Για τους ιστορικούς, τα γεγονότα όσον αφορά τη ζωή του Ιησού είναι τόσο ξεκάθαρα και προφανή όσο κι εκείνα του Ιούλιου Καίσαρα. Δεν ανακαλύπτουμε ένα ακριβές πορτραίτο του Ιησού μόνο στα γραπτά της Καινής Διαθήκης, αλλά και δεκάδες αρχαία μη-βιβλικά χειρόγραφα επιβεβαιώνουν ότι Αυτός ήταν μια γνήσια ιστορική προσωπικότητα που έζησε στην Παλαιστίνη στις αρχές του πρώτου αιώνα.
Αν υπάρχει ένα επίθετο που θα μπορούσε να περιγράψει τον Ιησού, αυτό θα ήταν η λέξη «μοναδικός». Το μήνυμά Του ήταν μοναδικό. Οι ισχυρισμοί που έκανε όσον αφορά τον εαυτό Του ήταν μοναδικοί. Τα θαύματά Του ήταν μοναδικά. Και η επιρροή που είχε στον κόσμο όλο, δεν έχει ξεπεραστεί από κανέναν άλλον.
Μία πολλή εξαιρετική και αναμφισβήτητα μοναδική διάσταση της ζωής του Ιησού, είναι το ότι στην κυριολεξία, υφίστανται εκατοντάδες λεπτομερείς προρρήσεις και προφητείες μέσα στην Παλαιά Διαθήκη, οι οποίες είχαν γίνει πολλούς αιώνες πριν γεννηθεί Αυτός — συγκεκριμένες λεπτομέρειες όσον αφορά τη γέννησή Του, τη ζωή Του και τον θάνατό Του — τις οποίες κανένας άλλος θνητός δεν θα μπορούσε να έχει εκπληρώσει. Στην Παλαιά Διαθήκη, μπορούν να ανευρεθούν πάνω από 300 τέτοιες προφητείες για τον «Μεσσία» ή τον «Σωτήρα», γραμμένες αιώνες πριν γεννηθεί ο Ιησούς.
Το 750 π.Χ. ο προφήτης Ησαΐας προφήτεψε ότι «Ο Ίδιος ο Κύριος θα σας δώσει ένα σημάδι· Δέστε, η παρθένος θα συλλάβει και θα γεννήσει γιο, και το όνομά Του θα αποκληθεί Εμμανουήλ» (Ησαΐας 7:14). Επτάμιση αιώνες μετά, μια νεαρή παρθένος στο Ισραήλ με το όνομα Μαρία, δέχθηκε επίσκεψη από τον άγγελο Γαβριήλ, που της ανακοίνωσε ότι θα γεννούσε έναν γιο, του οποίου το όνομα θα ήταν Εμμανουήλ, που σημαίνει «Ο Θεός είναι μαζί μας».
Η Καινή Διαθήκη μας αναφέρει ότι «Η Μαρία είπε στον άγγελο: ‘Πώς θα είναι αυτό, επειδή δεν γνωρίζω άνδρα;’ Και ο άγγελος, απαντώντας, της είπε: ‘Πνεύμα Άγιο θα ‘ρθει επάνω σου, και δύναμη του Υψίστου θα σε επισκιάσει· γι’ αυτό και εκείνο που θα γεννηθεί από σένα θα είναι άγιο, θα ονομαστεί Υιός Θεού’» Λουκά (1:34-35).
Όταν ο Ιησούς ξεκίνησε το έργο Του, πήγαινε παντού κάνοντας καλό, βοηθώντας τους ανθρώπους, αγαπώντας τα παιδιά, θεραπεύοντας τις πονεμένες καρδιές, ενδυναμώνοντας τους καταβεβλημένους και μοιράζοντας την αγάπη του Θεού σε όσους μπορούσε. Όχι μόνο κήρυξε το μήνυμά Του αλλά το έζησε κιόλας σαν ένας από εμάς. Δεν φρόντισε μόνο τις πνευματικές ανάγκες των ανθρώπων, αλλά πέρασε και μεγάλο μέρος του χρόνου Του φροντίζοντας τις φυσικές και τις υλικές τους ανάγκες, με το να τους θεραπεύει θαυματουργά, δίνοντας φως στους τυφλούς, ακοή στους κωφούς, καθαρίζοντας τους λεπρούς και ανασταίνοντας τους νεκρούς. Έθρεψε τα πλήθη όταν πεινούσαν και έκανε ό,τι μπορούσε για να μοιραστεί τη ζωή Του και την αγάπη Του.
Λίγο πριν συλληφθεί και σταυρωθεί, γνωρίζοντας ότι σύντομα θα ενωνόταν ξανά με τον επουράνιο Πατέρα Του, ο Ιησούς είπε στην προσευχή Του: «Και, τώρα, εσύ Πατέρα, δόξασέ Με κοντά Σου, με τη δόξα που είχα κοντά σε Σένα, πριν γίνει ο κόσμος» (Ιωάννη 17:5, 24).
Ο Υιός του Θεού, πρόθυμα στέρησε τον εαυτό Του από την απεριόριστη δύναμή Του και έγινε ένα μικρό και αβοήθητο μωρό. Η πηγή κάθε σοφίας και γνώσης, έπρεπε να μελετήσει και να μάθει πώς να διαβάζει και να γράφει. Άφησε τον ουράνιο θρόνο Του, όπου Τον λάτρευαν αναρίθμητοι άγγελοι και όλες οι δυνάμεις του στερεώματος υπάκουαν στις εντολές Του και μετατράπηκε σε έναν υπηρέτη. Οι ίδιοι εκείνοι που είχε έρθει να σώσει, Τον κορόιδεψαν, Τον γελοιοποίησαν, Τον καταδίωξαν και στο τέλος Τον θανάτωσαν.
