτάμια με νερό που θα δίνει τους καρπούς του στην κατάλληλη εποχή. 1 Πρέπει να λαμβάνουμε την πνευματική μας τροφή από την πηγή. Αν ήμασταν σαν μια μπαταρία κινητού τηλεφώνου, αυτό θα σήμαινε ότι θα έπρεπε να συνδεθούμε με τον φορτιστή για να επαναφορτιστούμε. Αν ήμασταν μια κληματαριά, θα σήμαινε ότι θα έπρεπε να βάλουμε τις ρίζες μας βαθιά μέσα στη γόνιμη γη. Σαν άνθρωποι, πρέπει να παίρνουμε τη δύναμή μας και την πνευματική μας συντήρηση από την πηγή μας – τον Δημιουργό μας. Αυτό το κάνουμε με το να βρίσκουμε χρόνο να διαβάζουμε, να προσευχόμαστε και να μελετάμε τον Λόγο Του. Κατόπιν θα αρχίσουμε να αποφέρουμε τους καρπούς του Πνεύματος, που είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, ευγένεια, καλοσύνη, πιστότητα, πραότητα και εγκράτεια, 2 τα οποία μας κάνουν πράγματι αποτελεσματικούς στις προσπάθειές μας.