Η ανιδιοτελής αγάπη του Θεού δεν έχει σύνορα, είναι αναλλοίωτη και χωρίς περιορισμούς. Προσφέρεται δωρεάν, όπως και να ‘χει. Όλοι εμείς έχουμε αμαρτήσει και η αμαρτία μας χωρίζει απ’ τον Θεό. Εντούτοις, ο Θεός μας αγαπά. Δεν σημαίνει ότι αγαπά οτιδήποτε κάνουμε εμείς, όμως μας αγαπά. Στην ουσία, αγαπά την ανθρωπότητα τόσο πολύ ώστε για να γεφυρώσει το χάσμα που προξενήθηκε απ’ τις δικές μας αμαρτίες και τα δικά μας σφάλματα, επέτρεψε τη θυσία του Υιού Του, του Ιησού.
«Επειδή, ο Χριστός, όταν εμείς ήμασταν ακόμα ασθενείς, πέθανε κατά τον ορισμένο καιρό για χάρη των ασεβών. Ο Θεός, όμως, δείχνει τη δική Του αγάπη σε μας, επειδή, ενώ εμείς ήμασταν ακόμα αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για χάρη μας» (Ρωμαίους 5:6-8).
Ο Θεός μας αγαπά όχι λόγω του ποιοι είμαστε εμείς αλλά λόγω του ποιος είναι Αυτός. Αγαπά τον κάθε άνθρωπο πάνω στη γη, ισότιμα και ανιδιοτελώς. Ακόμα και αν κάποιος δεν έχει ακούσει ποτέ για τον Θεό, ακόμα και αν κάποιος λέει ότι Τον μισεί, ο Θεός δεν παύει να αγαπά ανιδιοτελώς το άτομο εκείνο. Η αγάπη του Θεού είναι απροσμέτρητη. Είναι τέλεια.
Ο κάθε άνθρωπος είναι πολύτιμος για τον Θεό, ανεξάρτητα από ηλικία, φυλή, εθνικότητα, φυσικό παρουσιαστικό, οικονομική κατάσταση, θρησκευτικά πιστεύω, πολιτική προσχώρηση ή σεξουαλικό προσανατολισμό. Ίσως να μην μας αρέσουν τα πιστεύω του καθενός, ο τρόπος ζωής που κάνουν ή οι επιλογές του. Ίσως να μην συμφωνούμε με τις πολιτικές τους πεποιθήσεις ή τις προσωπικές τους γνώμες. Ίσως να διαβιούν χωρίς σεβασμό στους ηθικούς νόμους του Θεού — όμως όποια και αν είναι η κατάστασή τους, ο Θεός τους αγαπά.
Ο Ιησούς έχει πει ότι οι δύο σπουδαιότερες εντολές είναι, να αγαπάμε τον Θεό και να αγαπάμε τους άλλους (Ματθαίου 22:37-40) και μας έχει ειπωθεί να αφήνουμε το φως μας να λάμπει, ώστε οι άλλοι να βλέπουν τις καλές μας πράξεις και να δοξάζουν τον Θεό. (Ματθαίου 5:16). Αυτό το κάλεσμα για δράση δείχνει ότι ο Θεός μας ζητά να αλληλοεπιδρούμε με τους άλλους με τρόπο που να αντικατοπτρίζει Αυτόν και να συμπεριφερόμαστε στους άλλους με αγάπη, συμπόνια και έλεος, όπως κάνει κι Αυτός.
Ο απόστολος Ιάκωβος έγραψε πως η πραγματική εφαρμογή της πίστης αποτελείται από δράση, τόσο εξωτερική όσο και εσωτερική. Εξωτερική προς τους άλλους με πρακτικούς τρόπους και εσωτερική με μια πλήρη αφοσίωση στον Θεό. Είπε: «Θρησκεία καθαρή και χωρίς ψεγάδι μπροστά στον Θεό και Πατέρα είναι τούτη: Να επισκέπτεται τους ορφανούς και τις χήρες στη θλίψη τους, και να τηρεί τον εαυτό του αμόλυντο από τον κόσμο» (Ιακώβου 1:27).
Ο Ιησούς συνεχώς έδειχνε αγάπη στους άλλους. Συμπόναγε, σπλαχνιζόταν και βοηθούσε με αγάπη εκείνους που είχαν ανάγκη. Έδειχνε έλεος. Έδειχνε καλοσύνη. Τάιζε τους πεινασμένους και θεράπευε τους ασθενείς. Αντιτάχθηκε στο κακό και στην αδικία.
Ας κάνουμε ό,τι μπορούμε ώστε να είμαστε ορατά παραδείγματα της αγάπης του Θεού για την ανθρωπότητα, με το να μοιραζόμαστε Αυτόν και την αγάπη Του με εκείνους που το έχουν ανάγκη.