Η Βίβλος μας λέει για τον Ιησού ότι «δεν έχουμε έναν αρχιερέα, που δεν μπορεί να συμπονέσει στις ασθένειές μας, επειδή Αυτός ο Ίδιος πειράστηκε σε όλα, κατά τη δική μας ομοιότητα, όμως δεν υπέκυψε σε αμαρτία» (Εβραίους 4:15). Για φανταστείτε το! Ο Γιος του Θεού έγινε στην ουσία πολίτης αυτού του κόσμου, μέλος της ανθρωπότητας, με σκοπό να μας λυτρώσει με την αγάπη Του, να μας παράσχει μια χειροπιαστή έκφραση της συμπόνιας Του και της φροντίδας Του και να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την αλήθεια Του.
Οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν βαθιά μέσα τους, ότι κάτι λείπει από τη ζωή τους. Εξωτερικά ίσως να δείχνουν ότι έχουν τα πάντα — χρήματα, θέση, οικογένεια, φίλους, όλα όσα υποτίθεται ότι μπορούν να τους κάνουν ευτυχισμένους — κι όμως μέσα τους νοιώθουν κάποιο κενό, μια δίψα που στην ουσία τίποτα δεν μπορεί να τη σβήσει. Ο Ιησούς είπε ότι Αυτός είναι ο άρτος της ζωής και ότι Αυτός θα ικανοποιήσει την «πείνα και τη δίψα» της καρδιάς μας ( Ιωάννη 6:35). Η μοναξιά, η κενότητα και η έλλειψη ικανοποίησης που είναι τόσο συνηθισμένα στην ανθρώπινη εμπειρία, μπορούν να αντικατασταθούν με διαρκή ειρήνη και χαρά όταν ερχόμαστε κοντά Του.
Ο Ιησούς, η ζωή Του και οι διδαχές Του είναι οικουμενικές. Ο Θεός έστειλε τον Γιο Του να δείξει σε όλους τους ανθρώπους, όλα τα έθνη, με τι μοιάζει Αυτός ο Ίδιος και να μας μεταφέρει δωρεάν, τη μεγάλη Του αγάπη και αλήθεια. Αυτό που έκανε ο Ιησούς για τη σωτηρία και τη λύτρωση της ανθρωπότητας, το έκανε κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να μην χρειάζεται να επαναληφθεί. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο μπορούμε να ισχυριστούμε με βεβαιότητα πως για την πιο σοβαρή ασθένεια της ανθρωπότητας, υπάρχει μόνο μια συγκεκριμένη θεραπεία — ο Ιησούς.
Τα ιστορικά γεγονότα όσον αφορά τον Ιησού από την Ναζαρέτ δεν μπορούν να απορριφθούν από κανένα άτομο, το οποίο εξετάζει τα πράγματα με σοβαρό τρόπο και ανοικτό νου. Πιο συγκεκριμένα, δεν υπάρχει λόγος να αμφισβητηθεί πως μετά τον θάνατό Του, συνέβη κάτι αξιοθαύμαστο που μεταμόρφωσε τη μικρή Του ομάδα από αποκαρδιωμένους οπαδούς, σε μια ομάδα από κήρυκες, που όλοι οι διωγμοί της Αυτοκρατορικής Ρώμης δεν μπόρεσαν να σταματήσουν. Αποκαρδιωμένοι και απογοητευμένοι και με τον Κύριο τους να έχει σταυρωθεί με έναν τόσο απαίσιο τρόπο απ’ τους εχθρούς Του, οι μαθητές εκείνοι, νόμισαν πως οι ελπίδες τους είχαν χαθεί και τα όνειρά τους είχαν διαλυθεί. Όμως τρεις μέρες μετά τον θάνατο του Ιησού, η πίστη τους αναπτερώθηκε με έναν τόσο δραματικό τρόπο που καμία δύναμη πάνω στη γη δεν μπορούσε να συνθλίψει.
Η Καινή Διαθήκη μας αναφέρει πως ο Ιησούς ο Ίδιος, εμφανίστηκε προσωπικά σε πάνω από 500 ανθρώπους μετά την ανάστασή Του (Κορινθίους Α’ 15:6). Αυτό ήταν το ηχηρό μήνυμα που οι πρώτοι μαθητές Του διακήρυξαν δυναμικά σε όλο τον κόσμο, «Ο Θεός Τον ανέστησε απ’ τους νεκρούς!» (Πράξεις 13:30).
Το αποτέλεσμα ήταν, αυτή η ολιγάριθμη ομάδα απ’ τους πρώτους Του οπαδούς να πάει σε όλο τον κόσμο να πει τα καλά νέα, για το πώς ο Θεός όχι μόνον έστειλε τον Γιο Του στον κόσμο για να μας διδάξει την αλήθεια Του και να μας δείξει την αγάπη Του, αλλά ότι επίσης ο Ιησούς υπέφερε σταυρικό θάνατο για χάρη μας και μετά αναστήθηκε απ’ το μνήμα. Γι’ αυτό, εμείς που Τον γνωρίζουμε και πιστεύουμε σ’ Αυτόν, δεν χρειάζεται να φοβόμαστε τον θάνατο άλλο πια, επειδή είμαστε σωσμένοι και καθοδόν προς τον επουράνιο παράδεισο και αυτό χάρις στον Ιησού.