Πόσο γρήγορα ξανάρθαν τα Χριστούγεννα! Οι μέρες, οι εβδομάδες και οι μήνες πέρασαν τόσο γρήγορα και νιώθω και έκπληκτος και βαριεστημένος ενώ αρχίζω τις προετοιμασίες για άλλη μια Χριστουγεννιάτικη εποχή. Όχι πως δεν μου αρέσουν τα Χριστούγεννα! Μου αρέσουν πάρα πολύ, όλα τα γνωστά Χριστουγεννιάτικα τραγούδια, η ζωντάνια και η ευκαιρία να στέλνω και σε φίλους και σε ξένους χωρίς διάκριση Χριστουγεννιάτικες ευχές.
Και όμως, αν δεν προσέξω, αυτό το πολύ συνηθισμένο συναίσθημα μπορεί να αφαιρέσει τη χαρά από μέσα μου. Στο τέλος παίρνω τα περσινά σχέδια, κάνω μερικές αλλαγές και τα προσθέτω στην ατζέντα αυτής της εποχής. Αν μόνο σιγουρευτώ να κάνω αυτό κι εκείνο, να θυμηθώ αυτό και το άλλο και να οργανώσω τα τάδε θέματα, τότε όλα θα πάνε καλά.
Μια στιγμή όμως. Από πότε το «θα πάνε καλά» έγινε και η δική μου επιδίωξη; Δηλαδή ο μοναδικός μου στόχος γι’ αυτή την εποχή είναι απλά να «περάσει»; Μήπως προετοιμάζομαι για ατελείωτες ώρες, γεμάτες ημέρες και υποχρεωτική «καλή διάθεση» αντί να είμαι πλημμυρισμένος από μια χαρμόσυνη αγάπη; Ντρέπομαι να το πω, όμως αυτό συνέβαινε, γι’ αυτό τη χρονιά αυτή θέλω να αλλάξω το σκεπτικό μου για τα Χριστούγεννα.
Τι ήταν τα πρώτα Χριστούγεννα; Αν έπρεπε να το πω με μια λέξη, νομίζω θα επέλεγα τη λέξη «απόδειξη». Γιατί;
Η γέννηση του Ιησού Χριστού σε αυτό το θνητό κόσμο ήταν η απόλυτη απόδειξη του Θεού ότι Αυτός μας αγαπά. Ήταν η απόδειξη ότι οι υποσχέσεις του Θεού είναι πάντα πιστές και ότι η ικανότητά Του να διαμορφώνει την ιστορία είναι απαράμιλλη. Μέσα από τον Υιό Του, ένα μικρό και αβοήθητο μωρό, εκείνα τα πρώτα Χριστούγεννα, ο Θεός απέδειξε πως είναι ακλόνητος, αξιόπιστος και αιώνιος στη μέριμνά Του για μας. Επίσης απέδειξε ότι είναι πρόθυμος να κάνει οτιδήποτε για να μας φέρει στην οικογένειά Του. Η γέννηση του Ιησού ήταν το πρώτο βήμα για τη δική μας αναγέννηση και μέσα απ’ αυτή ο Θεός μας είπε, «Σας εκτιμώ».
Πώς λοιπόν πρέπει να γιορτάζουμε αυτή την εκπληκτική εποχή; Με φαγητό, τραγούδια, παιχνίδια, δώρα, φίλους, οικογένεια, γέλιο, αναπόληση και προσοχή στη λεπτομέρεια; Ναι, ακριβώς, επειδή «κάθε αγαθή δόση, και κάθε τέλειο δώρημα, είναι από πάνω». 1
Όμως ακόμα περισσότερο, ας σκεφτούμε τους εαυτούς μας να γεμίζουν από το συναίσθημα των Χριστουγέννων σαν να ήταν τα πρώτα Χριστούγεννα. Ας ακολουθήσουμε εκείνο το φωτεινό άστρο μέσα στις καρδιές μας, όχι προς έναν επίγειο στάβλο, αλλά προς Εκείνον που είναι μαζί μας όπου και να βρισκόμαστε εμείς. Ας γονατίσουμε μπροστά στον υπέροχο Σωτήρα μας, προσφέροντάς Του αυτό που επιθυμεί περισσότερο – τον χρόνο μας, την εκτίμησή μας, την προσοχή μας και την αγάπη μας.
Ας Τον κάνουμε περήφανο γιορτάζοντας όχι μόνο τη γέννησή Του στο παρόν αλλά τις ίδιες μας τις ζωές μαζί Του για πάντα και αυτό είναι κάτι περισσότερο από χαρούμενο. Αυτό είναι θεσπέσιο.
- Ιακώβου 1:17 ↑