Στην ηλικία που βρίσκομαι, το θέμα του θανάτου φαίνεται να εμφανίζεται όλο και πιο συχνά από πριν και δεν είναι πάντα και η καλύτερη σκέψη. Σαν Χριστιανοί που είμαστε, γνωρίζουμε ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος του ταξιδιού, όμως σαν ανθρώπινες υπάρξεις, φυσικό είναι να ανησυχούμε και ίσως και να φοβόμαστε λίγο για τη διαδικασία.
Προσωπικά, έχω τους φόβους μου και τις αμφιβολίες μου για την αναχώρηση απ’ αυτή τη ζωή και έχω αισθανθεί την πάλη να διατηρήσω την πίστη μου άθικτη, όσον αφορά το επουράνιο μεγαλείο. Όμως μετά αρχίζω και σκέπτομαι για όλους εκείνους τους αποστόλους και τους σπουδαίους άνδρες και γυναίκες του Θεού που έζησαν και απεβίωσαν ειρηνικά και διατήρησαν την πίστη τους στις υποσχέσεις μέσα στη Βίβλο για το μετέπειτα.
Γι’ αυτό τον λόγο έχω κι εγώ αναζητήσει καταφύγιο μέσα στις αλήθειες της Βίβλου, αλήθειες που δοκιμάστηκαν και αποδείχτηκαν αληθινές από εκατομμύρια πιστούς, στο πέρασμα των αιώνων. Το να απορροφώ και να μελετώ τις αλήθειες αυτές, μου έχει δώσει ειρήνη. Αποφάσισα λοιπόν, ότι θα ήταν καλύτερα να ετοιμαστώ, εδραιώνοντας την πίστη μου στις Γραφές, οι οποίες προσφέρουν το σωστό θεμέλιο για να αντιμετωπίσω τον θάνατο.
Ως συνήθως, οποτεδήποτε αντιμετωπίζουμε αμφιβολίες, ο καλύτερος τρόπος να τις επιλύσουμε ή να τις αποδιώξουμε, είναι με το να προσφεύγουμε στον Λόγο του Θεού. Γι’ αυτό βρήκα μεγάλη ανακούφιση σε διάφορα κείμενα της Βίβλου, ειδικά στην Καινή Διαθήκη, όπως εκείνη τη φορά, όταν ο Ιησούς είπε στη Μάρθα: «Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή· αυτός που πιστεύει σε Μένα, και αν πεθάνει, θα ζήσει. Και καθένας που ζει και πιστεύει σε Μένα, δεν πρόκειται να πεθάνει στον αιώνα». 1 Ενώ στη συνέχεια την ρωτάει — κάτι που απευθύνει και σε όλους εμάς: «Το πιστεύεις αυτό;» Ακούγοντας τον Ιησού γαλήνια να μου κάνει αυτή την ερώτηση με καθησυχάζει, και η απάντησή μου βέβαια είναι: «Ναι, Κύριε. Πάντα το πίστευα». 2
Όταν έρχομαι αντιμέτωπος με την προοπτική του θανάτου, ο Ιησούς είναι το σημείο εστίασής μου. Γνωρίζω πως Αυτός είναι η οδός, η αλήθεια και η ζωή, 3 και Αυτός είναι η ανάσταση και η ζωή, 4 έτσι ποιος ο λόγος να ανησυχώ;
Με έχουν ενθαρρύνει επίσης πάρα πολύ, τα λόγια και η στάση του απόστολου Παύλου όσον αφορά τον θάνατο. Αντί να τον τρομοκρατεί η ιδέα του θανάτου, αυτός σχεδόν επιθυμεί τον θάνατο, λέγοντας του: «Ω θάνατε, πού είναι το κεντρί σου; Ω άδη, πού είναι η νίκη σου;» 5
Πριν μερικά χρόνια, λίγους μήνες πριν αποβιώσει η μητέρα μου, μου είπε πως ένοιωθε πολύ γαλήνια και χαρούμενη για την επόμενη ζωή. Γνώριζε πως αν και είχε κάνει πολλά λάθη στη ζωή της, παρ’ όλα αυτά, είχε συμφιλιωθεί με τον Θεό και είχε ενδώσει σ’ Αυτόν. Γι’ αυτό δεν ανησυχούσε, λες και βρισκόταν ήδη στην αγκαλιά Του, θα έλεγε κανείς. Προσέβλεπε και προσδοκούσε τον επουράνιο κόσμο γεμάτη χαρά και αυτό της το καλό παράδειγμα έχει βοηθήσει να καλμάρουν και οι δικοί μου φόβοι.
Ο κήρυκας Ντουάιτ Λ. Μούντι, έχει πολλά να μας πει για τον θάνατο. Όταν κάποιος τον ρώτησε αν είχε τη χάρη να πεθάνει, αυτός πολύ σοφά απάντησε: «Όχι δεν την έχω και γιατί να την έχω; Δεν ήρθε η ώρα μου να πεθάνω ακόμα». Έτσι λοιπόν, αυτός μπορεί να είναι ο λόγος που κι εγώ δεν έχω την χάρη για να πεθάνω. Όταν την χρειαστούμε, ο Θεός θα μας την χορηγήσει και αν έχετε κάποια θέματα που χρίζουν επίλυσης πριν φθάσει εκείνη η μέρα σας, πλησιάστε στον Θεό και βρείτε τα μαζί Του με το να ζητήσετε τον Ιησού να έλθει στην καρδιά σας, ώστε να μπορέσετε κι εσείς να πετάξετε προς τη δική Του αγκαλιά όταν Αυτός σας καλέσει να επιστρέψετε κοντά Του.