Η προσευχή είναι βασικό συστατικό της σχέσης μας με τον Θεό, καθώς είναι το κύριο μέσο επικοινωνίας μας μαζί Του. Με την προσευχή μπορούμε να συνομιλούμε με τον Δημιουργό μας.
Σαν Χριστιανοί, μας έχει δοθεί το απίστευτο προνόμιο να προσερχόμαστε στην παρουσία του Θεού σαν παιδιά Του, λόγω της σωτηρίας που μας χορηγήθηκε μέσω του Ιησού. Μπορούμε να μιλάμε μαζί Του, να Τον δοξάζουμε, να Τον λατρεύουμε, να Του λέμε για την αγάπη μας για Αυτόν και να Τον ευχαριστούμε για όλα όσα έχει κάνει και συνεχίζει να κάνει για εμάς. Μπορούμε ελεύθερα να μοιραστούμε μαζί Του, ό,τι έχουμε στην καρδιά μας και να εκφράσουμε τα προβλήματα μας και τις ανάγκες μας. Μπορούμε να μεσολαβήσουμε για άλλους την ώρα που αυτοί το έχουν ανάγκη. Μπορούμε να Του αναφέρουμε τα αιτήματά μας και να ζητήσουμε τη βοήθειά Του. Μπορούμε να Του πούμε πόσο εκτιμούμε τα όμορφα πράγματα που δημιούργησε και να Τον ευχαριστήσουμε για όλες τις ευλογίες που μας προσφέρει.
Όταν νοιώθουμε αδύναμοι και αποκαμωμένοι, μπορούμε να Του μιλήσουμε γι’ αυτό. Όταν έχουμε κάνει λάθος και έχουμε αμαρτήσει, μπορούμε να εξομολογηθούμε και να ζητήσουμε και να λάβουμε τη συγχώρεσή Του. Μπορούμε να συζητήσουμε μαζί Του, είτε είμαστε χαρούμενοι είτε λυπημένοι, είτε είμαστε υγιείς είτε όχι, είτε είμαστε πλούσιοι είτε είμαστε φτωχοί, επειδή έχουμε μια σχέση με Αυτόν που όχι μόνο μας δημιούργησε, αλλά και που μας αγαπά τόσο πολύ και θέλει να συμμετέχει σε κάθε πτυχή της ζωής μας.
Η προσευχή είναι το μέσο μας για να προσκαλούμε τον Θεό να συμμετέχει στην καθημερινή μας ζωή, να Του ζητάμε να συμμετέχει απευθείας και προσωπικά σε όσα πράγματα είναι σημαντικά για εμάς. Όταν Τον πλησιάζουμε μέσω της προσευχής, Του ζητάμε να επέμβει με ενεργό τρόπο στη ζωή μας ή στις ζωή εκείνων για τους οποίους προσευχόμαστε. Η προσευχή μεταδίδει την πραγματικότητα της συνολικής μας κατάστασης, ότι δηλαδή Τον χρειαζόμαστε και επιθυμούμε την παρουσία Του στη ζωή μας. Η επικοινωνία με τον Θεό μέσω της προσευχής, είναι ένας τρόπος να έρθουμε πιο κοντά σ’ Αυτόν και να εμβαθύνουμε τη σχέση μας μαζί Του.
Διδαχές από τα Ευαγγέλια για την προσευχή
Και στα τέσσερα Ευαγγέλια, όταν ο Ιησούς προσευχόταν, προσευχόταν συνεχώς στον Πατέρα Του και δίδασκε τους μαθητές Του να κάνουν το ίδιο. Με το να πιστέψουμε στον Ιησού, γίναμε παιδιά του Θεού (Ιωάννης 1:12). Όταν προσευχόμαστε, ερχόμαστε ενώπιον του Πατέρα μας. Μπορούμε να έχουμε μια στενή σχέση μαζί Του, όπως θα είχαμε και με τον επίγειο πατέρα μας.
Εκτός από το να προσευχόμαστε στον Πατέρα στο όνομα του Ιησού, όπως ο Ιησούς έδωσε εντολή στους μαθητές Του να κάνουν, στα Ευαγγέλια μαθαίνουμε ότι μπορούμε να προσευχόμαστε και στον Ιησού. «Ό,τι ζητήσετε στο όνομά Μου, αυτό θα το κάνω, για να δοξαστεί ο Πατέρας στον Υιό. Αν Μου ζητήσετε κάτι στο όνομά Μου, θα το κάνω» (Ιωάννης 14:13–14).
