Η γιαγιά μου η Σαμπίνα ήταν μια άγια γυναίκα, την οποία είχα το προνόμιο να γνωρίσω προσωπικά. Δεν είχε πιστοποιητικό γέννησης όμως πήγε σχολείο τόσο, ώστε να μάθει να διαβάζει καλά. Διάβαζε τη Βίβλο της καθημερινά και ποτέ δεν έλλειψε από την Κυριακάτικη λειτουργία. Ήταν ευγενική και καλοκάγαθη και ποτέ δεν της ξέφευγε η ευκαιρία να μας διδάξει κάτι που θα μας έκανε καλό, όπως εκείνη τη φορά που η αδελφή μου, οι ξαδέλφες μου και εγώ κλέψαμε μερικά φρούτα από τους γείτονες μας. Μόνο που μας κοίταξε, ήξερε ότι είχαμε κάνει κάποια σκανταλιά. Αφού ομολογήσαμε την πράξη μας, μας έβαλε να πάμε και να ζητήσουμε συγνώμη.
Σύμφωνα με τις παλιές συνήθειες, ήταν το μόνο άτομο που έπρεπε να ζητήσω την ευλογία του και να φιλήσω το χέρι του όταν την χαιρέταγα, όμως ένοιωθα τέτοια μαγεία όταν μου απαντούσε και μου έλεγε: «Ο Θεός να σ’ ευλογεί κοπέλα μου!» Ήταν μικροκαμωμένη και αδύναμη, όμως τα 8 παιδιά της και τα 14 εγγόνια της, την αγαπούσαν πάρα πολύ και την σεβόντουσαν. Μια φορά ο πατέρας μου, μου είχε πει πως είχε ζήσει όλη της τη ζωή για την οικογένειά της και ποτέ δεν την είχε ακούσει να παραπονιέται για τίποτα. Ήταν μια σπουδαία γυναίκα και επηρέασε πάρα πολύ κόσμο με τον τρόπο της, μαζί κι εμένα.
Μου θυμίζει ένα άλλο απλοϊκό και σπουδαίο συνάμα άτομο, τη Μητέρα Τερέζα της Καλκούτας. Πρόσφατα είδα μια ταινία για τη ζωή της, Επιστολές της Μητέρας Τερέζας. Αναφέρεται στο ταπεινό της ξεκίνημα με τους πτωχούς και το πώς μερικές από τις πλούσιες μαθήτριές της στο γυμνάσιο αποφάσισαν να δώσουν κι αυτές τη ζωή τους στον Ιησού λόγω του δικού της παραδείγματος. Αναφέρεται επίσης και σε αυτά που υπέφερε και ακόμα και αυτούς που την επέκριναν, άτομα που ήθελαν να βάλουν ένα τέλος στο καλό της έργο.
Το δικό της παράδειγμα αγάπης θα ζει για πάντα και θα συνεχίσει να επηρεάζει πολλούς ανθρώπους για πολλές γενιές ακόμα. Αν και δεν είχε παιδιά όπως η γιαγιά μου, η ίδια έδωσε τη ζωή της στα παιδιά του Θεού. Το σύνθημά της ήταν: «Ό,τι κάνατε σε έναν από τούτους τούς ελάχιστους αδελφούς Μου, το κάνατε σ’ Εμένα». 1 Έβλεπε τον Ιησού μέσα στον καθένα που βοηθούσε. Με το να βοηθάει τους άλλους, έδειχνε την ευγνωμοσύνη της στον Ιησού για ό,τι έκανε Αυτός γι’ αυτήν με τις διδασκαλίες Του και τον θάνατό Του πάνω στον σταυρό.
Γιατί όμως δεν υπάρχουν περισσότεροι άνθρωποι σαν τη Μητέρα Τερέζα; Μάλλον επειδή δεν κατανοούν τόσο καλά, το βάθος της αγάπης του Θεού για την ανθρωπότητα όπως αυτή. Εγώ η ίδια συνεχίζω να μαθαίνω γι’ αυτήν. Όπως αναφέρει ένας παλιός ύμνος: «Πλατιά, πλατιά σαν τον ωκεανό, ψηλή σαν τον ουρανό, βαθειά όσο η πιο βαθειά θάλασσα είναι η αγάπη του Σωτήρα μου». 2