Από φύση μου τείνω να αναλύω και να κρίνω τα πράγματα με τον νου μου. Αυτό μπορεί να συμβεί με κάθε θέμα ή ζήτημα, είτε πραγματικό είναι αυτό, είτε φανταστικό. Αυτό όμως που προξενεί έκπληξη, είναι ότι μέχρι και πρόσφατα δεν είχα παρατηρήσει ότι ο τρόπος που ανέλυα και έκρινα, είχε επίδραση στις σχέσεις μου με τους άλλους και ειδικότερα τον σύζυγό μου. Νομίζω πως όλες οι γυναίκες προσπαθούν να διαβάσουν κάποιον από το πώς δείχνει και τις κινήσεις του, όμως εγώ έχω την τάση να σκαλώνω σε αυτές τις επίμονες σκέψεις μέχρι που παίρνουν ζωή από μόνες τους. Μερικές φορές ίσως τα συμπεράσματά μου να είναι σωστά, συχνά όμως, είτε σφάλω είτε δεν αντιλαμβάνομαι την όλη εικόνα, με αποτέλεσμα να σπαταλώ αρκετή διανοητική και συναισθηματική ενέργεια, χωρίς να υπάρχει καν λόγος.

Ένα πρωί οι σκέψεις μου ήταν γεμάτες θυμό. Ένοιωθα θυμωμένη μετά από μια σύντομη διαφωνία με τον σύζυγό μου. Στην ουσία, η όλη συζήτηση περιλάμβανε λίγες μόνο λέξεις, όμως ο νους μου στριφογύριζε στην προσπάθειά του να αναλύσει τι σκεφτόταν εκείνος στην πραγματικότητα. Εκνευριζόμουν όλο και περισσότερο καθώς αντιδρούσα διανοητικά στις φανταστικές του διαφωνίες και ετοίμαζα την επόμενη αντεπίθεσή μου. Μέσα στον νου μου, είχα ξεκινήσει έναν πόλεμο εναντίον του συζύγου μου χωρίς καν να το γνωρίζει αυτός. Στο τέλος όμως, ένοιωσα τόσο απαίσια όταν καθώς έβγαινε απ’ το σπίτι, σταμάτησε, με αγκάλιασε και μου είπε ότι με αγαπά και μου ζήτησε συγνώμη που η μέρα μας είχε ξεκινήσει κάπως άγαρμπα.

Δεν μπορούσα παρά να αναρωτηθώ πόσες άλλες φορές οι σκέψεις μου είχαν επιδράσει αρνητικά στη σχέση μου και επικοινωνία μου με τον σύζυγό μου. Συνήθως προσέχω όταν εκφράζω λεκτικά τον θυμό μου, να όμως που τώρα, φιλοξενούσα απρόσκοπτα μια αντιπαράθεση μέσα στον νου μου. Είχα επιτρέψει στις αργόσχολες σκέψεις μου να μεταβάλουν τον τρόπο που έβλεπα τον άνθρωπο που αγαπώ, χωρίς να του δίνω την ευκαιρία να πει τη γνώμη του.

Στη Βίβλο, ο Ιησούς μας προειδοποιεί ότι θα πρέπει να απολογηθούμε για κάθε μάταια λέξη που λέμε. Αναρωτιέμαι όμως πόσο συχνά οι ανείπωτες και μάταιες λέξεις θεριεύουν μέσα στην καρδιά μου και διαστρεβλώνουν τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι την πραγματικότητα και τις ενέργειές μου. Μήπως Αυτός θα μου ζητήσει να απολογηθώ και γι’ αυτές επίσης;

Από εκείνη τη μέρα και μετά, έχω προσπαθήσει να πιάνω τον εαυτό μου όταν αρχίζει να αναλύει, να κρίνει ή να κάνει άστοργες σκέψεις και να τις αντικαθιστώ με θετικές. Σε αυτό τον νέο τρόπο σκεπτικού δεν τα έχω καταφέρει πλήρως, όμως το παλεύω και ήδη έχω δει τα θετικά αποτελέσματα στη ζωή μου.