Όταν ο Ιησούς δίδασκε για την προσευχή μέσα από τις παραβολές, έκανε συγκρίσεις με καταστάσεις, όπως τον φίλο που δανείστηκε τα ψωμιά τα μεσάνυχτα (Λουκάς 11:5–8), ή τον άδικο δικαστή που τελικά απάντησε στην έκκληση της γυναίκας (Λουκάς 18:1–8 ). Μέσω αυτών των παραδειγμάτων, έκανε ξεκάθαρο πως αν ο φίλος ή ο άδικος δικαστής ανταποκρίθηκαν στις εκλιπαρήσεις που τους έγιναν, πόσο περισσότερο θα ανταποκριθεί ο επουράνιος Πατέρας μας στα δικά μας αιτήματα; Μας επιδεικνύει ότι μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη, ότι οι προσευχές μας θα εισακούονται πάντα από τον γενναιόδωρο και στοργικό Πατέρα μας (Ματθαίος 7:9–11).
Στην παραβολή του τελώνη και του Φαρισαίου, ο Ιησούς αναφέρεται σε ταπεινοφροσύνη και εξομολόγηση στην προσευχή (Λουκάς 18:10–14). Ο Ιησούς δίδαξε πως οι πομπώδεις και επιδεικτικές προσευχές που προσελκύουν προσοχή σε αυτόν που τις προσεύχεται, θα πρέπει να αποφεύγονται, ενώ αντίθετα οι προσευχές θα πρέπει να πηγάζουν από μια ειλικρινή καρδιά και ειλικρινά κίνητρα (Ματθαίος 6:5–6). Με το δικό Του παράδειγμά ο Ιησούς μας μαθαίνει πώς να προσευχόμαστε σε απομόνωση (Λουκάς 6:12), πώς να προσευχόμαστε με ευχαριστία (Ιωάννη 6:11), πώς να προσευχόμαστε όταν θα πρέπει να πάρουμε αποφάσεις και πώς να μεσολαβούμε όταν προσευχόμαστε για άλλους (Ιωάννη 17:6–9).
Η προσευχή παίζει ζωτικό ρόλο στην πνευματική μας ζωή, στην επικοινωνία μας με τον Θεό, στην εσωτερική μας ανάπτυξη και στην αποτελεσματικότητά μας ως Χριστιανοί. Το παράδειγμα προσευχής του Ιησού, του να ξεφεύγει από τις πολυάσχολες δραστηριότητες της ζωής Του, να αφιερώνει χρόνο μόνος στην προσευχή, να διαμεσολαβεί για άλλους και να προσεύχεται αποτελεσματικά, σηματοδοτεί το μονοπάτι για εκείνους που επιθυμούν να ακολουθήσουν τα βήματά Του.
Ο σκοπός της προσευχής δεν είναι για μια μονόδρομη συνομιλία, με εμάς να μιλάμε και να προσμένουμε τον Θεό μόνο να μας ακούει και τίποτα άλλο. Όταν προσευχόμαστε, θα πρέπει επίσης να είμαστε δεκτικοί στο να ακούσουμε τι θέλει να μας πει ο Θεός, μέσα από τη Βίβλο, μέσω αυτών που έχουν πει ή έχουν γράψει άλλοι θεοσεβείς δάσκαλοι ή κήρυκες ή με το να καθόμαστε σιωπηλά στην παρουσία Του και να ανοίγουμε την καρδιά μας στο άκουσμα της φωνής Του όταν απευθύνεται σε μας προσωπικά.
Ο Θεός μπορεί να μας μιλήσει με ποικίλους τρόπους: μέσω των εντυπώσεων που δίνει, των σκέψεων που βάζει στον νου μας, μέσα από τα εδάφια της Αγίας Γραφής ή τη φωνή του Πνεύματός Του που μιλάει απευθείας στην καρδιά μας. Η προσευχή είναι επικοινωνία και η επικοινωνία αυτή είναι αμφίδρομος. Έτσι, εκτός από το να ζητάμε από τον Θεό να ακούσει αυτά που έχουμε να Του πούμε εμείς, θα πρέπει επίσης να Του δίνουμε την ευκαιρία να μας μιλήσει προσωπικά.
Η προσευχή είναι το μέσο επικοινωνίας μας με τον Θεό, του να προσερχόμαστε και να παραμένουμε στην παρουσία Του. Καθώς κουρνιάζουμε στην αγκαλιά του ουράνιου Πατέρα μας, σαν παιδιά Του, μπορούμε να Του ζητήσουμε οτιδήποτε, μπορούμε να Τον εμπιστευτούμε με το καθετί. Μπορούμε να νιώσουμε την αγάπη Του για εμάς, τη διαβεβαίωσή Του, τη φροντίδα Του.