Ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία όταν μεγάλωνα ήταν το Μικρές Κυρίες της Louisa May Alcott. Η νουβέλα αυτή ακολουθεί τις ζωές τεσσάρων κοριτσιών – της Μεγκ, της Τζο, της Μπεθ, and της Άμι Μάρτς– αναφέροντας λεπτομέρειες από το πέρασμα τους από την παιδική ηλικία μέχρι την ενηλικίωση. Υπήρχαν ομοιότητες με τη δική μου οικογένεια, μιας και εγώ είχα αδελφές και η πιο μικρή, η οποία είχε γεννηθεί πρόωρα, μου θύμιζε πολύ την αδύναμη και γλυκιά Μπεθ. Δεν μου πήρε πολύ καιρό για να συνταυτιστώ με την Τζο και τη δυναμική, συναισθηματική της προσωπικότητα, τους αγορίστικους τρόπους της, την αγάπη της για τη λογοτεχνία, την αρχική της άρνηση στην ιδέα του γάμου και ούτω καθεξής. Ήταν το κρυφό μου ίνδαλμα.
Στην Ιταλική έκδοση του βιβλίου Μικρές Κυρίες, η νουβέλα χωρίζεται σε δυο βιβλία, το πρώτο καλύπτει την παιδική ηλικία και την εφηβεία των τεσσάρων αδελφών. Όταν διάβασα το δεύτερο βιβλίο μετά από λίγα χρόνια, απογοητεύτηκα τόσο πολύ σε σημείο που ένιωσα αηδία. Τι συνέβη στην Τζο μου; Στο τέλος κατέληξε να παντρευτεί και να κάνει παιδιά! Αδύνατον! Έβαλα το βιβλίο στην άκρη και αυτό σημάδεψε το τέλος της «σχέσης» μου με την Τζο.
Βέβαια, με το πέρασμα των χρόνων και εγώ παντρεύτηκα και έκανα παιδιά. Τώρα έχω ακόμα και εγγόνια! Όταν επισκέφτηκα τους γονείς μου την τελευταία φορά, βρήκα τυχαία εκείνο το παλιό βιβλίο μέσα σε μια κούτα στη σοφίτα, γεμάτο σκόνη, και τα παλιά συναισθήματα γοητείας και απογοήτευσης ξαναβγήκαν ανάμικτα στην επιφάνεια, όμως το πήρα και το ξαναδιάβασα για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες. Όταν έφτασα στην τελευταία σελίδα, είχα κάνει ειρήνη με την Τζο και δεν ένιωθα πια προδομένη από τις επιλογές της. Μπορούσα να δω πως παρ’ όλες τις προσαρμογές που έπρεπε να κάνει στα σχέδιά της, είχε παραμείνει πιστή στον εαυτό της και τα ιδανικά της, και όσο και να είχαν περάσει τα χρόνια δεν είχε χάσει τη ζωντάνια της.
Αυτό με έκανε να σκεφτώ πολύ πάνω στη συνειδητοποίηση ότι το να μεγαλώνεις δεν είναι απλά αναπόφευκτο, είναι και καλό. Όπως είχε πει κάποιος, «Το να μεγαλώνεις δεν είναι τόσο κακό αν σκεφτείς την εναλλακτική περίπτωση». Η κάθε εποχή της ζωής έχει ξεχωριστή ομορφιά και πρωτοτυπία, προκλήσεις και ανταμοιβές. Είναι αναμφίβολα εφικτό να μεγαλώνεις χωρίς να χάνεις τις ουσιώδεις αξίες σου και τα όνειρά σου, άσχετα με το τι εμπόδια θα φέρει η ζωή στο δρόμο σου. Ακόμα και αν τις χάσεις για λίγο καιρό, παροδικά, δεν παύουν να υπάρχουν, είναι καλοδιατηρημένες και έτοιμες να εμφανιστούν κάθε φορά που είσαι έτοιμος.